یک نقاشی رنگ و روغن از آثار بهمن محصص نقاش ایرانی در یک جلسه‌ی حراج ساتبیز به مبلغ ۵۸۵هزار لیره (تقریباً معادل ۷۵۵هزار دلار) رکورد شکست.
این تابلو به دو برابر حداقل بهایی که برای آن گذاشته شده بود، به فروش رسید. این مبلغ بالاترین بهایی بود که برای یک تابلو از کارهای محصص پرداخت شده است.
تابلوی یادشده که در سال ۱۹۶۸ به مناسبت قتل مارتین لوترکینگ کشیده شد، تن‌های شکنجه‌شده‌ای را نشان می‌دهد که به رنگ خاکستری پررنگ کار شده است. این تابلو همان‌طور که اشاره شد برای ادای احترام به مبارز مشهور در راه حقوق بشر مارتین لوترکینگ کشیده شد که مورد سوءقصد قرار گرفت و کشته شد.
یک یا دو سال پس از آنکه محصص این تابلو را کشید، آن را به کسی داد که هویت او اعلام نشده است. فروش این تابلو که در قرن بیستم نقاشی شد، یکی از حراجی‌های پر اهمیت نقاشان خاورمیانه در گالری ساتبیز بود که روز ۲۵ آوریل ۲۰۱۷ صورت گرفت.
اشکان باغستانی معاون بخش نقاشی‌های معاصر و مدرن کشورهای عربی و ایران اظهار داشت که تقاضا برای تابلوهای نقاشان ایرانی هیچگاه به این اندازه زیاد نبوده است. ساتبیز به دنبال آثار نادر و تازه‌ای است که با شهرت آن همخوانی داشته باشد. این مرکز حراج آثار هنری هنوز در این میدان یکه‌تاز است.
باغستانی اظهار داشت موفقیت فروش تابلو محصص در حراج ساتبیز چند دلیل داشت: نخست آنکه هیچ‌کس در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ در ایران مانند او نقاشی نکرد. وی یک استیل بسیار پیشرو و سوررآلیست داشت. از طرف دیگر محصص به ندرت تابلوهایی به این بزرگی نقاشی می‌کرده. نقاشی‌های گالری ساتبیز یک متر در ۶۵/۱ است؛ و بالاخره شهرت بین‌المللی نقاش با نمایش تابلوهایش در گالری‌های هنری و موزه‌ها مانند موزه Uneditead History و یا موزه‌ی هنرهای مدرن پاریس (در سال ۲۰۱۴) و موزه‌های انگلیسی Tate و بریتیش میوزیوم بر بهای آثار او افزوده است.
در پاسخ این سؤال که دیگر نقاشان مدرن و معاصر ایران که آثارشان مورد استقبال قرار گرفته چه کسانی هستند، باغستانی از پرویز تناولی، سهراب سپهری، لیلی متین‌دفتری و بهجت صدر را نام برد.
محصص در شهر رشت شمال مرکز استان گیلان در سال ۱۹۳۱ به دنیا آمد. پس از کودتا علیه دولت دکتر مصدق نخست وزیر وقت، او ایران را ترک کرد و به رُم (ایتالیا) رفت و یکی از اولین دانشجویان ایرانی بود که در آکادمی هنر نام‌نویسی کرد. در آن آکادمی بود که وی به مکاتب نقاشی کوبیسم، سوررئالیسم و دیگر نهضت‌های هنری قرن بیستم روی آورد. اندکی بعد هنرش تحت تأثیر این مکاتب قرار گرفت و این تغییر در نقاشی‌های او قابل تشخیص است. بعداً به او لقب پیکاسوی ایران دادند.
محصص در دهه شصت میلادی مدت چهار سال در آنجا زندگی و کار کرد و در نمایشگاه‌های دوساله‌ی ونیز، سائوپولو و تهران شرکت نمود. وی در عین حال شعر می‌گفت، مقاله می‌نوشت و آثار ادبی اروپا را ترجمه می کرد و فیلم‌نامه می‌نوشت. در آن موقع سفارش بزرگی برای تهیه مجسمه‌هایی برای میادین و چهارراه‌های تهران به او داده شد. بعضی از این آثار در حوادث انقلاب ۱۹۷۹ از بین رفت.
از سال ۱۹۶۸ وی کم و بیش ساکن رُم شد و گاهی به زادگاه‌اش سفر می‌کرد. بهمن محصص ده‌ها سال در یکی از هتل‌های رُم زندگی می‌کرد و موجودی در خود فرو رفته و اسرارآمیز به نظر می‌آمد. ضمناً عادت داشت نقاشی‌های خود را پاره کند و مجسمه‌ها را بشکند. در سال ۲۰۰۶ که به ایران رفت بسیاری از مجسمه‌هایی را که در آتلیه‌ی وی بود، شکست و تابلوهایی را که کشیده بود پاره کرد.
بهمن محصص در سال ۲۰۱۰ درگذشت.
*منبع: کیهان لندن به زبان انگلیسی
