دیوان‌عالی کشور، حکم اعدام احمدرضا جلالی، پزشک و پژوهشگر، را تائید کرد. احمدرضا جلالی که سال گذشته به دعوت دانشگا‌ه‌های تهران و شیراز برای برگزاری کارگاه‌های پژوهشی به ایران سفر کرده بود، پنج روز قبل از بازگشت بازداشت شد.
پس از تحمل ۹ ماه زندان انفرادی، احمدرضا جلالی در دادگاهی به ریاست ابوالقاسم صلواتی، به اعدام محکوم شد. حکمی که در روزهای گذشته از سوی دیوان‌عالی کشور نیز تائید شد. عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان تهران، احمدرضا جلالی را به جاسوسی برای موساد، نهاد امنیتی اسرائیل، و دست داشتن در ترور مسعود علی‌محمدی و مجید شهریاری، دو تن از دانشمندان هسته‌ای جمهوری اسلامی متهم می‌کند.
همکاری با موساد
مجید شهریاری، ۲۹ نوامبر ۲۰۱۰ در تهران با انفجار بمبی که در اتومبیل او نصب شده بود، کشته شد. چند ماه پیش از آن، ۱۲ ژانویه ۲۰۱۰، مسعود علی‌محمدی، استاد فیزیک دانشگاه تهران نیز در پیامد انفجار بمبی که از راه دور کنترل می‌شد جان خود را از دست داده بود. جمهوری اسلامی ایران، در رابطه با کشته شدن این دو نفر، مجید جمالی فشی، قهرمان کیک بوکسینگ و برنده مدال برنز در مسابقات جهانی را دستگیر و ۱۵ مه ۲۰۱۲ اعدام کرد.
نجبیه مرتضوی، مادر احمدرضا جلالی، در گفتگوی تلفنی به کیهان لندن تأکید می‌کند که پسرش بی‌گناه است و اصلا «این دو دانشمند عزیز را که شهید شدند» نمی‌شناخته و بنابراین «اطلاعاتی در مورد آنها نداشته است که در اختیار کسی بگذارد». این مادر ۷۴ ساله که ماهی دو بار برای دیدن فرزندش از تبریز به تهران سفر می‌کند، در ادامه می‌افزاید: «پسرم بارها به قرآن قسم خورده که بی‌گناه است. اگر پسرم در قتل این دو نفر دست داشته پس کسی را که قبلا اعدام کردند بی‌گناه بوده است. مسئولان باید در هر حال توضیح بدهند و در مقابل خدا برای قتل یک بی‌گناه پاسخگو باشند».
اعتراف اجباری
نجبیه مرتضوی در ادامه می‌افزاید: « می‌گویند پسرم در زندان به جرایمی که به او نسبت می‌دهند اعتراف کرده است. احمدرضا بارها گفته است، و در دادگاه نیز تکرار کرده است، که از او با زور شکنجه‌های جسمی و روحی اعتراف گرفته‌اند، ولی هیچ‌کس به صحبت‌های او توجهی نکرده».
مادر احمدرضا جلالی می‌گوید «بعد از تائید دیوان‌عالی، تلفنی با احمدرضا صحبت کردم. از نظر روانی بسیار به‌هم ریخته است و مرتب می‌گوید هرچه زودتر اعدامم کنند تا حداقل شماها از این عذاب نجات پیدا کنید. من در این مدت چون بیماری قلبی دارم بارها تا مرز سکته پیش رفته‌ام. می‌خواهند پسر بی‌گناهم را که همه‌شان تا یک سال پیش از او تعریف و تمجدید می‌کردند، اعدام کنند؟ خوب پس باید مرا هم اعدام کنند».
سکوت اجباری
نجبیه مرتضوی از وعده‌های پوچ و بی‌احترامی‌های قوه قضائیه بسیار عصبانی است و می‌گوید «گفتند سکوت کنید کارش را درست می‌کنیم. ما ماه‌ها حتی خبر بازداشت او را نیز مخفی نگاه داشتیم، بعد هم با رسانه‌ها گفتگو نکردیم، وای که آنها ما را سر کار گذاشته بودند و به هیچ‌کدام از وعده‌هایشان عمل نکردند. دیگر حاضر به سکوت نیستیم».
مادر احمدرضا جلالی و همسر این پزشک، ویدا مهران‌نیا، امیدشان به جامعه بین‌المللی است. نجیبه مرتضوی به کیهان لندن می‌گوید «ما خواهان برگزاری مجدد دادگاه برای احمدرضا هستیم. دادگاهی علنی و عادلانه که در آن به پسرم اجازه دفاع از خود و انتخاب آزادانه وکیل مدافع را بدهند». نجیه مرتضوی از ابوالقاسم صلواتی، قاضی پرونده پسرش نیز شاکی است: «همیشه با لحن توهین‌آمیز با من صحبت می‌کند و یک بار هم مرا که برای دادخواهی رفته بودم با زور از اتاقش بیرون کرد».
اعتراض بین‌المللی
عفو بین‌الملل تأیید «شتاب‌زده» حکم اعدام احمدرضا جلالی از سوی دیوان‌عالی کشور را در بیانیه‌ای که در روزهای گذشته منتشر شد، محکوم کرده است. در این بیانیه اشاره شده است که «این تائید شتاب‌زده نه تنها تجاوز به حقوق قانونی آقای جلالی برای داشتن دادگاهی عادلانه است، بلکه تجاوز به حق او برای زندگی است. به نظر می‌رسد که مقام‌های جمهوری اسلامی عمدا مانع بررسی عادلانه این پرونده شده‌اند».
قبل از تائید حکم اعدام برای این پژوهشگر از سوی دیوان‌عالی، گروهی از برندگان جوایز علمی نوبل، استادان دانشگاه های مختلف اروپایی و آمریکایی، و دولت‌های ایتالیا، بلژیک و سوئد به حکم دادگاه اعتراض کرده و خواهان آزادی احمدرضا جلالی شده بودند. احمدرضا جلالی، قبل از بازداشت، با دانشگاه کارولینسکا در سوئد، دانشگاه پیه‌مونته شرقی در ایتالیا و دانشگاه بروکسل در بلژیک همکاری داشته است.
