احمد تاج‌الدینی – بعضی وقت‌ها بعضی‌ها فیل‌شان یاد هندوستان می‌کند و حد و حدودشان را فراموش می‌کنند و پایشان را از محدوده‌های تعیین شده بیرون می‌گذارند. در عالم سیاست چنین فراموشکاری‌هایی گاه به قیمت «سر» و گاه به قیمت از دست دادن جاه، مقام و آبرو تمام می‌شود. در رژیم جمهوری اسلامی خیلی‌ها به این عارضه دچار شدند. از نهضت آزادی، جبهه ملی، توده‌ای و فدایی و مجاهدین خلق گرفته تا بنی‌صدر، قطب‌زاده، حسینعلی منتظری، کروبی و موسوی…
در نظام‌های فاشیستی مانند جمهوری اسلامی یک خادم رژیم در چشم برهم زدنی می‌تواند به خائنی بالفطره مبدل و معرفی گردد. در نظام‌های توتالیتر هیچکس امنیت تضمین شده ندارد، حتی کسانی که برای اثبات وفاداری به نظام بطور علنی هموطنانشان را کشته و یا شکنجه کرده‌اند. سردار جعفری بالاترین فرمانده نهادی بود که دست به چنین اعمالی زده است. حال او در چشم برهم زدنی برکنار و با تنزل مقام به جایی فرستاده می‌شود که برود و به بازآموزی خط و مرزها بپردازد. البته سردار جعفری بسیار خوش‌شانس است که تا کنون «سر» و «سردوشی»هایش محفوظ مانده است و از این جهت باید همچنان سپاسگزار ولی امر مسلمین جهان باشد.
سردار فراموش کرده بود که در آن نظام الهی او نقشی بیش از «چماق» ندارد. هنگامی که در جریان سیلاب‌های اخیر به سردار سلیمانی که از جهت سازمانی پاسداری تحت امر او بود، اجازه داد تا نیروهای شبه‌نظامی بیگانه را به داخل مرزهای ایران بیاورد و در مقابل کابینه اسلامی- یا همان دولت روحانی- که بازوی سیاسی ولایت امر است، قدرت‌نمایی کند، دچار مهمترین اشتباه محاسبه زندگی خود شد.
جعفری و سلیمانی بازی خطرناکی را برای ماهیگیری سیاسی از آب گل‌آلود سیلاب‌ها آغاز کرده بودند. سردار جعفری و سردار سلیمانی در یک نکته با هم اشتراک دارند. هر دو مردانی «میدانی» هستند. در میدان عمل، یکی در داخل و دیگری در خارج، سیاست‌های دیکته شده از سوی ولایت فقیه را با قوه قهریه به پیش برده‌اند. آنها بنا به قاعده نبایستی وارد بازی‌های سیاسی می‌شدند، اما توفان‌های بنیان‌کن سیاسی، به اجبار پای پاسداران، به ویژه فرماندهان آنان را به سیاست باز کرده است. این‌بار ولی فقیه با برکناری جعفری و تنزل مقام او توانست بحران بزرگی را فعلا تحت کنترل درآورد. این اقدام خامنه‌ای معنایی جز ادامه سیاست نرمش قهرمانانه و باز گذاشتن دست روحانی و ظریف برای یافتن راه حل سیاسی برای بحران مرگباری که رژیم در آن گرفتار آمده ندارد. خامنه‌ای با انتصاب سردار سلامی، عنان سپاه را به فردی سپرده است، که صرفا اراده ولی امر را به اجرا درآورد و برای سپاه پاسداران نقشی فراتر از چماق ولایت تصور نکند.
