دهه‌ی شصت خورشیدی در تاریخ معاصر ایران، مترادف فاجعه و کشتار است. مصیبتی که عمیقا در دل و جان ایرانیانی نشسته است که به نحوی از آن ضربه دیده‌اند.
پاراگراف سوم به یک نمونه از تار و مار دگراندیشان دهه‌ی شصت و کشتار سال ۶۷ می‌پردازد. میهن روستا همسر رضا عصمتی که در ۱۶ شهریور دستگیر و در تابستان ۶۷ با وجود آنکه حکم ۲۰ سال زندان دریافت کرده بود، اعدام شد، از فضای آن سال‌ها می‌گوید.
– تجربه‌ی شخصی در آن سال‌ها چگونه بود؟
– پس از گذشت این همه سال چه احساسی نسبت به آن زمان وجود دارد؟
– فردی که عزیز خود را در آن کشتار از دست داده وقتی نخستین بار شعار «ببخش و فراموش نکن» را می‌شنود، چه احساسی پیدا کرده و چه می‌اندیشد؟
