شاپور بختیار، نوه صمصام السلطنه در ۴ تیر ۱۲۹۴ در کوه های زاگرس متولد شد. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی خود در شهر کرد به اصفهان رفت و نیمی از تحصیلات متوسطه خود را در آنجا گذراند. سپس به مدرسه فرانسوی، «بیروت» رفت و موفق به اخذ مدرک دیپلم ریاضی از این دبیرستان شد. شاپور بختیار در سال ۱۳۱۳ برای ادامه تحصیلات به فرانسه سفر کرد و مدرک دکتری در رشته حقوق بین‌الملل را از دانشگاه «سوربن» دریافت کرد. وی پس از ورود به کشور در ساختار دولتی از وزارت کار تا سمت نخست وزیری و تا آخرین ساعات زندگیش به وطن خدمت کرد.
نخست وزیر شاپور بختیار، پایبند به ارزش های بنیادین دمکراسی، اقدامات مهمی برای ایجاد شرایط برگزاری انتخاباتی آزاد و سالم در چارچوب قانون اساسی مشروطه انجام داد. او برای جلوگیری از آنارشیسم و هرج و مرج و حفظ نظم و امنیت ملی از هیچ تلاشی دریغ نکرد. شاپور بختیار در جوانی از پیروان دکتر مصدق بود و در راه ملی شدن نفت در جبهه ملی نقش مهمی ایفا کرد. او ستون فقرات جبهه ملی بود و در دوران فعالیت های سیاسی اش در مجموع ۵ سال و ۸ ماه را در زندان سپری کرد.
به رغم همه تلاش هایش برای جبهه ملی، در آن هیاهوی انقلابی جریانات ۱۳۵۷ شوربختانه خویشتن را در برابر هم حزبی های خود، و دیگر سازمان های سیاسی هم پیمان با روح الله خمینی، یکه و تنها یافت. درآن دورانی که روشنفکرنماها به دنبال آرمان های روح الله خمینی تیشه بر ریشه ایران و ایرانیان زدند، بختیار دلیرانه فریاد کشید «من مرغ طوفانم نمی ترسم ز طوفان» و به راه خود برای رهایی وطن از زیر نعلین دیکتاتورهای دینی تا پای جان ایستادگی کرد.
شایان یادآوری است، شاپور بختیار در جوانی نیز در جنگ جهانی دوم که اغلب سیاستمداران به داشتن پرونده در زندان متفقین به سبب پشتیبانی از جنایتکار آدولف هیتلر افتخار می ورزیدند، وی در نهضت مقاومت فرانسه با فاشیسم هیتلری جنگید و در نهایت در راه مبارزه با جنایتکار روح الله خمینی جان باخت.
ابولحسن بنی‌صدر رییس جمهوری اسلامی و مقامات دیگر حکومتی، دکتر بختیار و کابینه دولت وی را متهم به عوامل آمریکایی، همکاری با صدام حسین و موارد دیگر کردند. در تابستان ۱۳۵۹ تیم تروریستی به سرکردگی انیس نقاش لبنانی تبار از سوی علی فلاحیان، وزیراطلاعات وقت جمهوری اسلامی، اقدام به قتل دکتر بختیار کردند که نافرجام به جان وی، یک پلیس مرد و یک زن فرانسوی را به قتل رساندند.
سرانجام در ۱۵ امرداد ۱۳۷۰ برابر با ۶ اوت ۱۹۹۱ شاپور بختیار در سن ۷۷ سالگی و دستیار جوانش، سروش کتیبه در خانهٔ مسکونی بختیار واقع در سورن حومهٔ شهر پاریس و با وجود ۱۳ محافظ مسلح توسط گروهی ۳ نفره، فریدون بویر احمدی عضو شورای نهضت مقاومت ملی ایران، محمد آزادی و علی وکیلی‌راد به روش وحشتناکی با ضربات چاقوی مخصوص بریدن نان به قتل رسیدند. علی وکیلی‌راد در جریان محاکمه‌اش بیان کرد که «این ترور با دستور مسئولین وقت جمهوری اسلامی ایران انجام شده‌است.
کتاب خاطرات هاشمی رفسنجانی سال ۱۳۷۰؛
- سه شنبه ۱۵ مرداد ۱۳۷۰: آقای علی فلاحیان، وزیر اطلاعات آمد. دربارهٔ ضدانقلاب در خارج، «گزارش اطلاعاتی» داد.
- چهارشنبه ۱۶ مرداد ۱۳۷۰: آقای علی فلاحیان اطلاع داد که در فرانسه شاپور بختیار [آخرین نخست وزیر رژیم پهلوی] و یکی از کارکنانش در محل اقامت خود در پاریس کشته شده است. تا شب خبری در این جهت در گزارش‌های جهانی «نیامد».
- جمعه ۱۸ مرداد ۱۳۷۰: در اخبار و گزارش‌ها، مسئله گروگان‌های لبنان و مرگ بختیار، با تفسیرهای گوناگون دربارهٔ آن، در صدر است. به وزارت امورخارجه گفتم که برای کمک به آزادی دیگر گروگان غربی «فشار» بیاورند و توجهی به تهدیدها «نشود».
- یکشنبه ۲۱ مهر ۱۳۷۰: آقای علی فلاحیان، وزیر اطلاعات آمد. حواشی بعد از ترور شاپور بختیار را گفت و نزدیک شدن آقای فریدون بویراحمدی به ایران و علل بازداشت آقای اسدی و خانم جهانبانی و احتمالات را توضیح داد. در مورد «کنترل» مأموران وزارت اطلاعات «تذکر» دادم.
شورای ملی ایران یاد زنده یاد نخست وزیر شاپور بختیار میهن پرست شجاع، دستیارش سروش کتیبه و دکتر عبدالرحمان برومند معاون بختیار که سه ماه پیش تر از وی توسط تروریست های جمهوری اسلامی به قتل رسید را گرامی می دارد و بر این باور است که تنها راه پایمال نشدن خون این گرامیان، تشکیل کمیته حقیقت یاب و ارائه مدارک و اسناد به دادگاه های صالحه، در چارچوب دادگستری مستقل در ایران آزاد فردا، برای رسیدگی به جنایات جمهوری اسلامی می باشد. راه همه جانباختگان راه آزادی گرامی باد.
ایران هرگز نمی میرد
شورای ملی ایران برای انتخابات آزاد
