عبدالستار دوشوکی – از آنجایی که حوزه تخصصی و کاری نگارنده در طی ٢۵ سال گذشته در رابطه با ارائه محصولات و خدمات پزشکی بوده و مدیر چندین شرکت پزشکی بینالمللی از جمله آمریکایی برای منطقه خاورمیانه، از جمله ایران، آنهم در زمان تحریمهای مختلف بودهام ناچارم در رابطه با کارزار یکسویه برخی از هنرمندان سرشناس کشورمان تحت عنوان «در برابر تحریم با ما همصدا شوید» توضیحات روشنگرانهای را جهت تنویر افکار عمومی و اطلاع این هنرمندان «دلسوز» و «متعهد» بدهم زیرا به عقیده نگارنده این درخواست برای همصدایی نیست بلکه برای تکصدایی است. علاوه بر این درخواست، تعداد دیگری از اهالی دلواپس فرهنگ ایران نیز با انتشار «ویدئوی احساسی کودک سرطانی» در راستای آنچه سایت تابناک «فعال شدن دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی» خوانده است، در مورد تحریمها، یکطرفه به قاضی رفتهاند. در حالی که هر سکه دو روی دارد. بر طبق گزارش تابناک بسیاری از هنرمندان کشور حاضر نشدند با این جریان جاری شده از اشکهای هنرمندان دلنگران «موجسواری هنرمندانه» بکنند.
بیش از ده سال پیش در مهر ماه ١٣٨٨ در مقالهای تحقیقی و علمی (بر اساس پژوهشها و شواهد موجود و مستند و با ذکر مراجع معتبر) تحت عنوان «تحریم؟ آری، یا نه؟ وظیفه ما چیست؟» نوشتم: «بر اساس مستندات تحقیقی، علمی و تجربی قریب به یک قرن گذشته و با رجوع به بیش از دویست مورد از تحریمات مختلف، ناکارایی تحریم به عنوان یک اهرم فشار و ابزار سیاسی در روابط بینالمللی برای تغییر و یا تغییر رفتار رژیمهای مستبد، مستدل و مکتوب میباشد. در نتیجه نگارنده از مدافعان تحریمهای همهجانبه، بنا به دلایل علمی و معقول و به دور از احساسات، نبوده و نیستم. ده سال پیش نوشته بودم «علیرغم رغبت و رضایت باطنی بسیاری از ایرانیان برای تنبییه و تکفیر رژیم از طریق اهمال تحریمات «فلجکننده»، تاریخ ۹۵ ساله و علم تجربی و مستند «تحریم» ثابت نموده است که در اکثریت موارد آنکس که با پرداخت هزینه بسیار سنگین فلج و یا حتی نابود میشود، قشرهای آسیبپذیر جامعه و مردم عادی هستند. چه فرقی بین رژیم صدام و یا طالبان و یا برمه و سودان و یا کره شمالی و یا کوبا و یا زیمبابوه با رژیم جمهوری اسلامی وجود دارد؟ بر اساس کدام منطق و یا منبع علمی و تجربی باید امیدوار باشیم که اگر تحریمات «فلجکننده بر علیه دیگر دیکتاتورها تاثیری نداشته و ندارد، اما بر حکام جمهوری اسلامی تاثیرگذار خواهد بود؟ کدام ملت تحت سلطه استبداد قرون وسطایی را سراغ دارید که تحت فشار تحریمهای خارجی بر علیه حکومت خود قیام کرده است؟»
بنابراین نقد نگارنده به این کارزار تبلیغاتی یکسویه در دفاع از تحریمها نیست زیرا بنده نیز بر این باور هستم که جمهوری اسلامی هزینه این تحریمها را به سوی مردم عادی از جمله بیماران متوجه خواهد نمود. نقد بنده همانند همه آن هنرمندان و چهرههای سرشناس سیاسی درونمرزی که از امضا کردن این درخواست یکسویه امتناع ورزیدند به «یکطرفه» بودن این بیانیه و تولید ویدئوهای رانتمحور دلواپسان «جهتدار» است زیرا همه میدانند، و تجربه شخصی بنده نیز در طی ٢۵ سال گذشته ثابت نموده دارو و وسایل پزشکی، مواد غذایی تحت تحریم نبوده و نیستند و همسو شدن با نظام در این موج تبلیغاتی نادرست، صادقانه نیست. حداقل چهار بانک ایرانی (بانک حکمت ایرانیان، بانک مهر ایران، موسسه مالی توسعه و بانک خاورمیانه) که میتوانند برای مراودات بانکی و مالی در جهت تهیه دارو و غذا و بقیه مواد ضروری مورد استفاده قرار بگیرند، از فهرست تحریمهای ایالات متحده آمریکا خارج شدهاند. وانگهی جمهوری اسلامی میتواند به حداقل هشت مشتری قدیمی خود نفت بفروشد، و در مقابل آن دارو، مواد غذایی، و محصولات کشاورزی آزادانه وارد کند. پس نگرانی اصلی جمهوری اسلامی دارو و مواد غذایی برای ملت ایران نیست بلکه بزرگترین نگرانی عدم دسترسی به دلار است تا برای حزبالله لبنان و حوثیهای یمن و حشدالشعبی عراق و حماس و جهاد اسلامی و گروههای دیگر بفرستد.
