پیکر علی‌اکبر تجویدی، نقاش، مترجم، پژوهشگر تاریخ هنر ایران، باستان‌شناس و از شاگردان کمال‌الملک با انتقال از فرانسه، در ایران به خاک سپرده شد.
علی اکبر تجویدی، نقاش، مترجم، پژوهشگر تاریخ هنر ایران و باستان‌شناسی روز بیستم خردادماه در سن ۹۱ سالگی در پاریس درگذشت و امروز پیکرش در ایران به خاک سپرده شد.
علی اکبر تجویدی فرزند هادی خان تجویدی سال ۱۳۰۵ متولد شد، وی از شاگردان کمال الملک و از هنرآموختگان مدرسه صنایع مستظرفه بود.
تجویدی کارنامه‌ای درخشان در آموزش هنر و همکاری مستمر با وزارت فرهنگ و هنر دوران پهلوی داشت؛ وی آغازگر جدی پژوهش‌های کیفی در تاریخ نقاشی ایرانی بود.
تجویدی سال‌های بسیاری را صرف پژوهش کرد، که نتیجه آن انتشار کتاب «نقاشی ایرانی از کهن‌ترین روزگار تا دوران صفوی» در سال ۱۳۵۲ بود.
این نخستین کتاب تخصصی درباره نقاشی ایرانی است که سیر تاریخی مشخصی دارد.
نقاشی‌های کتاب از غارهای لرستان آغاز شده و ادوار متعدد آن را با نمونه‌های تصویری نشان می‌دهد.
همکاری در انتشار کتاب «پنجمین کنگره جهانی باستان شناسی و هنر ایران» در سال ۱۳۴۷ از دیگر آثار ماندگار این هنرپژوه بزرگ است.
معرفی هنرمندان ایرانی به نمایشگاه‌های بین‌المللی هنر پاریس توسط تجویدی در دهه پنجاه خورشیدی انجام شد.
تجویدی در ترجمه و انتشار دو کتاب «هنر مدرن ایران» در سال ۱۳۴۶ و «برگزیده اشعار حافظ» در سال ۱۳۶۸ نقشی مؤثر ایفاء کرد.
تدریس در مقطع کارشناسی ارشد هنر به دعوت دانشگاه هنر تهران بین سال‌های ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۵ از جمله کارهای این هنرمند بود.
وی واپسین سال‌های عمرش را در بیماری و خانه‌نشینی در شهر پاریس سپری کرد.
