بهرام بوشهرى‌پور روزنامه‌نگار قدیمى و سرشناس و وابسته مطبوعاتى ایران در مسکو و وین روز یازدهم دسامبر ٢٠١٨ در سن ٩٨ سالگى در لندن چشم از جهان فرو بست.
او همسر پریدخت هاشمى حائرى، پدر پونه و پرستو بوشهرى‌پور، دکتر رضا دبیر و پدربزرگ کامران و مریم دبیر بود. همچنین از بازماندگان، لیانا دبیر همسر دکتر دبیر می‌باشد.
شادروان بوشهرى‌پور، روزنامه‌نگارى پر کار، نویسنده‌اى توانا و شاعرى با ذوق بود و پیش از انقلاب با چند نشریه پرتیراژ در ایران همکارى داشت. آن زنده‌یاد در سال‌هاى ١٣۵٠ از مدیران ارشد رادیو تهران بود و در سال ١٩۶٠ در مقام وابسته مطبوعاتى ایران در شوروى و از سال ١٩۶٢ تا ١٩۶۶ به عنوان وابسته مطبوعاتى و سفیر تام‌الختیاردر اتریش خدمت کرد.
وى در سال ١٩۶۵ از سوى دولت اتریش به پاس خدمات ارزنده‌اش به دریافت بالاترین نشان آن کشور مفتخر گردید و در سال‌هاى ١٩۶٣ و ١٩۶۶ به خاطر خدماتى که در مدت ماموریت در مسکو و وین انجام داده بود، به فرمان همایونى به افتخار دریافت نشان تاج درجه ۵ و درجه ٣ نائل آمد.
یاد او همیشه در قلب ما جاویدان است.
خانواده‌های بوشهری‌پور، دبیر و هاشمی حائری
کیهان لندن درگذشت روزنامه‌نگار پیشکسوت زنده‌یاد بهرام بوشهری‌پور را به خانواده و بازماندگان ایشان و همچنین جامعه مطبوعاتی ایران تسلیت می‌گوید.
روحش شاد. مرد بزرگواری بود. این هم شعری که وصیت خود او بود:
از روز سرانجام مترسانیدم
با زاری بیهوده مرنجانیدم
در خاک مبادا که مرا گور کنید
در آتش زرتشت بسوزانیدم
من در همه عمر شاد و خندان بودم
من صدرنشین می پرستان بودم
من مرده گلرخان پر عشوه و ناز
خاکستر پای خوبرویان بودم
زنهار ز مویه و ز غم جوشیدن
زنهار ز جامه سیه پوشیدن
با جامه رنگین و نوای شادی
غم را بزدایید به می نوشیدن
بهرام بوشهری پور، لندن