پروین محمدی، فعال کارگری و نایب رئیس اتحادیه آزاد کارگران ایران می‌گوید برنامه «خصوصی‌سازی» موجب ایجاد موج عدم پرداخت حقوق کارگران شده و راه حل مشکلات کارگران کوتاه کردن دست مافیای قدرت و دزدان اقتصادی از چرخه تولید و برگرداندن ثروت‌های اجتماعی به صاحبان واقعی آن است.
پروین محمدی در گفتگویی با کانال تلگرامی اتحادیه آزاد کارگران ایران درباره علت افزایش اعتصاب‌ها و اعتراضات کارگری به دلیل حقوق‌های معوقه گفته است: «از دو دهه‌ی گذشته همراه با شروع به اصطلاح خصوصی‌سازی و اجرای ماده ۴۴ قانون اساسی، عدم پرداخت مزد کارگران هم به شکل سراسری کلید خورد.»
این فعال کارگری در توضیح شرایط پیش آمده برای واحدهای تولیدی و صنعتی گفته است: «تمام شرکت‌هایی که کارکنان آنها حقوق معوقه دارند، شرکت‌های بزرگ دولتی‌اند که در حرف، به اصطلاح بخش خصوصی و در عمل، با رانت به مافیای اقتصادی واگذار شده‌اند. عملکرد صاحبانِ جدید پیمودن مسیر نابودسازی و تعطیلی این شرکت‌های تولیدی به صورت ظاهرا قانونی است. در سال‌های گذشته شرکت‌هایی همچون صنایع فلزی ایران، ارج، زاگرس، شهاب، پارس الکتریک، فیلور (جنرال استیل) و ده‌ها برند معروف تعطیل شده‌اند. اکنون در ادامه این سیاست رکود و ورشکستگی شرکت‌های بزرگی چون هپکو، آذرآب، نیشکر هفت‌تپه، گروه ملی فولاد اهواز، روغن‌نباتی نینا، جهان و غیره را شاهد هستیم.»
پروین محمدی درباره شرکت‌هایی که در روند «خصوصی‌سازی دولت» قرار گرفتند و به «خصولتی» مشهور شدند، یک وجه مشترک دارند: «تمام این شرکت‌ها، چه آنها که تعطیل شده‌اند و چه آنهایی که باقی مانده‌اند و کارگرانشان چندین ماه حقوق معوقه دارند، در یک مسئله مشترک‌اند: خریدار اصلی یک مقام مهم حکومتی است. این شرکت‌ها با رقمی ده‌ها برابر پایین‌تر از قیمت اصلی واگذار شده‌اند. چند نفر نوچه به افکار عمومی و کارگران به عنوان مالکان شرکت معرفی شده‌اند و پروسه نابودی شرکت شروع شده است. کارگران این شرکت‌ها با مبارزات پیگیر و متحدانه‌شان تنها توانسته‌اند روند نابودی شرکت‌ها را کند کنند. اگر مقاومت‌ها و مبارزات کارگران این مجموعه‌ها نبود، به طور حتم ما با سرعت به مراتب بیشتری شاهد فروپاشی این شرکت‌ها بودیم.»
نایب رئیس اتحادیه آزاد کارگران ایران معتقد است با توجه به شکست سیاست‌های دولت در ایجاد اشتغال و تأمین امنیت شغلی و معیشتی کارگران، اعتراضات و اعتصاب‌های کارگران روز به روز گسترده‌تر خواهد شد: «کارگران روز به روز، بیش از پیش متوجه عملکرد مافیایی مسئولان می‌شوند و پی می‌برند که در حاکمیت اراده‌ای برای حل معضلات کارگران وجود ندارد، و کارگران چاره‌ای جز این ندارند که برای برون‌رفت از معضل کنونی و نجات خود و خانواده‌هایشان به اعتراضات سراسری در ابعاد گسترده دست بزنند.»
پروین محمدی گفته است با توجه به منابع موجود در کشور پول کلانی در دست حکومت و دولت است و مشکل اینجاست که کارگران سهمی از این پول ندارند. او همچنین درباره راه برون‌رفت از مشکلی که گریبان کارگران را گرفته گفته است: «راه حل مشکلات کارگران کوتاه کردن دست مافیای قدرت و دزدان اقتصادی از چرخه تولید و برگرداندان ثروت‌های اجتماعی به صاحبان واقعی آن است.»
کیهان مدتها است که در مورد تظاهرات و اعتراضات کارگران واقعا بیچاره ایران گزارش میدهد.
خیلی جالب نیست که تا باحال حتی در یک مورد هم کسی از این این فداییان ، نوده ایها، مجاهدین (مارکسیست ها ی اسلامی), راه کارگر با بقیه گروههای چپ ایرانی یک کامنت در این مورد نگذاشته اند؟
التفاط به حقوق کارگران فقط برای رسیدن به قدرت این گروهها است؟
در تاریخ شورش ۵۷ به اندازه کافی می‌خوانیم که این گروهها شب و روز بر علیه شاه فقید اعلامیه میدادند. شاه را که سر نگون کردند و صنعت و اقتصاد ایران را همراه ملاها به نابودی کشاندند. بهتر نیست این چپها حالا بعد از این جنایتشان کمی برای کارگران دل بسوزانند؟