گزارش سالانه اعدام در ایران: اعدام کودکان در جمهوری اسلامی ادامه دارد

1. دادن «مرگ» به یک انسان ، به هردلیلی ؛ بنام «عدالت» یا «خدا» یاهر بهانهٔ دیگرباید ازاجتماعات بشری حذف شود. ولی در مورد آنچه که در ایران ودر رژیم اسلامی انجام میگیرد پرسش اصلی اینست که چرا در این کشور کار بجائی رسیده که حتی کودکان نیزمرتکب قتل میشوند و توسط این رژیم بیرحم محکوم به مرگ میگردند؟
   پاسخ این سؤال را باید در وجود یک حال وهوای خشونت عمیق دربطن جامعه ای جستجو کرد که ملایان شیعی با ترویج «فرهنگ عاشورائی» در ایران بوجود آورده اند.
   این رژیم از همان دوران فتنهٔ ۵۷ واژهٔ «مرگ» را جزو شعارهای ایدئولوژیکی وبرنامهٔ معمولی حکومتی خودش کرده است

2. جرم عمدى و خواسته ناخوشایند است.
   اعدام و حتى زندانى شدن بگونه اى که زندگى یک انسان را تباه کند نیز ناخوشایند است.
   من دوست دارم چشمم را بروى این پلیدى ها ببندم.
   میدانم بسیارى از کارهاى معمولى ما که جرم هم نیست، خود بستر این جرم هاست.
   ولى من توان قضاوت بین جرم و مجرم را ندارم.
   قاضى بودن خیلى سخت است.
   من از یک روحانى که از سمت قضاوت دادگاه خانواده استعفا داد شنیدم که مى گفت:
   من که هستم که در مورد دیگران قضاوت کنم؟
   من او را ستودم و او در یاد من ماندگار شد، یک روحانى.
   او تا آخر عمر استادى بود که طلبه ماند.
   فرهنگ ایرانى عجب قدرت انسان سازى دارد!

Comments are closed.