اختر قاسمی (+عکس، ویدیو) کمپین یا جنبش طبل آزاد (FREE DRUM) روز سه شنبه ۳ ژانویه ۲۰۱۷ در کلن در حمایت از زندانیان سیاسی از جمله آرش صادقی و علی شریعتی، به راه افتاد.
سه‌شنبه ۳ ژانویه، در شهر کلن، شاهین نجفی، هنرمند معترض به همراهی چندین جوان ایرانی با نواختن طبل و عکس‌هایی از آرش صادقی و علی شریعتی، دو زندانی سیاسی، در خیابان‌های اصلی شهر کلن به حرکت در آمدند تا توجه افکار عمومی آلمان را به وضعیت زندانیان سیاسی در جمهوری اسلامی جلب کنند.
آنها با طبل و با عنوان «طبل‌ها برای که به صدا در می‌آیند» یک جنبش هنری و آزادی‌خواهانه را آغاز کردند. جنبشی که شاهین نجفی مبتکر آن است.
در اطلاعیه‌ای* که شاهین نجفی یک روز پیش از این حرکت منتشر کرد آمده است:
«جنبش «فری درام» گروهی متشکل از هنرمندان و فعالینی است که قصد دارند با نواختن طبل و سازهای کوبه‌‌اى، در شهرهای مختلف اروپا و آمریکا اعتراض خود را نسبت به شرایط سیاسى و اجتماعى ایران و جهان، به گوش جهانیان برسانند.»
برای آشنایی بیشتر با این حرکت به سراغ شاهین نجفی رفتم و از او درباره اینکه چگونه این حرکت شکل گرفت و هدف او چیست، پرسیدم.
-کار من موسیقی‌ست و دیروز به همراه دوستانم فکر می‌کردیم که چکار کنیم که صدای بچه‌های درون ایران و بخصوص صدای کسانی که هم اکنون در زندان و در اعتصاب هستند باشیم، که آنها احساس تنهایی و غربت نکنند و بتوانیم توجه مردم را در کشورهای دیگر به این مسسله جلب کنیم. من فکر کردم تا به حال کارهای مختلفی انجام شده مثل جمع شدن در مقابل سفارت‌ها یا پارلمان‌ها و یا اکسیون‌های اعتراضی خیابانی ولی چون کار ما هنر است فکر کردیم از این کار می‌توانیم به بهترین شکل در جهت شنیدن صدای درون استفاده کنیم. تلاش من این است که یک ارکستر بزرگی با سازهای کوبه‌ای درست کنم و نام این حرکت هم «فری درام» یعنی مثل «فریدام» به معنای آزادی…
ـ یعنی به نوعی بازی با کلمات کردید: آزادی و طبل…
-بله درسته، و هر کسی که کمترین آشنایی به سازهای ضربی داشته باشد می‌تواند در این حرکت شرکت کند و خوشبختانه ایرانی‌ها همه به نوعی به سازهای ضربی آشنایی دارند و خوبی این حرکت این است که مختص یک جا نیست. مثلا ما شاخه‌ی کلن را داریم و دوستان در استکلهم در حال انجام این حرکت هستند و در پاریس و امریکا و… هر بار به هر مناسبتی می‌توانند جمع شوند و ریتم‌نوازی کنند.
«فری درام» در کلن:
ـ این بار موضوع آرش صادقی و علی شریعتی و دیگر زندانیان اعتصابی مطرح بود، حالا اگر مسئله این زندانیان حل شود شما دیگر ادامه نخواهید داد؟
-ابدا اینطور نیست! من همیشه میگم تا زمانی که شعر زنده است ادامه خواهیم داد. بحث ما فقط ایران نیست، هدف من این است که این حرکت بین‌المللی شود و افرادی از کشورهای دیگر هم شرکت کنند، و بعد نسبت به مسائلی که در کشورهای دیگر هم اتفاق می افتد مثلا در سوریه، عراق، افغانستان، امریکا و یا اروپا و… هر جا هر مسئله‌ای پیش بیاید که نیاز به اکسیونی هست آن‌وقت «فری درام» هست که با مثلا پنجاه نفر در یک جا ساز می‌زنند و جدی‌ترین نتیجه‌ای که ما می‌توانیم بگیریم جلب توجه افکار عمومی نسبت به یک واقعه است.
