کارگران و آموزگاران بیدی نیستند که به این بادها بلرزند

- بازداشت، احضار و صدور حکم برای سرکوب کارگران و آموزگاران ادامه دارد اما موج اعتراضات شکل گرفته در ایران به ویژه از سوی کارگران و آموزگاران نشان می‌دهد این بدنه‌ی قوی مدنی متحد و معترض، بیدی نیست که به این بادها بلرزد!
- در شرایط کنونی، اعتراضات و اعتصابات کارگران و آموزگاران و همچنین اصناف دیگر می‌تواند «چشم اسفندیار» نظام را هدف قرار دهد. این موضوع حتی اگر هنوز بطور سازماندهی‌شده مورد نظر همه اصناف قرار نگرفته باشد اما به شدت سبب نگرانی و هراس مقامات جمهوری اسلامی است.

شنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۸ برابر با ۰۴ مه ۲۰۱۹


هفته‌ای که گذشت کارگران و آموزگاران در دو روز متوالی به مناسبت روز جهانی کارگر و روز معلم در ایران، بار دیگر در صف نخست اعتراضات صنفی ایستادند و با به نمایش در آوردن همبستگی، پیام روشنی به جمهوری اسلامی و همچنین نیروهای اپوزیسیون نظام فرستادند.

روز کارگر در تهران، یازدهم اردیبهشت ۱۳۹۸

روز یازدهم اردیبهشت برابر با اول مه، روز جهانی کار و کارگر، کارگران در تهران با فراخوانی از سوی سندیکای کارگری اتوبوسرانی شرکت  واحد، اتحادیه آزاد کارگران و دیگر تشکل‌های مستقل کارگری تجمعی اعتراضی در مقابل مجلس شورای اسلامی برگزار کردند.  تعداد زیادی از دانشجویان و بازنشستگان معترض به وضعیت موجود اقتصادی و سیاسی نیز در حمایت از کارگران به تجمع آنان پیوستند.

این تجمع با در دست داشتن پلاکارد و سر دادن شعارهایی چون «نان، کار، آزادی، حق مسلم ماست»، «دزدی‌های نجومی، فلاکت عمومی»، «این همه اختلاسگر، زندانه سهم کارگر»، «دانشجو، معلم، اتحاد اتحاد» و «اعتصاب، تجمع، تشکل، حق مسلم ماست» برگزار شد اما پس از مدتی شرکت‌کنندگان مورد حمله نیروهای امنیتی و انتظامی قرار گرفتند.

نیروهای حکومتی بسیاری از کارگران را مورد ضرب و جرح قرار داده و دست‌کم ۴۴ نفر را بازداشت کردند. بازداشت‌شدگان یک روز بعد به دادگاه اوین منتقل شدند؛ برخی از آنها به زندان‌های فشافویه، اوین و قرچک انتقال داده شده و از سرنوشت برخی دیگر تا کنون اطلاعی در دست نیست.

جالب اینکه «خانه کارگر» که یکی از نهادهای صنفی وابسته به جمهوری اسلامی است مانند هر سال برنامه راهپیمایی و تجمع کارگران در خیابان ابوریحان بیرونی و مقابل خانه کارگر را تدارک دید و تعداد زیادی از کارگران نیز در آن شرکت کردند. اما این تجمع فرمایشی نیز نتوانست برای شرکت‌کنندگان حاشیه‌ی امن ایجاد کند و مأموران به کارگران حاضر در این تجمع نیز رحم نکرده و در نهایت هنگامی که کارگران در مقابل خانه کارگر شعار سر می‌دادند به آنها نیز حمله شده و تعدادی بازداشت شدند!

آموزگاران، هماهنگ و یکپارچه به میدان آمدند

یک روز پس از تجمع کارگران، آموزگاران ایران بار دیگر در یک اقدام هماهنگ و یکپارچه در بیش از ۳۰ شهر ایران تجمع اعتراضی برگزار کردند. آموزگاران در مقابل ساختمان سازمان آموزش و پرورش شهرهای خود شعار دادند و سخنرانی کردند تا شاید این بار گوش ناشنوای مسئولان صدای آنها را بشنود!

تجمع آموزگاران در تهران اما به سرنوشت تجمع کارگران دچار شد؛ مأموران یگان ویژه و اطلاعاتی از ابتدای این تجمع در اطراف وزارت آموزش و پرورش مستقر شدند و در حالی که به آموزگاران اجازه گرفتن عکس و ویدئو نمی‌دانند تا مبادا در شبکه‌های اجتماعی منتشر شود، خودشان از چهره شرکت‌کنندگان در تجمع تصویربرداری کرده و در نهایت با حمله به آنها بیش از ۸ نفر را بازداشت کردند.

