(+عکس) مشاور بازنگری حریم محوطه میراث جهانی پاسارگاد میگوید نخالههای جدولکشی بلوار پاسارگاد توسط شهرداری در محدوده حریم پاسارگاد تخلیه میشود! این زبالهها و ضایعات در چند متری پل باستانی و ثبت شده در فهرست آثار ملی تخلیه شده.
آنگونه که افشین یزدانی مشاور بازنگری حریم محوطه میراث جهانی پاسارگاد به ایسنا گفته، در پی اجرای طرح جدولکشی بلوار توسط شهرداری پاسارگاد، نخالههای ساختمانی و آسفالتهای فرسوده در محدوده حفاظتی میراث پاسارگاد تخلیه میشود!
این گزارش حاکیست که نخالههای بر جای مانده مربوط به این بلوار ۶۰۰ متری است که موجب انباشت ۱۵۰۰ مترمربع آسفالت و ضایعات در حاشیه رودخانه پلوار شده.
به گفته یزدانی مشاور میراث جهانی پاسارگاد، ضایعات و نخالههای شهرداری پاسارگاد در چند متری یک پل باستانی تخلیه شده. این پل که امروز فقط بخشهایی از پایه آن باقی مانده، به شماره ۲۷۶۳۶ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است و در ساخت آن از سنگهای تراش خورده متعلق به دوران هخامنشی و ساروج بهره گرفته شده است.
افشین یزدانی مشاور بازنگری حریم محوطه میراث جهانی پاسارگاد میگوید که شهرداری باوجود هشدارهای آنان اقدام به تخلیه آوار در این مکان کرده و با وجود قول شهردار مبنی بر برداشت و جابجایی آوار، همچنان به کار خود ادامه میدهد، در حالیکه آوارها باید از آن محل برداشته شوند و به محل دیگری که مورد تائید میراث فرهنگی است، منتقل شوند.
این در حالیست که طرح پیشنهادی کاوش باستانشناسی به منظور شناسایی حد و حدود این پل تاریخی به زودی از سوی پایگاه میراث جهانی پاسارگاد به پژوهشکده باستانی ارائه میشود تا در محدوده عرصه و حریم پاسارگاد بازنگری شده و تحقیقات درباره این پل باستانی انجام شود.
در پی خشکسالی چشمههای بالادست و تبدیل شدن رود پلوار به مسیل، این منطقه به عنوان ذخیرهگاه برداشت شن و ماسه و گودالی برای تخلیههای ساختمانی تبدیل شده است.
میراث جهانی پاسارگاد مجموعهای از سازههای باستانی بر جایمانده از دوران هخامنشی است که در شهرستان پاسارگاد در استان فارس جای گرفته است.
آرامگاه کوروش کبیر، مسجد پاسارگاد، باغ پادشاهی پاسارگاد، کاخ دروازه، پل، کاخ بار عام (کاش پذیرایی کوروش)، کاخ اختصاصی، دو کوشک، آبنماهای باغ شاهی، آرامگاه کمبوجیه، ساختارهای دفاعی تل تخت، کاروانسرای مظفری، محوطه مقدس و تنگه بلاغی مجموعه عظیم پاسارگاد را تشکیل میدهند.
میراث پاسارگاد پنجمین مجموعه ثبتشده در فهرست آثار میراث جهانی در ایران است که در نشست یونسکو که در تیرماه سال ۱۳۸۳ در چین برگزار شد به دلیل دارا بودن شاخصهای فراوان با صد درصد آرا در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.