حنیف حیدرنژاد- حمایت از یک سازمان تروریستی، این اتهامی‌ست که به دولت آلمان نسبت داده می‌شود. سوال اما این است: تروریست واقعی چه کسی است؟
رهبر حزب «پ ک ک» که ۱۸ سال است در یک زندان ترکیه تحت نظر است یا رئیس جمهور ترکیه که ده‌ها هزار مخالفین سیاسی از جمله نمایندگان پارلمان از حزب طرفدار کردها حزب «اچ دی پی»را تحت تعقیب قرار داده و به زندان کشانده است؟
واقعا چه کسی تروریست است؟ مردی که سال‌ها پیش با اعلام آتش‌بس، پایان ترورهای «پ ک ک» را اعلام کرد یا رئیس جمهوری که در مناطق کرد نشین در ترکیه یک جنگ جنایتکارانه آنهم بدون هیچ ملاحظه‌ای نسبت به غیر نظامیان را هدایت می‌کند؟
بر اساس یک گزارش سازمان ملل متحد از ماه جولای سال ۲۰۱۵ بیش از ۳۵۰ هزار انسان توسط ارتش ترکیه از مناطق مسکونی خود خارج و آواره شده‌اند. در موارد بسیاری بطور سیستماتیک خانه‌های آنها ویران شده، هزاران نفر کشته شده اند و زنان مورد شکنجه و تجاوز قرار گرفته‌اند. حالا واقعا این سوال مطرح است که به راستی تروریست واقعی چه کسی است؟
دستان حزب «پ ک ک» به قدر کافی خونین هست تا به یقین نشود ساده لوحانه آنها را فرشته صلح دانست. اما مدت‌هاست که موضوع دیگر حزب «پ ک ک» نیست، بلکه مساله اصلی همه اپوزیسیون در ترکیه است. فرقی نمی‌کند که معلم باشی یا سیاستمدار یا روزنامه نگاری زندانی همچون «دنیس یوچل»؛ همه به تروریست بودن متهم می‌شوند، آنهم فقط برای اینکه نمی‌خواهند در از بین رفتن دموکراسی تماشاچی باشند.
به همین دلیل دولت آلمان سرانجام باید به این وضع که دولت ترکیه برایش دیکته کند که چه کسی در آلمان تروریست محسوب می‌شود خاتمه دهد. در غیر اینصورت خود را شرک جرم رژیمی می‌کند که برای تحکیم یک حکومت انحصارطلبانه حتی از روی اجساد هم عبور می‌کند.
تفسیر: گِئورگ رِستله، مجری مجله سیاسی مونیتور در شبکه یک تلویزیون آلمان
توضیح:
شبکه یک تلویزیون آلمان در برنامه خبری شامگاهی خود در روز ۲۰ مارس ۲۰۱۷ با اشاره به تظاهرات ۳۰ هزار نفری کردهای ترکیه در شهر فرانکفورت به عکسی از عبدالله اوجلان رهبر حزب «پ ک ک» اشاره کرد و گفت حرکت دادن پرچم مُنقش به عکس این فرد در خیابان های آلمان به تازگی در آلمان ممنوع شده است. با این وجود صدها نفر در تظاهرات فرانکفورت چنین کردند و پلیس هم دخالتی نکرده است. حزب «پ ک ک» از سال ۱۹۹۳ در آلمان به عنوان یک حزب تروریستی ممنوع اعلام شده است. اینکه آلمان اجازه برگزاری تظاهرات به کردها را داده بود کافی‌ست تا ترکیه اعتراض کند. اعتراض ترکیه به این است که چرا مراسم تبلیغات انتخاباتی وزرای دولت ترکیه ممنوع می‌شود اما کردهای طرفدار عبدالله اوجلان می‌توانند تظاهرات کرده و عکس او را بلند کنند؟ دولت ترکیه طرف آلمانی خود را به دوگانگی و سیاست یک بام و دو هوا متهم می‌کند.
در این گزارش خبری توضیح داده شد که پلیس با توجه به حساسیتی که کردها نسبت به عبدالله اوجلان دارند از حمله به تظاهرات کنندگان و جمع آوری تصاویر او خودداری کرد تا جو متشنج نشود. در عین حال ماشین های پلیس به دفعات از تظاهر کنندگان خواسته است تا عکس‌ها و نشانه‌های ممنوع اعلام شده را جمع‌آوری کنند.
http://www.tagesschau.de/sendung/tagesthemen/index.html
پیوندهای بیشتر
تفسیر در یوتیوپ
https://www.youtube.com/watch?v=ThzpVcqqUqA
تفسیر همراه با متن
http://www1.wdr.de/daserste/monitor/interaktiv/tagesthemen-kommentar-pkk-100.html
