حنیف حیدرنژاد- بعد از انتشار بیانیه موسوم به «بیانیه ۱۴ نفر»، جمعی ایرانیانِ عمدتا ساکن در خارج از کشور تا کنون در دو نوبت با امضای خود، حمایتشان از این بیانیه را اعلام کرده‌اند. این بیانیه با نشانه گرفتن شخص علی خامنه‌ای و با ردِ ولایت فقیه و با تاکید بر اینکه شخص علی خامنه‌ای و سیستم ولایت فقیه عامل اصلی مشکلات امروز کشورند، بر عبور از جمهوری اسلامی تاکید کرده و خواهان یک جایگزین سکولاردمکرات و ایجاد نظام سیاسی مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر است.
آقای اسماعیل نوری علا از «حزب سکولاردمکرات ایرانیان» در یک گفتگوی تلویزیونی در مورد بیانیه موسوم به ۱۴ نفر اظهار نظر کرده است.
برگزیده کوتاه شده‌ی این گفتگو نیز در صفحه فیسبوکی این حزب منتشر شده است. به باور نگارنده در گفته‌های آقای نوری علا نکات درستی وجود دارد، مثلا: لازمه عبور از جمهوری اسلامی و به پایان رساندن این نظام، داشتنِ تشکیلات و سازماندهی و رهبری [جمعی] بوده و اینکه فقط امضای حمایتی کردن کافی نیست. انتقاد ایشان به آن ۱۴ نفر نیست بلکه به حمایت کنندگان و امضاکنندگان این بیانیه است و اینکه چرا فراتر از امضا کردن، بیشتر فعالیت نمی‌کنند و به کار حزبی و تشکیلاتی [مثلا حمایت از تشکیلات ایشان] نمی پیوندند. ایشان از جمله می‌گویند: «نه، ما حمایت [امضا] نمی‌کنیم. ما تلاش می‌کنیم که «حزب ما» تبدیل بشه به پاسخ حمایتی ما به این نوع جریان‌ها. «حزب ما» زمینه را آماده بکنه برای اینکه روزی که این حکومت سرنگون شد، نگذاریم که هرج و مرج بر مملکت ما غلبه کند».
در حرف‌های آقای اسماعیل نوری علا اما، یک تناقض بزرگ دیده می‌شود: اگر اقدامِ آن ۱۴ نفر در ایران دلیرانه و مسئولانه و در راستای عبور از جمهوری اسلامی است، و اگر فراتر از حمایت لفظی، حمایت عملی است که مهم و تعیین کننده است، پس چرا حزب ایشان از این جریان حمایت نمی‌کند و همان کاری که ایشان میگوید، مثلا نوشتن نامه برای سیاستمداران به زبان‌های مختلف و… را در دستور کار خود قرار نمی‌دهد؟ چرا ایشان و حزب ایشان از فرصت پیش آمده برای پیوند مبارزه ایرانیان داخل و خارج از کشور حمایت نمی‌کنند؟
نکته مهم دیگر اینکه ایشان امضا و حمایت کردن امضاکنندگان را ماجراجویانه یا اقدامی برای راضی کردن و آرام کردن وجدان شخصی قلمداد می‌کند. اگرچه شاید این نظر در مورد عده‌ای درست باشد، اما نمی‌توان اقدام تک تکِ افرادِ یک جمع ۵۰۰ نفره را بطور کلی مورد قضاوت قرار داده و یک مورد را به همه جمع تعمیم داد. باید توجه داشت اینکه در عمل افرادی از لاک فردی خود بیرون بیایند و بطور دستجمعی و به دور از تعلقات مختلف و متفاوت سیاسی، زیر یک بیانیه را امضا کنند، خود اقدامی است در راستای کارِ گروهی و اقدامی است در راستای شکسته شدن روحیه انزوانشینی که می‌تواند در قدم‌های بعدی زمینه‌ساز کار تشکیلاتی و حزبی شود. باید چنین اقدامی، یعنی حمایت کردن، حتی در حد امضا کردن را تشویق کرد و در عین حال برای تقویت آن تلاش کرد، نه آنکه آن را تخطئه نمود. این سخن با سخن قبلی ایشان که خواستارِ تقویت روحیه و کارِ دستجمعی و حزبی و… است، در تناقض ماهوی است.
