فرید خلیفی – بیش از سی سال از زمانی که آقای سعدی، بوستانی زیبا را در پشت‌بام ساختمان عباس آقا، آقای قندی، مهندس و بقیه، برپا کرده بود می‌گذرد.
فارغ از سرنوشتی که در نهایت نصیب آن ساختمان زهوار دررفته شد، حقیقتی آشکار در نفس آن عمل نهفته است. علاقه آدم‌ها به ساخت باغ و بوستان بر بام. علاقه‌ای که طی سالیان همواره در ذهن آدمی بوده و حتی تشدید هم شده. موجودی با رفتاری عجیب که از طرفی طبیعت سیاره را تخریب می‌نماید تا شهرهای خود را بنا کند و از طرفی تلاش می‌کند تا طبیعت را به خانه خود بازگرداند.
پایتخت کشور پهناور و پرجمعیت چین. شهر بیجینگ یا همان پکن. سهم این شهر شلوغ، از جمعیت ۱٫۳ میلیاردی چین بزرگ، بیش از بیست و یک میلیون نفرست. جمعیتی انبوه که در میان جنگلی از آسمان‌خراش‌ها زندگی می‌کنند. مطمئناً در بین این همه آدم، افرادی هم پیدا می‌شوند که رویای کوه و جنگل را در سر دارند. اما مطمئناً برای اغلب آنها این تنها یک رویاست.
