فرید خلیفی – شاید نخستین چرخ‌سانی که بشر دریافت می‌تواند بر روی آن آرام بگیرد و دمی بیاساید، ارابه‌ای ساده، فاقد هر نوع امکانات جانبی بود.
با پیشرفت دانش و ساخت نسل‌های ارتقاء یافته چرخ‌سانان، خواست زندگیِ هرچند کوتاه‌مدت بر روی ارابه‌های چرخدار نیز قوت گرفت. خواستی که پای کمپانی‌های اتومبیل‌سازی را هم به بازار ماشین‌های سفری باز کرد. ماشین‌هایی که هرچند فاصله محسوسی با امکانات یک خانه کامل داشتند، اما به هرحال امکان یک زندگی جمع و جور در کوتاه‌مدت را فراهم می‌کردند.
اینگونه شد که ماشین‌هایی دارای فضایی برای زندگی آدم‌ها، در سراسر زمین پخش شدند. در امریکای شمالی آنها را وسیله نقلیه تفریحی یا «آر وی» می‌نامیدند و در اروپا «کمپر ون» یا «کاروان».
