(+ویدیو) ظهر روز یکشنبه هفتم آذر ماه به مناسبت روز نیروی دریایی، فرماندهان این نیرو به دیدار آیتالله خامنهای رفتند و او دستورات تازهای به آنها ابلاغ کرد.
در دیداری که رهبر جمهوری اسلامی در آن هم از تمدید تحریمها و نقض تعهدات از سوی آمریکاییها انتقاد کرد و هم به حقوقهای نجومی و سوالاتی که در ذهن مردم باقی مانده اشاره کرد، یک فرمان استراتژیک نیز خطاب به فرماندهان نیروی دریایی صادر شد: «عمق حضور در آبهای آزاد باید افزایش یابد».
او با اشاره به مرزهای وسیع دریایی و همچنین سابقه طولانی دریانوری در ایران گفت باید قدرت و توانایی نیروی دریایی جمهوری اسلامی در شأن و تراز نظام اسلامی و تاریخ این کشور باشد.
رعایت استحکام و پرهیز از عجله و بیملاحظگی در کارها، نکته مهم دیگری بود که رهبر جمهوری اسلامی بر آن تأکید داشت و گفت: «هر کاری را از ابتدا باید با استحکام آغاز کرد، زیرا عجله در کارها، مشکل ایجاد میکند که متأسفانه در این زمینه نیز نمونههایی وجود دارد».
اما یک روز پیش از این دیدار محمد باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح در گردهمایی فرماندهان مناطق دریایی ایران که در ستاد ناجا برگزار شد، تاکید کرد که «بایستی مانند ناوگان دریای عمان، ناوگانی خاص اقیانوس هند داشته باشیم. نیاز به پایگاههایی در دوردست داریم و شاید در زمانی امکان داشته باشد که در سواحل یمن یا سوریه پایگاه داشته باشیم و یا پایگاههایی در جزایر و یا به صورت شناور باشد».
وی با بیان این که باید روی این مسئله فکر کرد، پرسید و جواب داد: «آیا داشتن پایگاه در دوردست کمتر از فناوری هستهای است؟ من که میگویم دهها برابر بیشتر است».
باقری پس از سخنان دو هفته پیش خود که از تولید موشک در سوریه توسط ایران خبر داد دوباره در اظهارات جنجالی دیگری از نیازهای فرامرزی ایران آن هم در حوزه نظامی سخن گفت.
البته در روزهای گذشته پیش از آنکه بر لزوم افزایش عمق حضور در آبهای آزاد تاکید شود از میل به ایجاد پایگاه دریایی در یمن و سوریه گفته شد. دو ناوچه ایران یعنی «الوند» و «بوشهر» به قلب اقیانوس اطلس زده و سواحل اسپانیا را دور زدند و در جنوبیترین نقطه آفریقا پهلو گرفتند. نتیجه این شد که خبرگزاریهای داخلی نوشتند: «برای اولین بار پس از انقلاب اسلامی، ناوگروه ۴۴ نیروی دریایی وارد بند دوربان آفریقای جنوبی شد» و رسانههای خارجی آن را راهی برای ادامهی پشتیبانی از بشار اسد در سوریه و حمایت از حوثیهای شیعه در لبنان خواندند.
اعزام سلاح و مهمات به سوریه و یمن از طریق مدیترانه و خلیج عدن مدتهاست بر پیشانی ایران خورده است، اما اینکه آیا جمهوری اسلامی توان دارد که زیرساختهای مناسب برای ساخت بنادر مدرن نظامی در خارج از ایران را آغاز کند در ابهام قرار دارد.
این در حالیست که سالها قبل روسیها در دو بندر طرطوس و لاذقیه در سواحل مدیترانه رفت و آمد دارند.
روی دیگر سکه در حالی که سپاه پاسداران سهم عمده نظامی را در میدان سوریه به دست دارد، نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی با ناوگانی که بدنه اصلی آن ناوها و زیردریاییهای برجای مانده از خریدهای نظامی پیش از انقلاب است، آیا توان ماموریتهای برونمرزی را خواهد داشت؟
تصاویری که در روزهای گذشته از حضور دوناوچه ایرانی در امواج پرتلاطم اقیانوس اطلاس منتشر شده، نشان میدهد که تا چه اندازه جمهوری اسلامی از آنچه در سر میپروراند فاصله دارد. ناوچههای کوچکی که به طور مشخص به سختی و پرخطر مسیر خود در اقیانوس را طی میکنند و گرفتار امواج شدهاند. جایی که حتی ناوشکنهای غولپیکر و ابرناوهای هواپیمابر آمریکایی هم با احتیاط از آن عبور میکنند.