مدیر گروه مطالعات زنان انجمن جامعه‌شناسی ایران می‌گوید برخی از پژوهش‌ها نشان می‌دهند که ۷۵ تا ۹۸ درصد از زنان مورد آزار خیابانی قرار گرفته‌اند.
شهلا اعزازی، مدیر گروه مطالعات زنان انجمن جامعه‌شناسی ایران، روز یکشنبه، ۲۶ آذرماه، در همایش «امنیت زنان در فضای عمومی» با بیان اینکه آزارهای جنسی همزمان با ایجاد شهرهای بزرگ آغاز شده‌اند گفت: «در روستاها و شهرستان‌های کوچک به دلیل آشنایی میان مردم به میزان ناچیزتری شاهد وقوع چنین پدیده‌هایی هستیم اما در شهرها به دلیل گمنامی و کسوت اماکنی که افراد می‌توانند در آن حاضر شوند بیشتر شاهد آزارهای خیابانی هستیم.»
شهلا اعزازی افزوده است در حال حاضر آزار خیابانی زیرگروه خشونت در عرصه خصوصی، عمومی و نیمه عمومی مانند دانشگاه و محل کار قرار می‌گیرد. لایحه خشونت علیه زنان در حال حاضر در دست قوه قضاییه است و یکی از ایراداتی که به آن وارد شده مربوط به جرم‌انگاری وسیع بوده است.
مدیر گروه مطالعات زنان انجمن جامعه‌شناسی ایران همچنین به نگاه و ارزیابی مقامات جمهوری اسلامی در مورد آزار خیابانی زنان و مقصر نشان دادن آنها در بروز آزارها گفته است: «در گذشته گفته می‌شد برخی زنان به دلیل خودنمایی، استفاده از لباس‌ها و آرایش‌های خاص و یا حضور در اماکن نامناسب مورد آزار قرار می‌گیرند و بدین ترتیب خود زنان عامل آزار شناخته می‌شدند، این در حالی است که پژوهش‌ها نشان می‌دهد که شکل ظاهری، پوشش و نه حتی نگاه کردن و یا حضور زنان در مکان‌های خاص هیچ تاثیری بر روی این آثار ندارد.»
این جامعه‌شناس با اشاره به دو مزاحمت گفتاری و رفتاری ادامه داد: مزاحمت گفتاری شامل مخاطب قرار، توهین، کنایه، تمسخر و استفاده از الفاظ با نیت شهوانی، فحش و ناسزا و تهدید هستند. همچنین مزاحمت‌های رفتاری شامل بوق زدن رانندگان و تعقیب کردن و … را شامل می‌شود.
وی با بیان اینکه این مزاحمت‌ها معمولا توسط مردان غریبه که متعلق به نسل، قومیت و یا طبقه اجتماعی خاصی نیستند اتفاق می‌افتد، تصریح کرد: واکنش زنان به مزاحمت‌ها معمولا از نوع بی‌توجهی در خصوص آزارهای کلامی است، چراکه آزارهای کلامی آنقدر عادی شده‌اند که زنان از کنار آنها به راحتی گذر می‌کنند.
شهلا اعزازی ترس از واکنش پرخاشگرایانه فرد مزاحم مثل بی‌قدرتی زنان نسبت به مردان، قدرت اجتماعی بیشتر، مقام بالاتر مردان در سلسله مراتب اجتماعی، واکنش افراد دیگر و انگشت اتهام به سوی زن مورد آزار قرار گرفته را از دلایل انفعال برخی زنان در مقابل پدیده آزار خیابانی ارزیابی دانست.
او همچنین با اشاره به پژوهشی درباره آزار خیابانی در شهرهای بزرگ گفت: «در پژوهشی با ۳۸۰ نمونه در شهر تهران، تنها ۱۸ نفر از پسران اعلام کرده بودند که برای زنان مزاحمت ایجاد نکرده‌اند. همچنین بیش از نیمی از آنان ادعا می‌کردند که در سطح کم برای زنان خشونت کلامی ایجاد کرده‌اند. این افراد دلایل رفتار خود را نمود رفتارهای مردانه از طریق ایجاد مزاحمت عنوان می‌کردند.»
به اعتقاد این جامعه‌شناس آزار خیابانی باعث محدودیت برای زنان در عرصه اجتماعی می‌شود، یعنی به زنان گفته می‌شود چه زمانی و کجا می‌توانند از خانه خارج شوند، چگونه زندگی کنند و بدین ترتیب امکانات زندگی آنان را تحت سلطه قرار می‌دهند.