ـآیا فراخوان عمومی برای این کار صادر کردید؟ چطور اینقدر سریع این تعداد را گردآوری کردید؟
-ما دیروز خیلی سریع یک فراخوان دادیم و نوشتیم که هر کسی که می‌تواند، سازی به همراه خود بیاورد. امروز کمتر بودند چون خیلی از بچه‌ها پناهجو یا دانشجو بودند و آمادگی نداشتند و یا ساز نداشتند ولی ما دعوت می‌کنیم و با آنها تمرین می‌کنیم، و سازماندهی را قوی‌تر می‌کنیم. ما کاری خواهیم کرد که تبدیل به یک گروه موسیقی شویم.
ـ آیا علاقمند هستی که از هنرمندان موسیقی ایرانی که درعرصه حقوق بشر فعال هستند دعوت به این کار کنی؟
من از هر کسی در هر جای دنیا که موضوع حقوق بشر برایش اهمیت دارد، دعوت می‌کنم که در شهر خودشان این گروه‌ها را تشکیل دهند و کار کنند.
ـ البته گفتی که موضوع فقط مربوط به ایرانیان نیست؟
-اصلا، ما اگر بتوانیم این حرکت را بین‌المللی کنیم موفق شده‌ایم. مثلا ببینیم در افریقا اتفاقی افتاده و شاخه‌ی «فری درام» در افریقا این حرکت را انجام بدهد.
-از هنرمندان موسیقی آلمان یا کشورهای دیگر هم دعوت کردید؟
-من بیشتر تمرکزم روی کسانی است که نه فقط موسیقی کار می‌کنند بلکه کسانی که به این حرکت علاقمندند، مثلا افرادی هستند که علاقمند هستند ولی امکان ندارند که ساز یاد بگیرند؛ اینجا فرصتی پیش خواهد آمد که افرادی بیایند و با ساز آشنا شوند، با ریتم زدن آشنا شوند. ابتدا ممکن است سخت باشد و آرام آرام درد بازو و انگشت را حس نمی‌کنی و با موسیقی و ریتم حرکت خواهی کرد. کما اینکه خود من ابتدا دست هایم درد گرفت ولی بعد از ده دقیقه با ریتم و موسیقی حرکت کردم و اصلا متوجه نشدم.
ـ یعنی در واقع انگیزه‌ای خواهد شد که عده‌ای از این طریق به دنبال آموزش ساز هم بروند؟
-کاملا درسته. و این اتفاقا زیباست. چون حتی اگر پنج نفر از بین این تعداد به موسیقی روی بیاورند برای ما زیباست.
ـ به نظرت واکنش آلمانی‌ها چگونه بود؟
-برای من خیلی جالب بود. میدونی که آلمانی‌ها زیاد از این اکسیون‌ها دیده‌اند ولی وقتی پای ساز در میان باشد بیشتر علاقمند می‌شوند و توجه می‌کنند. خود شما هم شاهد بودید که چقدر مردم با کنجکاوی و علاقمندی می پرسیدند موضوع چیست؟
-شاهین جان، سپاسگزارم به خاطر این گفتگو.
*متن فراخوان شاهین نجفی برای اکسیون «فری درام»
طبل‌ها براى که به صدا در مى‌‌آیند
جنبش «فری درام» گروهی متشکل از هنرمندان و فعالینی است که قصد دارند با نواختن طبل و سازهای کوبه‌‌اى، در شهرهای مختلف اروپا و آمریکا اعتراض خود را نسبت به شرایط سیاسى و اجتماعى ایران و جهان، به گوش جهانیان برسانند. «فرى درام» مجموعه‌‌اى آزاد از مردم است و به هیچ حزب و نهاد و گروه سیاسى وابسته نمى‌‌باشد.
شرایط عضویت در «فرى درام» علاقه به نواختن یک ساز کوبه‌‌اى و نیز کمک به انسانى‌‌تر شدن جهان با هنر است.
در صورتی که در نواختن طبل، درامز، پرکاشن و سایر سازهاى کوبه‌‌اى کمترین تجربه و مهارتی دارید، در اسرع وقت با ما تماس بگیرید: [email protected]
