به نام پروردگار طبیعت و به یاد آفریدگار هستی، آنکه بشر را برای زجر کشیدن نیافرید و عزت خود را به مخلوق برترش ودیعه داد، آغاز سال جدید شمسی است، زندگی دوباره گل و گیاه و درخت است، بهار آمد و نوید مجدد برای زیبایی های حیات داد، براستی که گردش تقویم چه فایده‌ای دارد، اگر انسان به راحتی و خوشحالی نرسد، نمی‌دانیم به هموطنانمان در این وفور بحران های روحی و جسمی که دامنشان را گرفته، تبریک بگوییم و یا طلب عفو و بخشش از خداوند بزرگ کنیم، آنگاه که اکثریت قریب به اتفاق مردم در عسر و حرج قرار دارند، خندیدن و شادی کردن بیاعتنایی به درد و غم هم‌میهنان است، خدای من دست افشانی و پایکوبی در روز عید با دیدن آمار و ارقام حیرت بار و خفت انگیز و وحشت آفرین، نمک بر زخم ملتی‌ست که از زمین و زمان سختی‌ها و گرفتاری‌ها بر او باریده و نفسش را بریده، خدای من کجا شد آن وعده های کریمانه‌ات؟ که به پیامبرانت در خصوص کمک به خلقت دادی، ما تشنگان الطالف توییم، ای که غریبان عصر را یاوری، ای کی ضعیفان ایام را دستگیری، امروز روز بلای فرزندان زمین است، بیشترین نفوس از این هفت میلیارد انسان کره خاکی گرسنگان و نیازمندان و مشکل داران و بیمارانند، به چه رویی شربت و شیرینی بخوریم، در حالیکه بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند، چو عضوی به درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار، بدین وسیله از دادرس جهان پادشاه کون و مکان، ذات اقدس کبریایی مسئلت دارم، که ریشه ظلم و تبعیض و فساد را از کشورمان بکند و رعیت مستحق ترحم و تفقد ایران عزیز را نوروزی حقیقی و واقعی و تمام عیار دهد و ابرهای نگرانی و ناهنجاری را از فضای دنیا دور کند و اعتماد به تقویم جاری را در دلها محکم گرداند، روزگار وامصیبتا را از عصر معاصر بزداید و لبخند و طراوت را بر لب های همنوعانمان نقش دهد با تشکر.
