مهندس حسین کلانى بازیکن پیشین تیم‌هاى ملى فوتبال ایران و باشگاه شاهین که پرسپولیس بعدى شد، پس از سال‌ها زندگى در امریکا مدتى است ساکن ایران شده. وی بعد از درگذشت ابراهیم آشتیانى همبازى خود در تیم‌هاى ملى، شاهین و پرسپولیس در این هفته گفته است بعد از پایان فعالیت‌هاى شاهین در سال ١٣۴٧ همه شاهینى‌ها از جمله من و آشتیانى به تیم پرسپولیس پیوستیم. کلانى گفت به نظر من آشتیانى در پست دفاع راست یکى از نادرترین بازیکنان در تاریخ فوتبال ایران بود. او و على پروین در جناح راست تیم ملى و پرسپولیس یک زوج رویایى تشکیل داده بودند.
کلانى افزود نکته‌اى که لازم است درباره مرگ آشتیانى بگویم این است که ورزشکاران هنرمندانى هستند که تا حدى چهره‌اى خشن تر نسبت به هنرمندان دارند ولى از نظر احساسى بسیار لطیف و حساس‌اند. ابراهیم بعد از پایان دوران فوتبالش با مسائل و مشکلات زیادى روبرو شد. او در واکنش به نامهربانی‌ها اعتراض مى‌کرد و همین واکنش‌هاى اعتراض‌آمیز و تحمل نامهربانی‌ها قلب او را بیمار کرد. من با قاطعیت مى‌گویم آشتیانى دق کرد. او تحصیلات عالى داشت و استاد دانشگاه بود و نیاز مالى به کسى نداشت. متاسفانه بسیارى از پیشکسوتان فوتبال از این جهت نیازمند هستند.
بعد از مرگ همایون بهزادى ستاره تیم‌هاى ملى، شاهین و پرسپولیس نظر من همین بود. من سال‌هاست این موضوع را فریاد مى‌زنم. امروز که آشتیانى فوت کرده همه درباره او صحبت مى‌کنند اما این نوشدارو بعد از مرگ سهراب است. چرا باید ورزشکاران ما در دوران بازنشستگى زندگى غم‌انگیزى داشته باشند و دست‌فروشى کنند. من در این باره حتى با مسوولان و نمایندگان مجلس صحبت کرده‌ام ولى فایده نداشته.
شما نگاه کنید به زندگى پیشکسوتانى که زمانى ستاره‌هاى ورزش ما بودند مانند مهراب شاهرخى، ناصر حجازى، ناظم گنجاپور، ایرج سلیمانى، پرویز دهدارى و منصور پورحیدرى در چه شرایطى از دنیا رفتند.
