بازنشستگان کشور که روز چهارشنبه ۱۲ دی‌ماه تجمعی اعتراضی در مقابل مجلس شورای اسلامی برگزار کردند پس از این تجمع در نامه اعتراضی با دولت و مجلس شورای اسلامی اتمام حجت کردند.
نامه بازنشستگان سازمان تأمین اجتماعی که از سوی هیئت موسس «شورای کارگری بستا» تنظیم شده توسط هیئتی از گروه شورای کارگری بستا تحویل نهاد ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی، وزارت کار و سازمان تأمین اجتماعی شد.
بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی در این نامه دولت‌های مختلف را مسئول وضعیت فلاکت‌بار کنونی بازنشستگان و مسئول نابسامانی و تضعیف بنیه مالی سازمان تأمین اجتماعی معرفی کرده و نوشتند: «چیزی که امروز برای ما و همگان روشن و مبرهن است، این است که در طول چهل سال گذشته سازمان تأمین اجتماعی و اموال ما در آن، تحت اختیار و سیطره دولت‌های مختلف بوده است و بنابراین، اگر امروز این سازمان در معرض ورشکستگی قرار گرفته است و یا صندوق آن از تأمین یک زندگی شرافتمندانه برای ما بازنشستگان عاجز است مسئولیت مستقیم و بلاواسطه آن نیز با بالاترین مراجع حکومتی یعنی قوای سه گانه مجریه و مقننه و قضائیه است.»
اعتراض بازنشسته‌های کشوری و لشکری مقابل مجلس
چهارشنبه ۱۱ دی‌ماه ۱۳۹۷#بازنشسته‌ها #اعتراضات_سراسری #کیهان‌لندن pic.twitter.com/hJcnxY49JK
— KayhanLondon کیهان لندن (@KayhanLondon) January 2, 2019
در این نامه همچنین آمده است: «ما این نامه را که بتدریج به امضای بازنشستگان سازمان تأمین اجتماعی خواهد رسید به عنوان آخرین پیام با شما در میان می گذاریم. باشد که به فوریت حقوق ماهیانه ما بازنشستگان به بالای خط فقر و در حد یک زندگی شایسته و مرفه دوران بازنشستگی افزایش پیدا کند، دولت همه بدهی های خود را به صندوق سازمان واریز نماید و در اقدامی عاجل تمامی خسارتهای وارده به اموال ما در سازمان تأمین اجتماعی را جبران و سازمان را در اختیار مجمع عالی نمایندگان منتخب سراسری ما بازنشستگان قرار دهد.»
متن کامل این نامه به شرح زیر است:
از: کارگران بازنشسته سازمان تامین اجتماعی
به: هیات رئیسه، اصل نود و کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی و نهاد ریاست جمهوری
رونوشت به: وزارت کار و سازمان تأمین اجتماعی
آقایان!
نیازی به تکرار مکررات نیست که امروزه میلیون‌ها انسان بازنشسته‌ای که سی سال رنج و محنت کشیدند تا در یکی دو دهه پایانی زندگی شان آرامشی هر چند اندک داشته باشند با مشکلات و مصائبی به مراتب سهمگین تر از دوران اشتغال خود دست به گریبانند.
اگر ما بازنشستگان دوران اشتغالمان را با تنی سالم و تشکیل یک خانواده دو نفره آغاز کردیم، دوران بازنشستگی خود را با تنی رنجور و فرزندان دانشگاهی و عروس و دادماد و نوه آغاز کرده‌ایم. ما به مدت سی سال یک سوم دسترنج خود را بی هیچ قصوری به حساب سازمان تأمین اجتماعی واریز کردیم تا در دوران کهولت و بزرگ شدن خانواده‌هایمان، چند سالی هم که شده از حداقل‌هایی برای یک زندگی انسانی و کم دغدغه برخوردار شویم.
اما جای بسی تأسف و درد و فریاد، که امروز بیش از ۶۰درصد ما بازنشستگان سازمان تأمین اجتماعی حداقل‌بگیر هستیم و ما بقی نیز به استثنای درصدی ناچیز از آنچنان حقوق ماهیانه‌ای برخوردار نیستند تا کفاف یک زندگی شرافتمندانه و شایسته‌ی دوران بازنشستگی را بدهد.
