اعضای شورای شهر تهران با نامگذاری خیابانی به نام «محمد رضا شجریان» موافقت کردند. نهادهای مختلف حکومت در قبال این استاد آواز ایران رفتاری بسیار متناقض دارند؛ صدا و سیمای جمهوری اسلامی مستندی علیه او می‌سازد و شهرداری پایتخت خیابانی را به نام وی می‌کند. مشخص نیست واکنش «تندروها» به این تصمیم چه باشد.
شورای شهر تهران صبح امروز سه‌شنبه ۲۷ فروردین‌ماه با رای اکثریت یکی از خیابان‌های شمال غرب تهران را به نام محمدرضا شجریان نامگذاری کرد.
این در حالیست که صدا و سیمای جمهوری اسلامی در اواسط فروردین‌ماه برنامه‌ای علیه شجریان پخش کرد و با واکنش منفی روبرو شد. همزمان با پخش این برنامه، محمدرضا شجریان استاد آواز ایرانی جایزه «خدایگان موسیقی» موسسه فرهنگی بین‌المللی «آقاخان» را به پاس «یک عمر فعالیت هنری و تاثیرگذاری ماندگار بر موسیقی بشریت» دریافت کرد.
شجریان پس از اعتراضات سال ۸۸ تا کنون ممنوع‌التصویر و ممنوع‌الکار است و به دلیل ابتلای به بیماری سرطان نزدیک به دو سال است که در انظار عمومی دیده نشده است.
حالا بر مبنای طرح «تغییر نام معابر و اماکن عمومی» به نام هنرمندان پیشکسوت و قدیمی عرصه‌های سینما، تئاتر و موسیقی، شورای شهر تهران خیابان فلامک جنوبی و شمالی را در منطقه دو تهران، شهرک غرب، به نام محمدرضا شجریان تغییر داد.
تصمیم نامگذاری معابر تهران به نام هنرمندان از سوی شورای شهر تهران، پس از درگذشت جمشید مشایخی بازیگر قدیمی گرفته شد که خیابان «جی» تهران به نام جمشید مشایخی تغییر کرد.
همچنین خیابان سپند در منطقه یک به نام عزت‌الله انتظامی، خیابان کوکب در منطقه ۲ به نام غلامحسین امیرخانی (خوشنویس)، خیابان نیلوفر در منطقه ۲ به نام علی نصیریان، خیابان معارف به نام داود رشیدی، ۲۴ متری سعادت آباد به نام محمدعلی کشاورز با طرح شورای شهر تهران تغییر کرده است.
اعضای شورای شهر تهران با اکثریت آرا و بدون رای مخالف این طرح را تصویب کرده‌اند.
محمدجواد حق‌شناس رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران به ایسنا گفته که به پیشنهاد انجمن شاعران مقرر شده که ۱۲ کوچه در اطراف خانه شاعران به نام شعرای به نام ایرانزمین نامگذاری شود.
آنگونه که حق‌شناس گفته، پیشنهاد شده تا خیابان‌هایی از تهران به نام «حسین منزوی»، «سیمین دانشور»، «هوشنگ ابتهاج»، «علی حاتمی»، «چهارسو»، «حافظ»، «یحیی مافی» و «علی معلم» تغییر نام دهد.
همچنین ناهید خداکرمی پیشنهاد داده که اشعار معروف شاعران در کنار سردیس و یا نام کوچه و خیابان‌ها قید شود.
نامگذاری خیابان‌ها و معابر شهرها به ویژه در پایتخت با اسامی بزرگان و چهره‌های تاثیرگذار همواره مورد مناقشه و درگیری جناح‌های سیاسی جمهوری اسلامی بوده. ولی آنچه مشخص است، بی‌توجهی و نادیده‌گرفتن هنرمندان از سوی نهادهای فرهنگی حکومت در زمان حیات آنهاست.
نامگذاری افراد در قید حیات بر اماکن عمومی کار صحیحی نیست، زیرا معمولأ این کار به قصد «یادبود» انجام می‌شود نه «تجلیل»۔