یک استاد دانشگاه می‌گوید، برداشت بی‌رویه از منابع طبیعی و «خام‌خواری» از طبیعت آنقدر افزایش یافته که به صادرات خاک حاصل از لایروبی تالابهای کشور به دبی رسیده است.
به گزارش ایانا، محمد دهدار درگاهی استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان در همایش «جنگل‌ها و محیط زیست ایران، گذشته، حال و آینده» که در فرهنگستان علوم برگزار شده با اشاره به ۷۰ سال برنامه‌ریزی برای توسعه ایران از سال ۱۳۳۷ خورشیدی تا کنون گفته، هنوز محصولات خود را به صورت خام صادر می‌کنیم در صورتی که با فرآوری محصولی نظیر نفت، ارزش افزوده حاصل از آن چندین برابر افزایش می‌یابد.
به گفته دهدار، اجرای برنامه‌های دهگانه توسعه در ایران اگرچه بر مبنای نفت و متاثر از شرایط سیاسی وقت بوده، اما بار سنگین آن همواره به دوش محیط زیست است. این مسئله در برهه‌های سخت اقتصادی و سیاسی به امید دستیابی به شاخص‌های مطلوب اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی پیکر محیط زیست ایران را همواره نحیف‌تر کرده‌است.
به گفته او کم آبی، آلودگی آب‌ها، تولید انبوه زباله، انتشار ریزگردها، انتشار فاضلاب صنعتی و غیره، نابودی اکوسیستم‌های طبیعی و تغییر کاربری‌ها را به همراه داشته است.
استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان همچنین گفته است «نگاهی گذرا به شاخص پایداری محیط زیست از جمله شاخص عملکرد محیط زیست، (EPI) بیانگر افت رتبه ایران در بین کشورهای جهان از ۵۳ در سال ۲۰۰۶ به ۱۰۵ در سال ۲۰۱۶ بوده‌است».
به گفته درگاهی، اگرچه سازمان حفاظت محیط زیست همگام با جنبش‌های محیط زیستی در سال ۱۹۷۰ و با هدف حفظ محیط زیست در سال ۱۳۵۰ شکل گرفته، اما هیچ‌گاه نتوانست به رسالت اصلی خود جامه عمل بپوشاند.
وی قالب بودن نگاه بخشی وزارتخانه‌ها و سازمان‌ها در امر برنامه‌ریزی، عدم اجرای آمایش سرزمین، عدم اجرای قوانین کامل محیط زیست، مشارکت ضعیف مردم در امر حفاظت، عدم لحاظ اصول زیست محیطی در رویکرد بهره‌برداران دولتی و خصوصی و به طور کل وقوع جنگ، دوره سازندگی و تحریم‌ها را از مهمترین عوامل ریشه‌ای بروز مشکلات زیست محیطی در کشور دانسته است.
