«علی‌اشرف درویشیان» داستان‌نویس، پژوهشگر و عضو کانون نویسندگان ایران، روز پنج‌شنبه (۴ آبان) بر اثر بیماری در سن ۷۶ سالگی درگذشت.
علی اشرف درویشیان نویسنده ایرانی (زاده ۳ شهریور ۱۳۲۰ کرمانشاه) و خالق آثار خواندنی چون «بیستون»، «آبشوران»، «فصل نان»، «همراه آهنگ‌های بابام»، «گل طلا و کلاش قرمز»، «ابر سیاه هزارچشم»، «روزنامه دیواری مدرسه ما»، «رنگینه»، «کی برمی‌گردی داداش جان»، «آتش در کتابخانه بچه‌ها»، «چون و چرا»، «داستان‌های محبوب من» (با همکاری رضا خندان مهابادی) «سلول ۱۸» و «سال‌های ابری» بود.
او یکی از نویسندگان بزرگ ادبیات رئالیسم ایران به شمار می‌رود که زندگی قشر فقیر جامعه را بیان می‌کرد. وی پیش و پس از انقلاب چند بار به علت فعالیت‌های سیاسی زندانی شد.
درویشیان کتاب‌های پژوهشی از جمله مجموعه ۲۰ جلدی فرهنگ افسانه‌های مردم ایران (با همکاری رضا خندان مهابادی)، واژه‌نامه گویش کرمانشاهی، یادمان صمد (صمد بهرنگی) را از خود برجای گذاشت.
وی در یک خانواده کارگری در محله آبشوران کرمانشاه زاده شد و پس از طی تحصیلات مقدماتی در روستاهای اطراف کرمانشاه و گیلانغرب تدریس کرد. رشته‌ی ادبیات فارسی را در دانشگاه تهران خواند و کارشناسی ارشد خود را در رشته روان‌شناسی تربیتی گرفت.
داستان‌های وی زندگی مردم فرودست و فقیر را بیان می‌کند و رئالیسم نهفته در آن، مخاطب را با زندگی و فرهنگی کاملا ایرانی و بومی آشنا می‌کند. درویشیان آغاز آشنایی خود با قصه و قصه‌گویی را از سنین کودکی و از طریق داستان‌های مادربزرگ و پدرش عنوان می‌کرد و در آثارش به شاگردان خود و نیز محیط فقرزده‌ی شهر کرمانشاه و روستاهای اطراف آن می‌پردازد و بیانگر ناملایمات و محرومیت‌های مردمان فرودست جامعه است. وی گفته است که پس از مرگ صمد بهرنگی در سال ۱۳۴۷، کوشید تا راه او را ادامه دهد.
