فرید خلیفی – در این سیاره پرهیاهو که نزدیک به هشت میلیارد انسان بیولوژیک در تکاپوی زندگی هستند، گاهی شرایط به گونه‌ای تغییر می‌کند که آدم‌ها از سایر همنوعان خود بیش از پیش دور می‌شوند.
هم‌صحبتی، همکاری، همفکری و همدلی، برخی علل نیاز آدم‌ها به همنوع هستند. آدمی موجودیست با ذهنی فعال‌تر از دیگر موجودات زنده‌ای که تا به امروز شناخته‌ایم. بسته به امکاناتی که در اختیار دارد همواره راهی یافته و می‌یابد.
اما همیشه دورافتادن از همنوعان، آنقدرها هم ظاهر ترسناکی ندارد و می‌تواند در عین زندگی میان انبوهی از آدم‌های دیگر هم روی دهد. فارغ از دلایل، آنچه روزگار کنونی را از گذشته‌ها متمایز می‌نماید، دستیابی به دانشی فراتر از پیش است. دانشی که ارمغان آن برای بشر جسارت بوده. امروز از زمین تا فضای بیکران اثرات پیشرفت دانش بشر ملموس است.
این پیشرفت تنها در ماشین‌آلات مدرن ظهور نکرده و حالا امکانات گسترده‌تری که بیش از قبل در اختیار آدم‌هاست، موجب شده تا آن امکانات را برای حل نیازی لذت‌بخش به نام «همبستری» نیز به کار گیرند!
