رئیس کمیسیون سرمایه‌گذاری اتاق ایران خبر داده است تنها ۳ تا ۴ درصد از مردم دارای بیمه‌نامه‌های عمر و زندگی هستند که فاصله بسیاری با میانگین جهانی دارد.
سیدحسین سلیمی درباره توسعه نیافتگی بیمه‌های زندگی در ایران و تکلیف قانون برنامه ششم توسعه برای افزایش سهم بیمه‌های زندگی به ۵۰ درصد گفت: «در کشورهای توسعه یافته و غربی، دست‌کم ۳۰ درصد از افراد دارای بیمه‌نامه‌های عمر و زندگی هستند، ولی این رقم در ایران بسیار ناچیز است.»
سیدحسین سلیمی معتقد است هنوز آموزش‌های لازم به افراد درباره بیمه داده نمی‌شود و اعتقادات فرهنگی افراد به گونه‌ای نیست که آنها را تشویق به خرید بیمه‌نامه کند؛ در حالی که بیمه می‌تواند در زمان بروز خسارت و حوادث به کمک افراد بیاید.
رئیس کل بیمه مرکزی رقم ۳ هزار میلیارد دلار را درباره ریسک‌های موجود در کشور که نیاز به پوشش بیمه‌ای دارد، اعلام کرده که کاملا درست است، اما متاسفانه بنا به دلایل مختلف این ریسک پوشش‌های لازم را ندارد. از سوی دیگر شرکت‌های بیمه اطلاع‌رسانی درستی درباره خدمات و پرداخت خسارت‌های مختلفی که می‌پردازند، مانند خسارت‌های پرداختی به ساختمان پلاسکو ندارند.
جدا از مواردی چون عدم آموزش درباره بیمه عمر و همچنین توسعه نیافتگی بیمه‌های زندگی که رئیس کمیسیون سرمایه‌گذاری اتاق ایران برای پایین بودن تعداد افرادی که بیمه عمر و زندگی دارند مطرح کرده است، بحران درآمد و اقتصاد در ایران نیز در کاهش تعداد افرادی که خود را بیمه عمر می‌کنند موثر بوده است.
وقتی افراد در تامین هزینه‌های حیاتی و ضروری زندگی خود مانند هزینه‌های تامین خوراک، درمان و یا هزینه آموزش فرزندان با مشکل مواجه هستند طبیعی است که خرید بیمه عمر و زندگی در توان آنها نباشد. این موضوع وقتی بیشتر نمایان می‌شود که به گفته مسئولان مردم از ماهیت و فواید خرید بیمه‌هایی چون بیمه عمر نیز مطلع نیستند در نتیجه بیمه عمر به عنوان یک هزینه غیرضروری از سوی عموم مردم ارزیابی می‌شود.
