ابراهیم حاتمیکیا دوباره به سینمای جشنوارهای حمله کرده و در واکنش به اینکه او را «فیلمساز ارگانی» میخوانند گفته است: «من ترجیح میدهم منابع مالی فیلمم از بیتالمالِ همین مردمی که با تأییدشان حالا اسم و رسمی گرفتهام و مشتاق دیدن فیلمهایم هستند، بودجهام را تأمین کنم و حاضر نیستم درِ هیچ سفارتخانه یا مرکز فرهنگی بیگانه را دقالباب کنم.»
ابراهیم حاتمیکیا فیلمساز جنجالی که «به وقت شام» را با سرمایهگذاری موسسه رسانهای «اوج» از زیرمجموعههای سپاه پاسداران در جشنواره فیلم «فجر» شرکت داد در گفتگویی با روزنامه شرق، درباره دلایل حساسیتش به واژه «فیلمساز ارگانی» گفته است: «فیلمساز ارگانی یعنی چه؟ یعنی فیلمسازی که به سفارش فیلم میسازد؛ یعنی فیلمساز تبلیغاتی و بهاصطلاح پروپاگاند.»
وی با بیان اینکه «مایل نیستم نماینده کسانی باشم که بحق این عنوان را دارند»، درباره فیلمسازان ارگانی گفت: «یعنی اشخاصی حرفهای همچون لژیونرهای مزدور که تشکیلات دولتی نظام آنها را دعوت به همکاری میکنند. سوء تفاهم وقتی آغاز میشود که تو را آنگونه که هستید نخواهند. من با آنچه با کلام و واژه گفتم و آنچه با تصویرم ساختم یکی هستم.»
حاتمیکیا که همواره با پشتیبانی سپاه، وزارت اطلاعات، صدا و سیما و بنیاد سینمایی فارابی دست به تولید فیلم زده، با واژگانی حق به جانب، فضای موجود سفارشیسازی را مورد مذمت قرار داده و گفته است: «البته زمانه، زمانه توقعات است. توقع دارند علم سیاست بدانی. فن بیان بدانی. مؤدب و آقا باشی و کمکم با این نقاب، توقعات خودت را پنهان کنی. الان خیلی از همقطارانم به هزار دلیل و بهانه، هنرشان ربطی با خودشان ندارد؛ میبینی مذهبی است، ولی در فیلمسازی لائیک شده! آرمانگراست، ولی در فیلمش بهشدت واقعگراست.»
این فیلمساز نظام همچنین در پاسخ به هیاهویی که در مراسم پایانی جشنواره فیلم «فجر» به راه انداخته، گفت «سالهاست که جشنواره مصادره شده است. جشن آن مال این دوستان و فجر انقلابش مال سینهسوزان!»
حاتمیکیا گفته که قرار نبوده که زینتالمجلس کسانی شود که دردشان با درد وی یکی نیست و گفته است: «گفتن از مقام شهید، بالا آوردن خانواده شهید، قیامدادن حاضران و بغض مقام مسئول دردی دوا نمیکند. مهندسی جشنواره ملی فجر انقلاب باید با خط ملی همسو باشد.»
کارگردان «به وقت شام» مخاطب فریادهایش در مراسم پایانی «فجر» را «رسانه ملی» دانسته و گفته که «چرا آنتن زنده را در اختیار کسانی میگذارد که تلویحا فیلمسازانی را که دغدغههای ملی نظام دارند، بهعنوان فیلمساز ارگانی و وابسته، به مردم القا کنند.»
وی اضافه کرده است: «از طرفی همین جماعت در بوق میدمند که رسانه ملی مرده و مخاطب ندارد و همه آنتنها به آنسوی مرزها تنظیم شده است، ولی همین آبباریکه را هم ندارند و در اختیار جریان فکری قرار میگیرد که هیچ عُلقهای به مضامین ملی- میهنی ندارد. تا جایی که یکی درباره «به وقت شام» گفت این فیلم برای طرفداران حضور ایران در سوریه ساخته شده است! پس وجه افتراق «شبکه ملی» با شبکه «من و تو» در چیست.»
حاتمیکیا درباره تفاوت بین سینماگران مستقل و ارگانی گفته «کسی که مدعی فیلمسازی مستقل است، منظورش مستقل فکری است یا مستقل از بودجه دولتی. اگر فیلمی با بودجه کم ساخته شده باشد و طرف خانهاش را گرو بانک گذاشته باشد تا فیلم بسازد، میشود مستقل و اگر فیلمی بودجه سنگین داشته باشد؛ چون وابسته به منابع مالی زیاد است، میشود وابسته. این سطحیدیدن موضوع است.»
وی دوباره به تولیدات سینمای ایران که به فستیوالهای جهانی راه پیدا میکنند، تاخته و گفته است: «ولی من «به وقت شام» را با بودجه دولتی میسازم، اسمم میشود فیلمساز ارگانی. خب پس به فیلمسازی که بانک، پشتوانه مالیاش بوده، چه عنوانی باید داد؛ فیلمساز بانکی یا برای فیلمی که بخش فرهنگی سفارت هلند پشتوانه مالیاش شده، باید گفت فیلمساز سفارتی یا برای فیلمسازی که با شبکههای تلویزیونی خارجی مثل «آرته اروپا» یا «پلاس» اسپانیا فیلم ساخته، چه نامی باید گذاشت یا به فیلمی که از ردیف بودجه کمک به فیلمسازان جهان سوم از کمپانی اسپیلبرگ ارتزاق کرده، چه باید گفت. یا وقتی اتحادیه اروپا پشتوانه مالی فیلمی شد، باید چه نامی به آن داد؟»
این فیلمساز پرسیده است: «چرا تا وقتی با تلویزیون یا فارابی یا حوزه یا بنیاد مستضعفان یا کانون پرورش فکری، بزرگان سینمای ما کار میکردند، چنین بحثهایی مطرح نبود. چرا حالا که مؤسسهای به نام «اوج» آمده است، این بازی آغاز شده است؟»
لازم به دق الباب جنابعالی نیست،چون تورا قبول ندارند واز سپاه به تو پول مفت می دهند .
لازم به دق الباب جنابعالی نیست، حضرات خیلی وقته که «نگاه به شرق» دارند!
در «میلی» چادر و چاقچور، ولی دیگری (میلی دات یو.کی) با کت و کراوات و سربرهنه. بستگی به سلیقه مخاطب دارد!!
اقای خاتمی کیا چرا دچار مالیخولیا شده ای هیچکسی مشتاق دیدن فیلمهای سفارشی شما نبوده ونیست جایزها همه دستوری و فرمایشی ست
بچه خوشگل بازاری پولدار ، کارگردان حکومتی که با حمایت زیاد مالی در طی این سالها در خوش خدمتی به ملاها و جانیان سپاهی هیچ کم نگذاشته است . بچه سوسولی که طاقت از گل کمتر گفتن و شنیدن به خود را ندارد !