رسول بداقی، محمد فلاحی از آموزگاران بازداشت شده هستند و منیره عبدی همسر اسماعیل عبدی آموزگار زندانی نیز از جمله کسانی است که در این تجمع مورد ضرب و جرح مأموران قرار گرفته است.

هدیه روز کارگر به کارگران: باتوم، بازداشت، وثیقه

در مجموع در دو تجمع روز کارگر و روز معلم در تهران بیش از ۶۰ نفر بازداشت شده‌اند؛ بر اساس آخرین گزارش‌ها برای بسیاری از کارگران بازداشت شده که روز پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت به دادسرای انقلاب شعبه زندان اوین منتقل شدند حکم یک ماه بازداشت موقت صادر و برای برخی دیگر وثیقه‌های ۲۰۰ میلیون تومانی صادر شده که تا زمانی که وثیقه مورد نظر تأمین نشود این بازداشت‌شدگان همچنان در زندان خواهند ماند.

این کارگران حتی در صورت آزادی موقت با وثیقه گرفتار روند پیچیده و خسته‌کننده قضایی می‌شوند که ابزاری برای ساکت کردن آنها از سوی مقامات امنیتی- انتظامی است؛ اتفاقا همین هدف اصلی از حمله به تجمع کارگران و آموزگاران و بازداشت آنهاست: سرکوب صدای اعتراضات و ایجاد رعب وحشت.

با این وجود موج اعتراض شکل گرفته در ایران به ویژه از سوی کارگران و آموزگاران که در سال‌های اخیر مرتب جریان داشته، نشان می‌دهد این بدنه‌ی قوی مدنی و متحد و معترض، بیدی نیست که به این بادها بلرزد!

سال گذشته برای کارگران در ایران سالی پر فراز و فرود چه در زمینه کاری و چه در زمینه اعتراضات مدنی و صنفی بود.

هزاران تجمع و اعتصاب در سال ۹۷

در سال گذشته، کارگران بخش‌های مختلف که سال‌هاست زیر بار مشکلات اقتصادی ناشی از رکود تورمی استخوان خرد کرده‌اند، تعطیلات نوروزی خود را با شوک افزایش نرخ ارز و گرانی کالاهای اساسی به پایان رساندند؛ افزایش بیش از ۲۰۰ درصدی نرخ ارز تنها طی چند روز، جهش قیمتی گسترده‌ای را در کالاها و خدمات گوناگون پدید آورد و در این میان فاصله میزان دستمزد کارگران با هزینه‌های جاری زندگی آنها چند برابر شد و به بیان دیگر قدرت خرید آنها به شدت کاهش یافت.

این روند موجب شد کارگران از ابتدای سال ۱۳۹۷ مطالبات خود از نظام را بطور جدی دنبال کنند و هرچند نتوانستند دولت را مجبور به افزایش میزان حداقل دستمزد کنند اما یک سال تلاش پیاپی آنها موجب افزایش توان و همبستگی برای پیگیری مطالبات در میان آنها شد.

از سوی دیگر بازگشت تحریم‌های اقتصادی، افزایش رکود تورمی در واحدهای تولیدی و صنعتی، در کنار عدم توانایی دولت برای حمایت از صنایع و تولیدکنندگان و گسترش فساد سازماندهی شده در نظام اقتصادی ایران، همه و همه از عواملی بود که روند اخراج کارگران و عقب افتادن ماه‌ها حقوق و مزایای آنها را سرعت بخشید.

در این میان هزاران تجمع کارگری کوچک و بزرگ و ده‌ها اعتصاب گسترده و طولانی از جمله اعتصاب کارگران مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت تپه، اعتصاب کارگران گروه ملی فولاد اهواز و کارگران خطوط راه‌آهن کشور، هرچند به بازداشت تعدادی از کارگران از جمله اسماعیل بخشی و تشکیل پرونده برای ده‌ها کارگر در سراسر کشور انجامید اما روند اعتراضات همچنان ادامه یافت.

اکنون کارگران پس از اینهمه فراز و فرود، سالی را آغاز کرده‌اند که جوجه‌های آخر پاییزش از همین الان قابل شمارش است؛ تحریم ۱۰۰ درصدی نفت ایران و احتمال قفل شدن کامل چرخ‌دنده‌های زنگ‌زده‌ی اقتصاد کشور با تحریم صنعت پتروشیمی، گرانی و دستمزدهایی که حتی پاسخگوی هزینه‌های ضروری زندگی نیست، موجب شده است که کارگران آماده‌ی «نبرد برای حیات» خود و خانواده‌هایشان شوند.

در آنسو آموزگاران نیز با سپری کردن سالی که پر از وعده‌های بی‌عمل و حقوق‌های ناچیز و عقب‌افتاده بود توانستند در سه نوبت اعتصاب سراسری دو سه روزه در مهر، آبان و اسفند سال ۹۷ پیامی روشن و محکم به زمامداران نظام بدهند. آنها نشان دادند در صورت ادامه بی‌تفاوتی حکومت، آنها دارای چنان سازماندهی و اراده‌ای هستند که به مدت طولانی دست به اعتصاب بزنند و نظام آموزشی کشور را فلج کنند.

