احمد رأفت (+عکس) موزه درنتز در شهر هلندی آسن در این روزها میزبان ۱۹۶ قطعه از مهمترین آثاری است که در موزه ملی تهران نگهداری می‌شوند. در این نمایشگاه که تا ۱۸ نوامبر ۲۰۱۸ ادامه خواهد یافت می‌توان آثاری را مشاهده کرد که از حفاری در ۹۸ محوطه باستانی بدست آمده‌اند. بسیاری از این قطعات برای اولین بار به خارج برای نمایش فرستاده شده‌اند.
در نمایشگاه «ایران، مهد تمدن» می‌توان آثاری که قدمت آنها به ۱۰هزار سال پیش از میلاد مسیح می‌رسد را مشاهده کرد. آثاری که یادگار تمدن‌های عیلام، هخامنشی، اشکانی و ساسانی هستند. مجسمه، سرامیک، سکه، زیور‌آلات و لوحه‌های گلی یادگار ایران باستان در محیطی که با فرش‌های ایرانی تزئین و با الهام از بازارهای سنتی ایران بازسازی شده است به نمایش گذاشته شده‌اند.
شیر بالدار در هلند
هری توپان، مدیر موزه درنتز در مراسم گشایش این نمایشگاه در روز ۱۷ ژوئن برابر با ۲۶ خرداد، که در آن جبرئیل نوکنده رئیس موزه ملی ایران نیز حضور داشت، گفت «ما نمایشگاه‌های باستانشناسی متعددی در این موزه برگزار کردیم، ولی این نمایشگاه کاملا متفاوت است زیرا شکوه فرهنگی ایران بسیار غنی و متفاوت است». مدیر موزه برنتز در ادامه گفت «این نمایشگاه فرصتی یگانه است زیرا این قطعات در خاتمه این نمایشگاه به کشور دیگری نخواهند رفت و به ایران باز خواهند گشت».
از جمله قطعاتی که در «ایران، مهد تمدن» می‌توان مشاهده کرد باید به جام زرّین شیر بالدار که به دوران هخامنشی باز می‌گردد اشاره کرد. این قطعه گرانبها و بسیار زیبا در یک حفاری در همدان کشف شده و قدمت آن به سال ۴۵۰ قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد. یکی دیگر از قطعات مهم این نمایشگاه کپی نقش برجسته بیستون به طول ۶۶ متر است. قدمت اصل این نقش برجسته به دوران داریوش، یعنی ۴۲۰ سال قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد،
این نمایشگاه شامل هفت گالری مربوط به هفت دوران است: شروع استقرار در ایران در دوران پارینه‌سنگی، یکجانشینی و استقرار در روستاها، شهرنشینی، دوره عیلام و ماد، دوران طلایی هخامنشی، نوزایی ایران، در دوران پارت و ساسانی، و بالاخره اوایل حضور اسلام در ایران.
کاتالوگ نمایشگاه با ۱۷ مقاله از پژوهشگران ایرانی و خارجی در ۲۰۸ صفحه و به زبان هلندی منتشر شده است. قرار است نسخه فارسی آن نیز به زودی توسط موزه ملی ایران منتشر شود.
تاریخ به روایت شعر
همزمان با نمایشگاه «ایران، مهد تمدن»، در سالن دیگری از همین موزه آثاری از آتوسا بنده غیاث‌آبادی هنرمند تبعیدی ایرانی که در زمینه نقاشی و ویدئو کار می‌کند به نمایش درآمده است. «تاریخ به روایت شعر» آخرین کارهای آتوسا بنده غیاث‌آبادی را در بر می‌گیرد که با الهام از خاطرات او قبل از ترک کشور در سن ۱۹ سالگی، خلق شده‌اند. آتوسا که ۳۰ ساله است در هلند زندگی می‌کند و با فیلم کوتاه «روزی که ناپدید شدم» توانست توجه جشنواره‌های زیادی را جلب کرده و در جشنواره «نتپاک» رتردام نیز جایزه‌ای برای همین فیلم دریافت کند.
بسیاری از نقاشی‌های این هنرمند که از نظر سبک از دو استاد ایتالیایی دوران رنسانس، رافائل و بوتیچلی الهام گرفته‌اند، همگی نوعی زندگینامه یا حدیث نفس است که با گذشته او مرتبط هستند. در بسیاری از کارهای آتوسا بنده غیاث‌آبادی شبح جنگ هشت ساله با عراق، دورانی که او هنوز ایران را ترک نکرده بود، سنگینی می‌کند. در کارهایی که در «تاریخ به روایت شعر» به نمایش درآمده‌اند، همیشه دختری در مرکز قرار دارد که اشیایی به رنگ‌های زنده او را احاطه کرده‌اند، گویی دنیا در یک اتاق خلاصه شده است.
و بیان مواردی دیگر مربوط به اثار داخل کشور که بدنیست هموطنان خارج کشور بدانند :
مهمترین اثر ثبت جهانی در ایران مجموعه گنژگ ( اتشکده اذر گشنسب ) در نزدیکی شهر تکاب میباشد . دو الی سه کیلومتر جاده منتهی به تخت سلیمان همانند معابر مین گذاری شده میباشد . جاده بقدری خراب است که کمتر کسی تمایل به مراجعه مجدد به انجا را دارد . این در حالی است که عمده جاده های روستایی کشور از اسفالت مناسب برخوردارند .
تقریبا صد در صد مهمترین شهر دانشگاهی – بیمارستانی ایران باستان ( گندی شاپور ) مربوط به دوران شاهنشاهی ساسانیان واقع در ده کیلومتری شهر دزفول ( دژپل ) در طی چهل سال گذشته بوسیله امام جمعه و فرمانداران و مسئولین حکومتی این شهرستان تخریب و تسطیح شده است .