بیستمین نشست سالانه «انجمن ادب و هنر ایران» در لندن برگزار شد.
این نشست که زیر نظر محفل ملی بهائیان انگلستان برگزار میشود، امسال با موضوع «ایران و آئین بهائی در آیینه تاریخ» به مدت ۴ روز به طرح موضوعات گوناگون پرداخت.
حمیرا دوستدار، یکی از اعضای هیات برگزار کننده این نشست در گفتگو با کیهان لندن از حضور ۵۰۰ تا ۶۵۰ نفر در هر سخنرانی این دوره گفت و اضافه کرد: «در این نشست از ۱۷ کشور مختلف دنیا و حتی از استرالیا شرکتکنندگانی داشتیم. کلاسهای بچهها، نوجوانان و جوانان نسبت به سالهای گذشته با استقبال بسیار بیشتری همراه بود. بیش از ۱۰۰ نفر در ردههای گوناگون سنی در طول برگزاری سمینار در کلاسهای آموزشی ما حضور داشتند».
او در ادامه گفتگوی خود با کیهان لندن به موضوع انتخاب «ایران و آئین بهائی در آیینه تاریخ» به عنوان محور بیستمین نشست انجمن اشاره کرد و گفت: «اول اینکه یکی از اهداف بزرگ و شاید بتوان گفت بزرگترین هدف انجمن این است که یک فضای اجتماعی برای ایجاد گفتگوهای نزدیکتر میان جامعه بهائی و غیربهائی را فراهم سازیم. در طول دورههای گذشته سعی کردهایم به هر ترتیبی که شده این گروهها را به هم نزدیک کرده تا بتوانند با اهداف یکدیگر بیش از پیش آشنا شوند. ما در سالهای گذشته هم تاکید داشتیم که این تنها دیانت بهائی نیست که به دنبال صلح جهانیست بلکه بسیاری دیگر در سراسر جهان نیز به دنبال چنین هدفی هستند. با چنین نگاهی بود که ما برای ایجاد این فضای گفتگو تلاش کردیم و از همینجا هم اعلام میکنم که ما به کمک هموطنان خودمان نیاز مبرمی داریم تا بتوانیم این فضا را تقویت کنیم. از سوی دیگر انتخاب کلمه آیینه در عنوان نشست نیز خود موضوع بسیار مهمی بود. تاریخ، آیینه بشر است، همانطور که ما بر میگردیم و تاریخ تکامل بشر را نگاه میکنیم تغییرات بسیاری را مشاهده میکنیم اما به باور من در مسائل اساسی تغییرات آنچنانی نکردهایم. ما هنوز اشتباهاتی که موجب شروع جنگها و آدمکشیها شده و موجب ایجاد لکههای ننگ و سیاهی در تاریخ میشود را تکرار میکنیم».
حمیرا دوستدار از برگزارکنندگان بیستمین نشست سالانه «انجمن ادب و هنر ایران» همچنین اضافه کرد: «شما برای آنکه تصویری کامل از یک واقعه داشته باشید لازم است آیینه را به زاویههای گوناگونی بچرخانید. با این تصاویر ما میتوانیم ارزیابی کاملتری داشته باشیم؛ با چنین دیدی ما کنفرانس را برنامهریزی کردیم. در تاریخ ایران یکی از موضوعاتی که به آن اجحاف شده همین موضوع تاریخ آئین بهائی است. نکته مهم این است که در این کنفرانس حتی بخشهایی از همین تاریخ برای من که خود یک بهائی هستم تازه روشن شد». او همچنین با اشاره به سخنرانی فرشید کاظمی با عنوان «نشانههایی از بازگشت سرکوب در سینمای ایران» اضافه کرد: «در این سخنرانی به خوبی ما دیدیم که بررسی تاریخ تنها محدود به کتابها نیست بلکه عکس و خبرها، گزارشهای صوتی و تصویری و تمام آنچه امروز بلافاصله از یک نقطه به نقطهای دیگر منعکس میشود بخشی از تاریخ است. شما وقتی چهره رنج و درد را میبینید تاثیری بسیار متفاوت خواهد داشت. شما وقتی اشک یک مادر را میبینید بسیار تاثیرگذارتر خواهد بود تا من و ما ساعتها به صورت نوشته بخواهیم این حس را منتقل کنیم».