آموزگاران مانند کارگران از جمله اصنافی هستند که بیشترین هزینه امنیتی را در مسیر بیان مطالبات خود پرداخته‌اند. در سه دوره اعتصاب آموزگاران ده‌ها تن در شهرهای مختلف به وزارت اطلاعات احضار و مورد تهدید و ارعاب قرار گرفتند. بیش از ۱۰ آموزگار اکنون در زندان بسر می‌برند و برخی از آنها مانند اسماعیل عبدی و محمد حبیبی با احکامی سنگین روبرو شده‌اند.

اعتراض و اعتصاب: «چشم اسفندیار» جمهوری اسلامی

در چنین شرایطی اعتراضات و اعتصابات کارگران و آموزگاران و همچنین اصناف دیگر می‌تواند «چشم اسفندیار» نظام را هدف قرار دهد. این موضوع حتی اگر هنوز بطور سازماندهی‌شده مورد نظر همه اصناف قرار نگرفته باشد اما به شدت سبب نگرانی و هراس مقامات جمهوری اسلامی است.

روز معلم در همدان، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۸

همین هراس از ایجاد موج پایدار اعتصاب و اعتراضات صنفی است که موجب شده ۱۲ تن از اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران چند روز پیش از فرارسیدن روز جهانی کارگر بازداشت شوند. همچنین در همین رابطه است که حسین ذوالفقاری معاون امنیتی انتظامی وزیر کشور در سخنانی به اعتراضات کارگری اشاره کرده و گفته است: «رسیدگی به مشکلات صنفی و کارگری همچنان جزو اولویت‌های ماست. باید رسیدگی کنیم تا مطالبات حقیقی تحقق یابد و رسیدگی از سوی مسئولان صورت بگیرد باید جلودار باشیم و پیش از آنکه صدای آنها درآید و به خیابان بیایند، باید رفع شود.»

این مقام امنیتی و انتظامی در حالی می‌گوید باید به مشکلات صنفی و کارگری رسیدگی شده و آن را در «اولویت» قرار داد که از یکسو اراده‌ و توانایی در جمهوری اسلامی برای رسیدگی به مشکلات کارگران، آموزگاران و دیگر شهروندان دیده نمی‌شود و از سوی دیگر مردم چنان عمیق این نظام را تجربه کرده‌اند که دیگر به این وعده‌های بی‌عمل دل‌ خوش نمی‌کنند. آن «آرایش جنگی» که علی خامنه‌ای اخیرا در سخنانش به آن اشاره کرده، درواقع آرایش ناتوانی‌های نظام در برابر انبوه مطالباتی است که جمهوری اسلامی قادر به تأمین آنها نیست و چنانکه در روز کارگر و معلم نیز  نشان داد، فقط می‌تواند به سرکوب بپردازد.
روشنک آسترکی

[کیهان لندن شماره ۲۰۹]

برای امتیاز دادن به این مطلب لطفا روی ستاره‌ها کلیک کنید.

توجه: وقتی با ماوس روی ستاره‌ها حرکت می‌کنید، یک ستاره زرد یعنی یک امتیاز و پنج ستاره زرد یعنی پنج امتیاز!

تعداد آرا: ۰ / معدل امتیاز: ۰

کسی تا به حال به این مطلب امتیاز نداده! شما اولین نفر باشید

لینک کوتاه شده این نوشته:
https://kayhan.london/?p=155004

مطالب مرتبطمطالب بیشتر از این نویسنده

3 دیدگاه‌

  1. ذره بین

    معلمان هنوز که هنوز است وبا وجود همه تحقیرها و سرکوبها از سوی نظام در طول این چهل سال، الگوی بسیاری از جامعه هستند و تاثیر نظراتشان بر مردم بالاست. پس درود بر معلمانی که نان به نرخ روز نمی خورند و برای منافع حقیر فردی به وجدان خود و جامعه شان لگد نمی زنند

  2. ADELKHAN

    تو این چهل سال حکومت نحس جمهوری ضد اسلامی تا تونستند اتحاد ایرانیان را از بین بردند.

  3. محیددلبندم

    جلوی چاقوکش- لات – یا نادان نباید گفت ولش کن باید همه با هم اون نیرویی که مردم رو میزنه بزنن یا هوش کنن ولش کن نشانه ضعفه اون کسی که حاکمه دنبال غارته یک تازی تو خونه ات نشسته همه چیزه تو گرفته به دختر و پسرت تو زندان تجاوز کرده تو میگی ولش کن اونم ول میکنه!

Comments are closed.