خروج یک‌طرفه آمریکا از قرارداد برجام و اعمال مجدد تحریم‌هاى گسترده آن کشورعلیه ایران، همراه با اوج‌گیری درگیرى‌هاى نظامى بین ایران وإسرائیل ، آینده سیاسى و اقتصادى کشور ما را با خطرهای هولناکی مواجه کرده است. رژیم ایران که به دلیل فعالیت‌هاى پنهان هسته‌اى در گذشته از یک‌سو، و سیاست‌هاى ماجراجویانه منطقه‌اى از سوى دیگر، کشور ما را گرفتار شدیدترین تحریم‌هاى جهانى وخصومت کشورهاى منطقه کرده است، اکنون نیز در صدد آن است که براى سرپوش گذاشتن بر ناتوانى خود در حل مشکلات خودآفریده، همچنان سیاست ایجاد بحران و تنش در منطقه و جهان را ادامه داده و استقلال و کیان و امنیت و سرنوشت ایران و إیرانیان را دستخوش امیال و آرزوهاى جاه‌طلبانه و توسعه‌گرانه شیعى خود قرار دهد.
حکومت ایران همواره در روابط بین‌المللى خود منافع ملى کشور ما را فداى امیال ایدئولوژیک خود کرده و از جان و مال مردم ایران براى پیشبرد اهداف خود مایه گذاشته است. علاوه بر مشارکت موثر در نابودی کشور سوریه و جان صدها هزار تن از شهروندان این کشور، میلیاردها دلار از سرمایه ملی مردم ایران و جان هزاران سرباز و سپاهى صرف تأمین هزینه‌ها و قربانی دخالت ایران در درگیرى‌هاى منطقه شده، و اکنون با تشدید درگیرى‌هاى سپاه پاسداران با اسرائیل خطر گسترش یک جنگ تمام‌عیار بر کشور ما سایه افکنده است.
خروج آمریکا از برجام گرچه به دلیل فشارهاى اقتصادى ناشى از بازگشت تحریم‌ها علیه مردم ایران تاسف‌بار و محکوم است، اما اساسا محصول ماجراجویی‌های نابخردانه سران نظام اسلامی و اهداف فرقه‌ای و باندهای محفلی است که چهل سال است حق حیات آزاد را از مردم ما سلب کرده و کشور را در معرض شدیدترین بحران‌های تاریخ معاصر خود قرار داده‌اند. به عبارت دیگر، اعمال تحریم‌هاى بین‌المللى که براى سالیان دراز زندگى مردم ایران را به شدت تحت تأثیر قرار داده و فشارهاى اقتصادى سنگینى را بر مردم تحمیل کرده، در درجه اول محصول رفتارهاى رژیم ایران در صحنه داخلی، منطقه‌اى و جهانى بوده است. اکنون نیز مسئولیت بازگشت تحریم‌هاى بین‌المللى را باید در درجه اول متوجه رژیم ایران دانست.
بعد از توافق برجام، فضاى جدیدى در سطح بین‌المللى براى ایران فراهم شده بود. رژیم ایران اگر واقعا منافع ملى و رفاه مردم ایران را مد نظر مى‌داشت، مى‌توانست به بهترین وجه از این فرصت استفاده کرده و قدم‌هاى مثبتى را براى پایان دادن به خصومت دیرینه با آمریکا بردارد، رویکرد سیاسى خود را نسبت به دولت اسرائیل تغییر دهد و همچنین به سیاست توسعه‌طلبانه خود در منطقه خاتمه دهد. مردم ایران هم با همین تصور و انتظار از برجام استقبال کردند. مردم خواهان بهبود وضع زندگی خود بودند، آنها در طلب آرامش و دوستی با مردم و همکاری با دیگر کشورها بودند و می‌خواستند گشایشى در فضاى سیاسى واجتماعى ایران ایجاد شود، جامعه مدنى رونقى بگیرد، دستگیرى‌ها و سرکوب‌ها کاهش یابند و نان بیشترى سر سفره آنها بیاید.
ولی حکومت اسلامى با تفاهم ایجاد شده در سطح بین‌المللى و استقبال و امید مردم ایران به برجام چه کرد؟ از همان فرداى توافق برجام «دلواپسان حکومتى» کمر به قتل آن بستند، بیت رهبرى و سپاه براى فلج کردن تعامل با جهان هم‌آوا شدند و بهترین بهانه را براى رئیس جمهور جدید امریکا که رویکرد متفاوتى با رویکرد اوباما را در سیاست خارجى اتخاذ کرده بود، فراهم آوردند تا بتواند خروج از برجام را عملى سازد.
مردم آزادیخواه ایران، کنشگران مدنى، اجتماعى، فرهنگى و سیاسى،
رژیم جمهورى اسلامى همچنان که در طول چهار دهه حکومت تمامیت‌خواه و تشنج‌آفرین و فاسدش بحران‌های ژرفى را بر همه عرصه‌هاى زندگى جمعى ایرانیان و نیز مناسبات خارجى کشور حاکم کرده، در ایجاد این یحران جدید نیز بی تقصیر نبوده است. تنها یک دولت ملى و دموکراتیک باورمند به منشور جهانى حقوق بشر و صلح و دموکراسى مى‌تواند اعتماد جهانی را به صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های اتمى‌اش به دست آورد، سایه جنگ را از سر کشور ما بردارد و رفاه و آسایش مردم کشور ما را تأمین کند. جمهورى اسلامى فاقد چنین توانایى‌هایی است و سترونى و شکست آن در همه عرصه‌ها براى مردم ایران عیان شده است. تنها گذر از این نظام با حضور و مشارکت گسترده همه نیروهاى دموکراسى‌خواه بر پایه مبارزات مدنى مسالمت‌آمیز مى‌تواند کشور را از خطر فروپاشى نجات دهد و آینده اى انسانى و صلح‌آمیز را براى مردم ما رقم بزند.
اتحاد براى دموکراسى در ایران
۲۴ اردیبهشت ۱٣۹۷ – ۱۴ مه ۲۰۱٨