حمیرا دوستدار که در از ابتدای برگزاری این نشستها همراه آن بود در ادامه گفتگوی خود با کیهان لندن، برگزاری این نشست و هچنین دستیابی به هدفهای از پیش تعیین شده آن را موفقیتآمیز ارزیابی کرد.
یکی از شرکتکنندگان در این سمینار نیز با اشاره به موضوعات انجام شده در این سمینار آن را نسبت به سالهای گذشته متفاوتتر دانست و گفت: «امسال ما شاهد چهرهها و موضوعاتی بودیم که برای جامعه بسیار مهم و نو بودند. مساله مهم در این نشست برای دوستان غیربهائی ما ایجاد پلهای تاریخی و اجتماعی است و به همین دلیل آنها نیز باید خود را در سخنرانیها ببینند. در چنین فضایی به نظرم امسال هیات برگزارکننده بهتر از گذشته عمل کرده و با دعوت از چند چهره شناخته شده غیربهائی هم به ما به عنوان بهائیان برای درک بهتر فضای پیرامونی کمک کرده و هم این پیام را به دیگران میدهد که این نشست میتواند جایی برای همه ایرانیان باشد».
شرکتکننده جوان دیگری نیز با اشاره به برنامههای هنری و همچنین موضوعات این نشست به کیهان لندن گفت: «برای ما که هر سال اینجا شرکت میکنیم دو موضوع بسیار اهمیت دارد؛ اول بالابردن سطح دانش و دوم یافتن شبکههای جدید. با اینکه دیدار دوستان قدیمی در این نشست آن هم در آستانه سال نو میلادی فرصت بسیار مغتنمیست اما مهمتر از آن ایجاد فضاییست که دوستان جدیدی در این نشست شرکت کنند و فرصت گسترش شبکهها میان ایرانیان فراهم شود. اما برگزاری نشستهای هنری و چند سخنرانی با موضوع مستقیم هنر به نظرم نکته بسیار مثبت نشست امسال بود».
یکی از افرادی که در سالهای گذشته در این نشست حضور داشت برگزاری این دوره را موفقتر از دورههای گذشته دانست و گفت: «اینکه این نشست از فضای طرح موضوعات صرفا بهائی خارج شده است را باید به فال نیک بگیریم. نشستهای دیگری که صرفا به این موضوعات میپردازند در طول سال برگزار میشود که علاقهمندان میتوانند آنها را پیگیری کنند اما این نشست و نمونههای مشابه آن میتوانند به صورت ترکیبی از موضوعات مطرح شود. برای مثال سخنرانی آقایان میردامادی و آجودانی یا پنلی که با حضور خانم ایمانی و آقای آفاق برگزار شد به نظرم در سالهای گذشته کمتر دیده شده یا اصلا وجود نداشت. با این حساب باید گفت به عنوان تجربهای متفاوت موفق بود و امیدواریم در سالهای آینده با حضور بیشتر این افراد، میهمانان غیربهائی بیشتری نیز در جمع حضور داشته باشند».
یکی دیگر از شرکتکنندگان در این نشست که برای اولین بار در این جمع حاضر شده بود به کیهان لندن گفت: «دیدن این تعداد جمعیت که از کشورهای گوناگون دور هم جمع شدهاند بسیار ارزشمند است. شما کمتر جمعی از ایرانیان را مشاهده میکنید که در خارج از کشور به این شکل در کنار هم و برای یک موضوع مشخص جمع شوند. به باور من این الگوی مناسب و تلاش جامعه بهائیان برای ارتباط گرفتن با دیگر بخشهای جامعه میتواند فصل جدیدی از اتحاد و همراهی و همیاری ایرانیان را به ارمغان آورد. در مورد موضوعات مطرح شده در این نشست هم باید بگویم که تمام بحثهای تاریخی انجام شده برای همه میتواند آموزنده باشد. همانطور که برای مثال آقای آجودانی اشاره کردند با خواندن بخشهای جدیدی از تاریخ در کتاب “از طهران تا عکا” میتوان فهمید که ما چقدر در ثبت، تفسیر و نگاه تاریخی به مسائل در اشتباه بودهایم».
در حاشیه این نشست، برنامههای دیگری همچون برگزاری گالری هنری، کتابفروشی و جمعآوری کمک مالی برای تامین هزینه دانشجویان دانشگاه بهائیان نیز جریان داشت.