اینترنت اشیا (Internet of Things) این روزها به بخشی از زندگی روزمره بسیاری از شهروندان جهان بدل شده است.
بسیاری از فن‌آوری‌های اینترنتی امروز زندگی شخصی یا کاری ما را شامل می‌شود اما اینترنت اشیا حتی نفس کشیدن ما را هم به خود متصل می‌کند. با اینکه نام این فن‌آوری به اشیا محدود است اما بهترین تعریف را شاید بتوان «اینترنت برای زندگی» دانست.
توضیح اینترنت اشیا شاید بسیار پیچیده باشد اما به زبان ساده به مفهوم اتصال تمام دستگاه‌ها (اشیا) است که به هر شکل با اینترنت متصل هستند. از ساعت‌های هوشمندی که ضربان قلب و تعداد قدم‌های شما را کنترل می‌کند تا ماشین ظرف‌شویی و حتی چراغ راهنمایی‌های مسیر رسیدن به محل کار جزو این اینترنت اشیا است. اما این پدیده به همین موضوع محدود نمی‌شود و مواردی که شاید در زندگی شما به طور مستقیم تاثیر ندارد، همچون روند استخراج نفت که به طور اینترنتی گزارش می‌شود، را نیز در بر می‌گیرد. امروز شاید متوجه میزان گسترش و نفوذ اینترنت اشیا نباشیم اما زمانی که بر اساس گزارش‌ها تا سال ۲۰۲۰ بین ۲۶ تا ۱۰۰ میلیارد دستگاه به آن متصل خواهند شد، دامنه‌ی آن بیشتر روشن خواهد شد.
زندگی امروز و فردای ما دیگر تنها شامل ارتباط انسان با انسان نیست بلکه سرشتی آمیخته از رابطه‌ی متقابل انسان و اشیا دارد. در نگاه اول ممکن است این نوع ارتباط برای برخی ترسناک باشد که زندگی خود را این گونه کنترل کنند. اما از زاویه‌ای دیگر، بهره‌مندی‌های بسیاری از «اینترنت اشیا» شامل زندگی تمام انسان‌ها می‌شود. نمونه‌ی کوچک آن در ترموستات Nest است؛ ترموستاتی که با اتصال به اینترنت این امکان را به شما خواهد داد تا از طریق یک موبایل هوشمند دمای خانه خود را حتی از راه دور کنترل کنید. به این شکل شما به میزان قابل توجهی می‌توانید از هدر دادن انرژی در طول روز جلوگیری کنید و تنها یک ساعت پیش از اینکه شما به خانه بازگردید فضا را برای خودتان به دمای مطلوب برسانید. حتی شما می‌توانید یک برنامه‌ی روزانه‌ی زندگی به آن بدهید تا برای شما ساعت‌های مشخصی را بر اساس آنچه شما می‌خواهید، کنترل و اجرا کند.
به این ترتیب شما بسیاری از این موارد را در «اینترنت اشیا»ی خود می‌توانید مشاهده کنید مثلا شرکت‌هایی که حتی یخچال شما را کنترل می‌کنند تا در صورتی که تاریخ مصرف یکی از مواد غذایی که در آن گذاشته‌اید رو به پایان است به شما یادآوری کند و حتی نمونه‌های جدیدی که در صورت تمام شدن یکی از این مواد غذایی مستقیم از طریق اینترنت سفارش می‌دهد تا روز بعد در خانه‌ی خود تحویل بگیرید.
البته باید توجه داشته باشیم که «اینترنت اشیا» تنها در اینترنت وای-فای تعریف نمی‌شود و راه‌های ارتباطی و بسترهایی همچون NFC (ارتباطات میدان نزدیک) و RFID (بازشناسی با امواج رادیویی) و استانداردهای دیگر ZigBee و Z-Wave را شامل می‌شود. امروز بسیاری از شرکت‌ها درباره‌ی این موضوع تحقیق می‌کنند؛ ویندوز ۱۰ در این زمینه کارهای مهمی انجام داده است و حالا گوگل نیز آن را به طور گسترده دنبال می‌کند.
نزدیک به ۲ سال پیش گوگل به بخشی از توسعه‌دهندگان، پلاتفرم Brillo را ارائه کرد. اما حالا این شرکت پلاتفرم مشابهی به نام اندروید اشیا (Android Things) را عرضه کرده است. دسترسی و کار با پلاتفرم جدید راحت‌تر و به تعبیری دیگر کاربرپسندتر است.
بر اساس آنچه گوگل معرفی کرده است «دستیار گوگل» در وسایل مختلف تعریف می‌شود و ارتباط این وسایل زندگی روزانه را راحت‌تر از پیش خواهد کرد.
در این مرحله جدید که گوگل به دنبال ارائه Android Things است، توسعه‌دهندگان به دنبال حذف چهارچوب‌های اضافی هستند تا برنامه‌ها و اپلیکیشن‌ها بدون اینکه الزاما در موبایل‌های هوشمند باشند ادغام شوند.
به زودی «اندروید اشیا» از دست فقط توسعه‌دهندگان خارج می‌شود تا در زندگی بسیاری از ما نقشی مستقیم بر عهده بگیرند.
در این ویدیو با کارکرد «اینترنت اشیا» بیشتر آشنا می‌شوید:
