میوه‌فروشی‌های در جهان این روزها محصولاتی را به فروش می‌گذارند که پیش از این به راحتی هدر می‌رفتند. نوآوری‌هایی در حال شکل گرفتن است که الگوی خوردن و نوشیدن ما را شدیدا تغییر می‌دهد.
در این گزارش ۷ تغییر در فرهنگ غذایی که در سال آینده مورد توجه قرار خواهد گرفت را بررسی می‌کنیم.
سبزیجات زشت و بدترکیب
امروزه تلاش‌های جدی برای کاهش ضایعات کشاورزی انجام می‌شود. در ایالات متحده آمریکا نزدیک به ۴۰ درصد مواد غذایی به هدر می‌رود چیزی نزدیک به ۲۲۰۰ دلار به ازای هر خانواده. بر اساس برآورد سازمان ملل متحد نیز بین ۲۰ تا ۴۰ درصد محصولات کشاورزی به دلیل اینکه زیبایی کافی برای فروش ندارند از بین می‌روند. حالا یک مجموعه‌ی زنجیره‌ای به دنبال جمع‌آوری همین سبزیجات و محصولات زشت هستند تا آنها را به شکلی تبلیغ کرده و با فروش آنها از هدر رفتن‌شان جلوگیری کند.
کیهان لندن پیش از این در «دانستنی‌های جهان ما» یک ویدیو در همین زمینه با عنوان «فقط خوشگل نیستند، همین!» منتشر کرده است.
در اوایل سال ۲۰۱۶ شرکت زنجیره‌ای Whole Foods که یکی از مشهورترین و معتبرترین شرکت‌های فروش مواد خوراکی محسوب می‌شود برنامه‌ای را با یک موسسه غیرانتفاعی در شمال کالیفرنیا به راه انداخت تا این‌گونه محصولات مانند سیب زمینی‌های درهم و پرتقال‌های معیوب خود را به شکلی دیگر مورد استفاده قرار دهد. در بروکلین همین کمپانی برنامه‌ای را با عنوان «سبزی‌های زشت» پیش برد و محصولات «زشت» خود را جداگانه به فروش گذاشت. کمپانی Walmart که بزرگترین فروشگاه مواد غذایی ایالات متحده آمریکا محسوب می‌شود دست به فروش محصولاتی زد که تکه‌های معیوب آن بریده شده بودند.
غذای محلی با مردم محلی
Airbnb یک جایگزین مناسب برای تجربه‌ای متفاوت از سفر است. شما به جای اقامت در هتل در محله‌های معمولی شهر مستقر می‌شوید و قلب واقعی شهر را به جای نشستن در اتوبوس‌های دوطبقه توریستی تماشا می‌کنید. موفقیت این طرح را شما می‌توانید در میزان استقبال آن جستجو کنید، نزدیک به ۳۰ میلیارد دلار تنها در ماه نوامبر سال گذشته به واسطه کمپانی‌ها یا به طور مستقیم به افراد محلی که سیستم «اشتراک خانه» را مدیریت می‌کنند جابجا شده است. حالا این کمپانی در نظر دارد تا به روی محصولات غذایی در ۵۱ شهر دنیا نیز سرمایه‌گذاری کند.
استارت‌آپ‌های کوچک دیگری هم به دنبال این هستند که از راه شکم، اهالی شهر را به مهمانان آن و توریست‌ها مرتبط سازند. اشلی ول یکی از آنهاست که کمپانی Traveling Spoon را به راه انداخته و بر این باور است «از آنجاکه بسیار سخت است توریست‌ها یک مکان بسیار معتبر محلی را پیدا کنند» می‌توان با یک برنامه‌ریزی آنها را راهنمایی کرد. حالا این کمپانی در هند و تایلند توریست‌ها را به خانه‌هایی هدایت می‌کند که علاوه بر خوردن یک وعده غذای خانگی حتی دستور پخت هم دریافت کنند.
همبرگرهای گیاهی شبیه گوشت
در سانفرانسیسکو یک رستوران همبرگرهای خود را با یک پرچم بسیار کوچک سرو کرده است، پرچمی که نوشته روی آن در واقع غیرقابل خواندن است؛ این کار در واقع استعاره‌ای از غذاهای ناممکن است. پروسه تحقیق و تولید همبرگرهای گیاهی که مانند همبرگرهای گوشتی هستند نزدیک به ۵ سال زمان برده است. این تنها برای آن نیست که سرانجام گفته شود «مزه همان را می‌دهد» بلکه این شرکت‌ها به دنبال اضافه کردن پروتئین‌های لازم به این نوع همبرگرهای غیرگوشتی هستند. تولید همبرگرهای گیاهی نسبت به آنهایی که از گوشت حیوانات تهیه می‌شوند به زمین کمتر ضربه زده و دست کم یک چهارم کمتر آب مصرف می‌کند.