امروز صبح حسن روحانی رئیس جمهور اعلام کرد که تحریمها هیچگونه تاثیری در روند اقتصادی کشور نداشته است. وانگهی بر اساس گزارش خبرگزاریهای جمهوری اسلامی اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور صبح روز یکشنبه ۶ آبان، در آیین نکوداشت روز ملی بیمه سلامت که در مرکز همایشهای بینالمللی صدا و سیما برگزار شد، تاکید کرد بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار ذخیره ارزی داریم. بر طبق گزارش ایسنا، حسین سلاح ورزی نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران نیز در روز یازده مهر سال جاری تاکید نموده است «مجموعا بیش از ۱۲۰ میلیارد دلار ذخائر ارزی داریم». پس با این همه ذخایر ارزی و آزادی فروش نفت به حداقل هشت کشور دنیا و آزادی خرید دارو و همه نوع وسایل پزشکی، مواد غذایی و محصولات کشاورزی و غیره؛ و تاکید رئیس جمهور بر عدم تاثیر تحریمها در اقتصاد کشور، این همه نگرانی برای تهیه داروهای سرطان کودکان از کدام «اتاق فکر» نشئت میگیرد؟ مدتی پیش وزیر بهداشت در مورد هزینه دلارهای نفتی موجود برای خرید داروهای ضدسرطان گفته بود که «نظام نمیتواند برای افزودن یک سال یا دو سال عمر بیشتر یک بیمار سرطانی یا صعب الاعلاج دلارهای موجود را صرف کند زیرا اولویت ما جای دیگری است. بسیاری به این سخنان وزیر کشور و رفتار غیرحرفهای و توهینآمیز وی نسبت به یک هموطن در مورد «هزینه فیزیوتراپی» اعتراض کردند. باید پرسید کجا بودند آن زمان این هنرمندان دلسوز تا «دردمندانه» به «بیدردی» وزیر بهداشت اعتراض کنند؟
اگر دارو و لوازم پزشکی در ایران کمیاب است، که است، پس چرا طبق گزارش خبرگزاری تسنیم و ایسنا، و خبرگزاری مهر یک ماه پیش سیدعلی مرعشی رئیس مرکز پزشکی حج و زیارت جمعیت هلال احمر با افتخار میگوید بیش از ١٨ تریلی مملو از ۲۰۰ تن دارو و تجهیزات پزشکی به عتبات برای خدمت رسانی به زائران اربعین به همراه دو هزار پزشک ایرانی به عراق فرستاده شده؟! بر طبق خبرگزاری فارس معاون عتبات و عالیات مرکز پزشکی حج و زیارت هلال احمر مقدار دارو و تجهیزات پزشکی را ٣٠٠ تن اعلام میکند و نه ۲۰۰ تن. سوال اینجاست کجا بودند ماه پیش این هنرمندان بظاهر دلواپس تا از بهر دلسوزی برای ملت ایران به «نظام» بگویند چراغی که به خانه رواست، بر مسجد حرام است؟! در مناطق محروم کشور از جمله سیستان و بلوچستان صدها هزار نفر از خدمات پزشکی و تسهیلات بدوی و ملزومات اولیه زندگی محروم هستند. اما در عرض چند هفته گذشته، بر طبق گزارش خبرگزاریهای متعدد، جمهوری اسلامی با پول بیتالمال از جمله ارز خارجی بیش از ۶۷ هزار زائر شیعه پاکستانی را برای مراسم اربعین از نقاط مختلف پاکستان وارد استان سیستان و بلوچستان کرد؛ و دبیر ستاد مردمیاربعین سیستان و بلوچستان با افتخار گفت امسال تسهیلات بهتری نسبت به سال گذشته از لحاظ ارائه خدمات رفاهی و بهداشتی برای این زائران فراهم شده است. این در حالی است که مردم استان با فقر و «نداری» دست و پنجه نرم میکنند. شاید بپرسید چرا؟ چون اولویت نظام ولایت فقیه، ایران و ایرانی نبوده و نیست! حال چرا این هنرمندان دایههای مهربانتر و دلسوزتر از مادر شدهاند، والله العلم!
در متن نامه هنرمندان آمده است: «دولتها به زبان سیاست با هم سخن میگویند؛ ملتها اما، با زبان صداقت. زبانی از جنس فرهنگ، صلح و دوستی»! اما به عقیده نگارنده گزینش جهتدار در گفتن نیمی از حقیقت و کتمان هدفمند نیم دیگر آن مصداق صداقت نیست. در نظامی که مصرف دلارهای نفتی برای خرید موشک دفاعی اس ۳۰۰ روسی بر تهیه داروهای سرطان کودکان ارجحیت و اولویت دارد، نمیتوان و نباید از «صداقت» سخن گفت. همسویی با تبلیغاتی دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی و پنهان نمودن نیمی از حقیقت نه از جنس فرهنگ است و نه بنمایه صلح که باید دو طرفه باشد. در مملکتی که دختر وزیر کابینه مجاز است با استفاده از رانتهای حکومتی بیش از ۵ میلیارد تومان دارو وارد و احتکار کند، صحبت از صداقت بیمعناست؛ و سکوت در مقابل آن پرمعنا!
در پایان باید به این دسته از هنرمندان دلواپس گفت که متاسفانه در دادگاه خلق ادعای یکطرفه شما شاهدی بر برائت جمهوری اسلامی نیست زیرا شهود در دادگاه باید صادقانه شهادت بدهند: «من سوگند میخورم که حقیقت را بگویم، جز حقیقت چیزی نگویم و تمام حقیقت را بگویم». شما شوربختانه بنا به دلایلی که خودتان بهتر از دیگران میدانید، تمام حقیقت را نگفتید! و این جوهر ذاتی و بنمایه سخن من با شماست زیرا هر سکه دو روی دارد. پنهان کردن نیمی از حقیقت نه عین «صداقت» است و نه از جنس «فرهنگ». وانگهی در روایات نیز آمده است «گفتن نیمیاز حقیقت، دروغی بزرگ است».
*دکتر عبدالستار دوشوکی از مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن
آقای دوشوکی تحلیل شما بسیار رسا و مفهوم است. ممنون.
این فرقه به دنبال سفره انقلاب میباشد