احمد رأفت – به دعوت باب بلاکمن قانونگذار محافظه‌کار بریتانیایی و «انجمن جهانی پاسداشت حقوق بشر در ایران» در یکی از سالن‌های پارلمان بریتانیا نشستی با عنوان «ایران: کشور آزاد و دمکراتیک یا دیکتاتوری بدون مرز» برگزار شد. در این نشست که ریاست آن با خانم متی هه‌ون، پژوهشگر و مشاور سیاسی «انجمن جهانی پاسداشت حقوق بشر در ایران» بود، علاوه بر نماینده مجلس عوام بریتانیا، ریچارد رتکلیف همسر نازنین زاغری که چند روز پیش به اعتصاب غدای ۱۵ روزه‌اش در مقابل ساختمان سفارت جمهوری اسلامی در لندن پایان داد، جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد جهت بررسی وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی، سیمین فهندژ نماینده جامعه بهائیان ایران در نهاد‌های بین‌المللی و حمید قراگوزلو نماینده «انجمن جهانی پاسداشت حقوق بشر در ایران» در آمریکا نیز از جمله سخنرانان بودند. متی هه‌ون این نشست را به نازنین زاغری تقدیم کرد و خواهان آزادی هرچه زودتر این شهروند دوتابعیتی شد.
انتظار واهی از انقلاب اسلامی
باب بلاکمن در ابتدای جلسه، همبستگی خود و پارلمان بریتانیا را با ریچارد رتکلیف اعلام کرد و خواهان آزادی هرچه زودتر نازنین زاغری و بازگرداندن او به خانواده‌اش شد. باب بلاکمن در ادامه گفت «۴۰ سال پیش بسیاری مثل من فکر می‌کردند انقلابی که در ایران رخ داد آزادی و دمکراسی را برای مردم این کشور به ارمغان می‌‌آورد، ولی آنچه شاهد هستیم دقیقا خلاف این امید است.» این نماینده محافظه‌کار مجلس عوام بریتانیا در بخش دیگری از صحبت‌هایش اضافه کرد «جمهوری اسلامی حتا به کنوانسیون‌ها و معاهده‌هایی که امضا می‌کند نیز پایدار نیست، و مثلا کنوانسیون حقوق کودکان را که امضا کرده است، با صدور مکرر احکام اعدام برای کودک مجرمان و اجرای این احکام زیر پا می‌گذارد.» باب بلاکمن در اشاره به بحران کنونی، جمهوری اسلامی را مسئول حمله به نفتکش‌ها در تنگه هرمز و «سرنگونی پهپاد آمریکایی بر فراز آب‌های بین‌المللی» کرد. قانونگذار بریتانیایی در اشاره به نقض حقوق بشر و تبعیض علیه پیروان دیگر ادیان، حکم ده سال زندانی برای نوکیشان مسیحی تنها به جرم نیایش در یک کلیسای خانگی را «غیرقابل تصور» خواند.
جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد جهت بررسی وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی، در ابتدای صحبت‌هایش اشاره کرد که «محدودیت‌ها و تبعیضات در جمهوری اسلامی بسیارند و نمی‌توان به همه آنها در ده دقیقه اشاره کرد» و بلافاصله افزود «به عنوان نمونه غیرمسلمانان نمی‌توانند به مشاغل دولتی دسترسی داشته باشند و بر اساس اصل ۱۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی تنها سه مذهب زرتشتی، مسیحیت و یهودیت به عنوان اقلیت به رسمیت شناخته می‌شوند و نوکیشان مسیحی، صوفی‌ها، یارسانی‌ها و یا بهائی‌ها از حداقل حقوق شهروندی نیز محروم هستند، و نمی‌توانند به عنوان مثال خسارت [دیه] دریافت کنند، و قوانین جاری به آنها اجازه نمی‌دهد از یک مسلمان ارث ببرند، و در برخی موارد از حق تحصیلات عالی نیز محروم شده‌اند.» جاوید رحمان به صدور احکام اعدام برای کودکان نیز اشاره کرد و گفت «دختران از ۹ سالگی و پسران از ۱۵ سالگی (سال قمری) می‌توانند به اعدام محکوم شوند، در حالی که کلیه کنوانسیون‌ها و معاهده‌های بین‌المللی این چنین احکامی را غیرقانونی اعلام کرده و از نظر اخلاقی غیرقابل قبول می‌دانند.»
۴۰ سال جنایت و نقض حقوق بشر
ریچارد رتکلیف، که همزمان با همسرش نازنین (در زندان اوین) ۱۵ روز در مقابل ساختمان جمهوری اسلامی بست نشست و اعتصاب غذا کرد، از همبستگی غیرقابل تصور ایرانیان ساکن بریتانیا صحبت کرد و گفت «بسیاری حتا از دیگر شهرها برای همبستگی با من و نازنین به لندن آمدند و این باعث دلگرمی بسیار است.» ریچار رتکلیف بار دیگر از دولت بریتانیا خواست که «در رابطه با پرونده نازنین احساس مسئولیت بیشتری از خود نشان دهد و تلاش برای آزادی او و بازگشت‌اش به بریتانیا همراه با دخترشان گابریلا را افزایش دهد.»
