تخریب برج آزادی (شهیاد) که بر اثر تعویض غیراصولی سنگفرشهای قدیمی این برج توسط شهرداری در سال ۸۶ آغاز شد، اکنون پس از ۱۰سال، آسیبهای جدی به این بنای تاریخی و نماد رشد و شکوفایی ایران به جای مانده از دوران پهلوی، وارد کرده است.
شهرداری تهران ۱۰سال پیش، به بهانه ترمیم، سنگفرشهای محوطه آزادی را که دارای عایقبندی و با رعایت شیب چیده شده بودند، با سنگهای ارزانقیمت و به روش غیراصولی تعویض کرد. آبیاری محوطه آزادی باعث نفوذ آب به لایههای زیرین شد و علاوه بر تخریب فضای خارجی و کاشیهای بنا و ریزش سنگها، طبقات زیر زمین و لایههای زیرین نیز تخریب شد.
از سوی دیگر، تعویض سنگفرشها در فصل پاییز و نه در فصل گرما، منجر به تخریب جدی و نفوذ بیشتر آب در بخشهای مختلف برج آزادی شد.
وعدههای مرمت که از دی ماه ۹۴ شروع شد با بهانههایی از جمله کمبود بودجه و اختلاف شهرداری و وزارت ارشاد به عنوان مالک برج بر سر تامین آن، تا جایی پیش رفت که بارش باران در آبان ماه سال گذشته، منجر به آبگرفتگی کامل برج و ریزش سقف کاذب و بخشهایی از برج و نمگرفتگی و ریزش مصالح شد. چنانکه آثار هنرمندان صنایع دستی در نمایشگاهی که در برج بودند نیز آسیب دید.
از آن زمان تاکنون وعده اتمام پروژه تعمیر برج آزادی یک سال و پنج ماه طول کشیده ولی خبری از پایان این پروژه نیست.
حالا احمد حکیمیپور رئیس کمیته میراث فرهنگی شورای شهر تهران به خبرگزاری مهر گفته است که مرمتها طی یک ماه آینده به پایان میرسند.
وی اعلام کرد که احتمالا بودجه مرمت این برج از ردیف خاصی در بودجه ۹۶ شهرداری و اعتبارات منطقه کسر میشود.
برج و میدان آزادی (شهیاد) در سال ۱۳۴۵ به عنوان نمادی از قدرت و عظمت ایران باستان، هنر و تمدن ایران و مظهر پیشرفت و شکوفایی ایران نوین در دهههای پس از جنگ جهانی دوم، توسط حسین امانت ساخت شد. در طراحی این بنا از طاق کسری، سرپرچینهای دوره سلجوقی و صفوی و مخصوصا از برج طغرل و گنبد قابوس و کاشیکاریهای دوران صفوی الهام گرفته شده است.
پنج سال بعد،همزمان با جشنهای ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی با حضور محمدرضا شاه پهلوی و شهبانو فرح پهلوی از این بنا رونمایی شد و در این مراسم همزمان از منشور کوروش در این میدان پردهبرداری شد.
این برج سه طبقه دارای ۴۵ متر ارتفاع که البته ۵ متر آن در زیر قرار گرفته است، ۶۳ متر طول، دو راه پله و ۲۸۶ پلکان است و معماری آن تلفیقی از معماری در سه دوران هخامنشی و ساسانی و پس از تسلط اسلام بر ایران است.