آزاده کریمی، علی اشتیاق – هنر رقص در ایران همواره در نزد مردم و جامعه مورد بیمهری قرار گرفته ولی پس از انقلاب به هنری ممنوعه بدل شد که آموزش و اجرای آن با قوانین اسلامی و حکومتی در تضاد قرار گرفت.
پژوهش، آموزش و اجرای رقص، در حیطه این ممنوعیتها عرصهای تنگ و پرخطر است که تعداد معدودی از هنرمندان ایرانی، به طور آشکار پا به آن گذاشتهاند.
هلیا بنده از رقصندههایی است که رقص کلاسیک ایرانی را دنبال میکند و در پی انتقال تجربیاتش به نسلهای بعدی است. با او درباره تجربیاتش در این هنر به صحبت نشستهایم.