ربات‌های سرآشپز
فقط در کارتون‌های جتسون (The Jetsons) نیست که ربات‌ها همه کارها را انجام می‌دهند. امروز بسیاری در تلاش هستند تا ربات‌ها و هوش‌های مصنوعی حتی غذای ما را نیز به جای سرآشپز آماده کنند؛ روندی که در سال‌های گذشته بسیار پیشرفت کرده است. زوماپیتزا در کالیفرنیا به سمت یک سیستم کاملا ماشینی برای دریافت، پخت و تحویل پیتزا رفته است. Moley Robotics که دفتر آن در لندن است هم به سوی یک ایده‌ی بلندپروازانه یعنی رستورانی تمام رباتیک رفته است که امسال افتتاح خواهد شد. ربات این رستوران از ابتدا تا انتهای یک دستور پخت را انجام می‌دهد. البته هزینه نزدیک به ۱۰۰ هزار دلاری این ربات‌ها اجازه نمی‌دهد در تمام رستوران‌ها حضور داشته باشند اما یادمان باشد که دوران تمام اتوماتیک در راه است.
فروشگاه با شفافیت بیشتر
در یکی از اپیزودهای سریال پورتلندیا وقتی که قرار است یک پرس مرغ سرو شود آنها برای پیدا کردن منشا آن مرغ به مزرعه برده می‌شوند. این شوخی اما حالا به یک واقعیت برای مصرف‌کنندگانی بدل شده که می‌خواهند منشا مواد غذایی در فروشگاه‌ها را بدانند، البته برای هر کدام نیاز به سفر نیست و فن‌آوری به کمک آنها آمده است.
یک اپلیکیشن در موبایل‌های هوشمند به شما این امکان را می‌دهد که با اسکن کردن بارکد رمزگذاری شده (QR code) بدانید که آن محصول از کجا و توسط چه کمپانی تهیه شده است. در ماه گذشته یک برنامه به صورت آزمایشی اجرا شد که برای هر محصول مسیر تولید و اطلاعات مزرعه منتشر شده است. به این صورت حتی مشتری‌ها می‌توانند اپلیکیشن مزرعه مورد نظر را دانلود کرده و از محصولات در انبار آنها و آنچه در مزرعه می‌گذرد هر روز مطلع شوند.
گسترش کارگاه‌های آبجو نانو
صنعت آبجوسازی نیز به یک مرحله تاریخی نزدیک می‌شود. بسیاری از سازندگان در آمریکا به رکورد تاریخی دست یافته‌اند و از پیش‌بینی‌های اولیه خود جلوتر هستند. بسیاری از شرکت‌های مستقل در حال گسترش‌اند. جولیا هرز از اتحادیه کارخانه‌داران بر این باور است که «کارگاه‌های کوچک و بسیار کوچک محلی در حال حاضر به سمت قدرتمندتر شدن می‌روند».
موج جدید این مدل از کارگاه‌ها که بنا به دلایل مشخصی به آنها کارگاه‌های نانو هم گفته می‌شود تنها در یک محوطه چند صد متر مربعی کار می‌کنند و در طول سال یک یا دو بار به تولید محصول می‌پردازند. برای مثال MillerCoors در کلرادو تنها روزی ۳۵ هزار بشکه تولید دارد. کریس هیگینز یک میکده کوچک راه انداخته که تنها ۲۱ مدل آبجو را سرو می‌کند. ابتکاری که مورد استقبال قرار گرفته و به گفته خودش «این زیبایی نانو است».
مزرعه‌های گلخانه‌ای
از قطب شمال تا مرکز آمریکا کشاورزانی را می‌توان پیدا کرد که محصولات خود را بدون نور خورشید و خاک طبیعی تولید می‌کنند. به این روش در بسیاری از نقاط جهان که امکان کشاورزی به صورت طبیعی وجود ندارد توانایی و ظرفیت تولید محصولات مختلف به وجود می‌آید. این موضوع با توجه به افزایش جمعیت جهان و کاهش منابع و سطح قابل کاشت اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
البته باید گفت یکی از ایده‌های اولیه این طرح را پرورش دهندگان ماری‌جوانا سال‌ها قبل به کار برده بودند. باید توجه داشت رشد این گونه مزرعه‌ها می‌تواند به ایجاد زمینه‌های جدید اشتغال نیز کمک کند.
* منبع: مجله تایم
* ترجمه و تنظیم: کامیار بهرنگ
