یک گروه هنرمند تحت عنوان «حرکت دستهای رنگی» دست به رنگی کردن بافت تاریخی شهر اصفهان به بهانه خلق «هنر شهری» زدهاند.
![](https://kayhan.london/wp-content/uploads/2017/07/DDzsUakXgAEhvC5.jpg)
انتشار تصاویری از اقدام یک گروه از نقاشان اصفهانی که اثر دستان رنگی خود را بر در و دیوار قدیمی و بافت تاریخی این شهر بر جای گذاشتهاند، اعتراض کاربران اینترنتی را برانگیخت.
این هنرمندان که از قرار معلوم نقاش هستند، تحت عنوان «حرکت دستهای رنگی» سنگفرش، دیوارها و درهای قدیمی و باستانی شهر اصفهان را با بر جای گذاشتن اثر دستان رنگی خود مخدوش و محو کردهاند.
یکی از این افراد، تصاویری از اثرات این رنگآمیزی را بر زمین و دیوارهای مناطق مختلف شهر قدیمی اصفهان در صفحه اینستاگرام خود قرار داده است. گویا این حرکت در جهت زیباسازی و «خلق اثر هنری» صورت گرفته است.
![](https://kayhan.london/wp-content/uploads/2017/07/DDzsUahXUAAhyE0.jpg)
کاربران اینترنتی چنین اقدامی را مورد انتقاد قرار دادهاند و خواستار توقف این حرکت مثلا هنری شدهاند.
معلوم نیست نقش دستهای این هنرمندان بر بافت تاریخی اصفهان قابل پاک شدن هست یا نه و چقدر به بدنه این دیوارها و سنگفرشها صدمه وارد کرده ولی قطعا نیازمند اقدام فوری سازمان میراث فرهنگی در ترمیم و بازسازی در دیوار قدیمی شهر است.
دیوارنویسی و هنر دیوارنگاری باید براساس ضوابط و یک پروسه تحقیقی صورت گیرد، اینکه به واسطه دادن چهرهای رنگی و شاد به شهر، بافت تاریخی یک شهر را خدشهدار کرد، نه تنها هنر نیست، بلکه دست درازی و تصمیم خودسرانه علیه آثاری است که فقط به یک شهر تعلق ندارد چه برسد به آنکه به نام هنرمند به آنها آسیب زد.
هنرمندان این گروه که به واسطه دانش و تکنیک هنری که دارند، اتفاقا باید بیش از کسانی که بر دیوارههای سی و سه پل، یادگاری مینویسند از فرهنگ، تاریخ و اهمیت حفظ و نگهداری از آن باخبر باشند، پیش از هر اقدامی باید نسبت به اصولی بودن حرکت خود تحقیق میکردند و همچنین از نهادهای مسوول اجازه می گرفتند.
دیوارنویسی و حتی گرافیتی شهری، نیازمند احترام به بافت قدیمی شهری و تشخیص محل اجراست، وگرنه هر کسی که روی تنه درختان و نقوش تخت جمشید اسم خودش را حکاکی میکند، می تواند ادعای هنر کند و خودش را هنرمند بنامد.
نقاشی دست های رنگین این هنرمندان در کوچه سنگتراشهای اصفهان یکی از محلههای قدیمی و تاریخی اصفهان انجام شده است.
تخریب آثار و بناهای تاریخی این روزها، حتی با مرمت غیراصولی و غیرکارشناسی هم در ایران صورت میگیرد، وضعیت چنان اسفبار است که بناهای دارای ثبت ملی هم خراب میشوند و جایشان را به مراکز تجاری میدهند. هر شهروندی در چنین شرایطی، به ویژه اگر هنرمند هم باشد موظف به رفتاری مسئولانه و مقابله با چنین تخریب مداومی است و نه اینکه به نام هنر، به آنچه هم باقی مانده آسیب رسانده و از هویت تاریخی خود تهی کنند.