حمید قراگوزلو نماینده «انجمن جهانی پاسداشت حقوق بشر در ایران» در آمریکا یکی دیگر از سخنرانان این نشست بود. حمید قراگوزلو صحبت‌هایش را با یادآوری این مسئله که حکام امروز ایران جنایت‌هایشان را حتا قبل از پیروزی انقلاب از جمله با به آتش کشیدن سینما رکس آبادان آغاز کردند، شروع کرد و در ادامه فهرستی طولانی از دیگر جنایات نظام حاکم بر ایران در ۴۰ سال گذشته، از اعدام‌های اولین روزهای بعد از انقلاب، تا به کشتن دادن چند صدهزار نفر در جبگ با عراق و اعدام‌های دهه ۶۰ ارائه داد. حمید قراگوزلو در ادامه به محدودیت‌ها علیه دراویش اشاره کرد: «از همان ابتدای اعلام موجودیت جمهوری اسلامی آنها آغاز به تخریب مراکز عبادت دراویش کردند و سرکوب تا امروز ادامه دارد.»
این فعال حقوق بشر افزود «در این ۴۰ سال بیش از ۸۰۰ نفر از دراویش را به زندان انداخته‌اند و دو تن از آنها، محمد‌یاور ثلاث و محمد راجی را کشته‌اند و نورعلی تابنده نیز سال‌هاست که در حصر خانگی بسر می‌برد و از حق هرگونه تماسی محروم است.» نماینده «انجمن جهانی پاسداشت حقوق بشر در ایران» در آمریکا در ادامه به سرکوب پیروان دیگر ادیان و مذاهب و گروه‌های اتنیک اشاره کرد و گفت «کسانی که امروز در رأس قدرت قرار دارند، نماینده مردم ایران نیستند و حکومت را غصب کرده‌اند.» حمید قراگوزلو وضعیت کنونی در ایران را با آنچه در جریان جنگ جهانی دوم بر سر یهودیان آمد مقایسه کرد و گفت «ما در ایران ۴۰ سال است که شاهد یک هولوکاست هستیم که مردم ما قربانیان آن هستند.»
تبعیض سازمانیافته علیه بهائیان
سیمین فهندژ نماینده جامعه بهائیان ایران در نهاد‌های بین‌المللی، از «تبعیض چندبُعدی» علیه پیروان آئین بهائی گفت. تبعیضی که پیروان این دیانت را از اشتغال دولتی، تحصیل در دانشگاه‌ها، حتا دریافت حقوق بازنشستگی و همچنین فعالیت‌های اقتصادی در بخش خصوصی نیز محروم ساخته است. سیمین فهندز به دو اتفاقی که اخیرا افتاده، پلمپ یک مرکز سالمندان در گلشهر و جمع‌آوری وسایل گلاب‌گیری دو خانواده بهائی در مازگان از توابع قمصر، نیز اشاره کرد. سیمین فهندژ یادآوری کرد که سرکوب بهائیان در جمهوری اسلامی سازمانیافته و سیستماتیک است و بخشی از برنامه‌های دولت به حساب می‌آید.
نباید فراموش کرد که اخیرا محمد خاتمی نیز که برخی او را نماد اصلاحات و اصلاح‌طلبی می‌دانند علیه پیروان دیانت بهائی موضع گرفته است. ساسان آقایی روزنامه‌نگار ساکن ایران در توییتر خود می‌نویسد: خاتمی در واکنش به حکم زندان مهدی حاجتی، عضو شورای شهر شیراز، با «عتاب» گفت: «همین یک قلم را در پرونده اصلاحات نداشتیم که به لطف این آقا دفاع از بهائیت هم به کارنامه اصلاح‌طلبان افزوده شد!»
در خاتمه این نشست برخی از حاضران نیز صحبت کردند. نازنین انصاری مدیرمسئول کیهان لندن و کیهان لایف، یادآوری کرد که در جمهوری اسلامی حتا شیعیانی که برداشت متفاوتی از مذهب حکومتی دارند سرکوب می‌شوند و به زندان می‌افتند. متی هه‌ون در همین رابطه افزود در جمهوری اسلامی هرکس با اندیشه‌های حکومت مخالف باشد اقلیت به حساب می‌آید و سرکوب می‌شود. منصور برجی نوکیش مسیحی و سخنگوی سازمان «ماده ۱۸» یادآوری کرد که جمهوری اسلامی تنها برای مسیحیان ارمنی و آسوری حقوقی قائل است در حالی که نوکیشان مسیحی متهم به ارتداد می‌شوند. ارتداد در قوانین جاری جمهوری اسلامی، چنانکه جاوید رحمان نیز یادآوری کرد، جرمی است که می‌تواند به صدور حکم اعدام منتهی شود.
اگر تفکیک نام ؛ حکومت اخوندی غاصب ایران ، ( از ایران ، یا باقی مانده پرشیا ) در مطلب یا خبر یا تفسیر و گزارش ببینیم ، برای مردم ادامه تکرار این چرخه ، بی توجهی مخالفان و اپوزیسون را نمایان میسازد ، حتی اعتراضی به این موضوع نه تنها نشان نمی دهند بلکه حتی در مناطره های تلویزیونی با حمله به اخوند و اخوندیسم وقتی به اسم اخوند رهبر میرسند میگوند ایت الله خامنه ای . چگونه در عصراطلاعات که وقت برای رتوش نمیزاره ، اینگونه حرکات را بفهمیم . همانگونه که اولیتسیون ضرورت نظم جهان هستی و زندگیه . شفاف سازی و شفاف گویی و عملکرد بدونه لاپوشانی ضرورت ، امنیت و اسایش و ارامش زندگی بدونه وقفه .