بدون تردید، شرایط محنت بار امروز ما و وضعیت سازمان تأمین اجتماعی و اموال آن در شرکت‌های زیر مجموعه شستا، نه نتیجه‌ی حتی ریالی قصور از سوی ما اعضای سازمان تأمین اجتماعی در پرداخت حق بیمه‌هایمان در دوران اشتغال و نه آنگونه که گفته می‌شود نتیجه وجود تبعیض در پرداختی‌های میان بازنشستگان و یا ما بازنشستگان و شاغلین است.
چیزی که امروز برای ما و همگان روشن و مبرهن است، این است که در طول چهل سال گذشته سازمان تأمین اجتماعی و اموال ما در آن، تحت اختیار و سیطره دولت‌های مختلف بوده است و بنابراین، اگر امروز این سازمان در معرض ورشکستگی قرار گرفته است و یا صندوق آن از تأمین یک زندگی شرافتمندانه برای ما بازنشستگان عاجز است مسئولیت مستقیم و بلاواسطه آن نیز با بالاترین مراجع حکومتی یعنی قوای سه گانه مجریه و مقننه و قضائیه است.
هم اکنون دولت ۱۸۰ هزار میلیارد تومان به صندوق سازمان بدهکار است. آیا تجمیع این همه بدهی نجومی چیزی جز نتیجه‌ی گردن کلفتی دولت‌های مختلف در برابر پرداخت حق و حقوق ما کارگران به عنوان فقیرترین لایه‌های اجتماعی نیست؟ آیا شایسته است معافیت‌های بیمه‌ای کارفرمایان و سرمایه‌داران گردن کلفت و یا هزاران میلیارد تومان هزینه بیمه سلامت همگانی از جیب ما فقیرترین لایه‌های اجتماعی و از حاصل سی سال دسترنج ما در صندوق سازمان تأمین بشود؟ اگر امروز شرکت‌های زیر مجموعه شستا بخشا تعطیل و بخشا به ضرر دهی و ورشکستی کشانده شده‌اند و از این منظر ورودی‌های مالی سازمان کم شده است آیا به جز این است که ما کارگران شاغل و بازنشسته نقشی در اداره آنها نداشته‌ایم و این دولت است که با در اختیار گرفتن مقدرات سازمان تأمین اجتماعی و اموال آن، مسئولیت مستقیم وضعیت حاضر را به عهده دارد؟ آیا مسئولیت ایجاد زمینه غارت‌های هزاران میلیارد تومانی از دارائی‌های ما در سازمان با کسی به جز دولت است که با سلب اختیار از ما بازنشستگان، سرنوشت آن را بدست گرفته است؟ گفته می‌شود ورودی‌های مالی بیمه‌ای سازمان با خروجی‌های مالی آن تراز منفی پیدا کرده است و لذا سازمان در پرداخت حقوق بازنشستگان دچار مشکل است. سی سال یک سوم حقوق میلیون‌ها بازنشسته کجا رفته است که اینک حقوق ما بازنشستگان باید از محل ورودی‌های بیمه‌ای کارگران شاغل تأمین بشود؟ و ….،
اینها تنها گوشه‌ای از عمق و گستره فجایعی است که دولت‌های مختلف بر سر اموال ما کارگران در سازمان تأمین اجتماعی آورده‌اند و سالهاست که در نتیجه‌ی آن، حقوق اکثریت قریب به اتفاق ما بازنشستگان تأمین اجتماعی به چندین برابر زیر خط فقر سقوط کرده است. سقوطی که نقطه پایانی نیز ندارد و اینک با چند برابر شدن هزینه‌های زندگی در طول فقط شش ماه گذشته، خشم فرو خورده‌ی چندین و چند ساله‌ی ما از زندگی در زیر خط فقر در حال فوران است.
لذا ما این نامه را که بتدریج به امضای بازنشستگان سازمان تأمین اجتماعی خواهد رسید به عنوان آخرین پیام با شما در میان می‌گذاریم. باشد که به فوریت حقوق ماهیانه ما بازنشستگان به بالای خط فقر و در حد یک زندگی شایسته و مرفه دوران بازنشستگی افزایش پیدا کند، دولت همه بدهی‌های خود را به صندوق سازمان واریز نماید و در اقدامی عاجل تمامی خسارتهای وارده به اموال ما در سازمان تأمین اجتماعی را جبران و سازمان را در اختیار مجمع عالی نمایندگان منتخب سراسری ما بازنشستگان قرار دهد.
هیئت موسس شورای کارگری بستا – ۱۲ دی ماه ۱۳۹۷
