کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در ماه دسامبر ۲۰۱۸ اعلام کرد که در این سال ۶۸ میلیون و ۵۰۰ هزاز نفر در جهان از محل زندگی خود گریختهاند. شمار پناهجویان در هیچ زمانی تا این حد بالا نبوده است. البته این رقم کسانی را که برای فرصتهای شغلی بهتر مهاجرت میکنند در بر نمیگیرد. در سالهای اخیر شمار پناهجویان و مهاجران ایرانی نیز افزایش چشمگیری یافته است.
مهاجرت، چه اجباری و چه اختیاری، خانوادهها را با مشکلات بسیاری روبرو میسازد از جمله مشکلات روحی و روانی ناشی از زندگی در محیط جدید با فرهنگی متفاوت. کم نیستند خانوادههایی که چندی پس از استقرار در کشور میزبان، به دلایل مختلفی متلاشی میشوند. دکتر نوشین ثابتی روانشناس و مشاور امور خانواده در بورلی هیلز کالیفرنیا، دو ماه در چند کشور اروپایی با خانوادههای پناهنده و مهاجر، به ویژه آنهایی که هنوز در اردوگاههای پناهندگی زندگی میکنند ملاقات و گفتگو کرده است.
احمد رأفت در حاشیه بیست و دومین همایش سالانه «انجمن ادب و هنر ایران» که در روزهای آخر دسامبر ۲۰۱۸ در لندن برگزار شد، با نوشین ثابتی گفتگویی انجام داده است.
هرکه را طاووس خواهد جور هندوستان کشد!
انسانها از بدو پیدایش همواره مهاجر و کوچ کننده بوده اند ( شکارچی و…). از آقریقا به تمام جهان و از اروپا به آمریکا و غیره … طبق اسنادکمیساریای عالی سازمان ملل، میلیونها مهاجر، سرزمین خود را دیگر ندیده و نخواهند دید . مطالعات روانشناسان وجامع شناسان اروپایی نشان داده که حدود حداقل ۳ نسل طول خواهد کشید تا مهاجرین بتوانند خود را در جوامع جدید ادغام کنند و تازه بعدا با نسلی تازه، جامعه ای نو بوجود خواهدآمد. برای رسیدن به مقصود و بدست آوردن چیزی باید رنج و سختی کشید. مشگل ایرانیان بشتر ” فرهنگ پدر سالاری ” است وگرنه با ضریب بالای انطباق پذیری !!!