نکته دیگر اینکه در همه جای دنیا «مردم» در مبارزه و زندگی سیاسی اجتماعی، انگیزه‌ها و توانمندی‌های مختلف دارند. در یک مبارزه‌ی سخت و خطرناک علیه جمهوری اسلامی نمی‌توان از همه «مردم» انتظار یکسان داشت، مثلا اینکه همه به کار حزبی بپیوندند، یا همه به خیابان‌ها بریزند، یا همه کمک مالی بکنند و… در فرایند تغییر و تحولات سیاسی- اجتماعی، هر انسانی در حد خودش و به تشخیص خودش وارد مبارزه می‌شود و همان مقدار که می‌خواهد یا می‌تواند قدم بر می‌دارد. باید به هر قدم و تلاشِ مردم در هر حدی که در راستای مبارزه بر علیه جمهوری اسلامی است احترام گذاشت، نه آن را، آنگونه که آقای نوری علا در این گفتگو پرخاشگرانه و توهین‌آمیز بیان میکنند، «غلط کردن» خطاب کرد. نمی‌توان برای «مردم» قیم‌مابانه تکلیف تعیین کرد که در یک مبارزه چه بکنند یا چه نکنند. هر قدم و تلاشِ مردم علیه جمهوری اسلامی و برای عبور از آن، چه در داخل و یا در خارج کشور و در هر سطحی را باید قدر نهاد و تشویق کرد و در عین حال با نقد سازنده، آنها را برای قدم‌های بیشتر تشویق کرد و نه طلبکارانه با آنها برخورد کرد.
اگر درست کردن حزب و داشتن برنامه لازمه‌ی مبارزه است، که هست، آقای نوری علا بهتر است به این سوال پاسخ دهند که کم و کسری‌های حزب ایشان چه بوده و چه هست که از آن استقبال نمی‌شود. ایشان و حزبشان می‌توانند در کنار فعالیتِ دیگر جریان‌ها به تلاش‌های خود بیافزایند تا مردم بیشتری به حزبشان جذب شوند، اما اگر نمی‌شوند و بر عکس، در سال های گذشته تعدادی از آن حزب جدا شده یا اگر ترکیبِ دعوت شدگان به گردهمایی سالیانه «کنگره سکولاردمکرات‌ها» کم‌تنوع‌تر شده است، دلایل آن را آنالیز و بطور شفاف به اطلاع مردم برسانند، تا راه گسترشِ کار حزبی بیشتر هموار شود.
فرهنگ دمکراتیک در کار سیاسی از جمله به دور از توهین به مردم، به دور از بکن و نکن کردن و دیکته کردن قیم‌مابانه برای دیگران، به دور از پرخاشگری و به دور از اِعمال آتوریته فردی و شخص‌محوری است. لازمه کار سیاسی دمکراتیک از جمله نیازمند احترام به مردم با همه ضعف‌هایشان، احترام به جریان‌های سیاسی دمکراتیک با همه تفاوت‌های آنها و آمادگی برای همکاری و سازش و توافق با آنها بر سرِ اصول حداقلی دمکراتیک، با حفظ هویت شخصی یا گروهی خود است.
لازمه کار سیاسیِ دمکراتیک، از جمله داشتن شفافیت، ارائه انتقاد از خود و ارائه نقد کارشناسانه و نقد سازنده از دیگران بر پایه آنالیز همه جانبه میباشد.
در یک مبارزه دمکراتیک علیه جمهوری اسلامی، داشتن حزب و داشتن برنامه البته لازم، اما به تنهایی کافی نیست. ارائه فرهنگ و ارزش های دمکراتیک و حقوق بشری، پرهیز از خودبرتربینی، پرهیز از تحقیر دیگران و پرهیز از پرخاشگری و توهین به دیگران، اینها، از جمله ابتدایی‌ترین الزامات فرهنگ کارِ سیاسی دمکراتیک است.
با آرزوی موفقیت برای آقای نوری علا و حزبشان در مسیر مبارزه علیه جمهوری اسلامی.
http://www.hanifhidarnejad.com
اگر ما آزادى هاى اجتماعى و اقتصادى را مقدم مى دانستیم هیچکاه انقلاب نمى کردیم.
مقاله جدید برمن در دفاع از مجاهدین خلق مرا نگران ساخته است و نشان از ادامه تز استفاده از خمینى براى جبهه ملى دارد و اینبار استفاده از مجاهدین خلق براى روى کار آوردن جبهه ملى حکایت مى کند.
علاقه غرب به جبهه ملى و اپوزیسیون سازى از این جبهه بى پایگاه و ناتوان در اداره کشور از چه روست، نمى دانم.
آیا این جبهه دست ساز غرب است؟
من مانند ١٣ نگران آینده هستم و هوشیارى ایشان را تحسین مى کنم ولى مخالف فعالیت روشنفکران در عرصه روشنگرى در هر زمینه اى و با هر اعتقادى نیستم. این ما هستیم که هوشیارانه باید انتخاب کنیم.
من از این نگرانم که ایرانیان با همان دیدگاه ۵٧ یعنى با الویت دادن به آزادى هاى سیاسى بر آزادى هاى اجتماعى و اقتصادى، دنبال تغییر باشند و البته علاقه جوانان به آزادى هاى اجتماعى مرا امیدوار مى کند.
کارنامه نسل سیاه ۵٧
کارنامه اى است که ایران و ملت ایران را فداى خودخواهـیش و متوهـم بودمش و کم عقلى و بى عقلى اش کرد (نداشتن علم سیاست )
و حالا هـم هـمان اش و هـمان کاسه
امثال نورى ع و محسن چریک و شیرین و نوبل اسلامى ووووو
واى بحال این ملت و این کشور ??
این ١۴ تن انسان هایى شجاع و درستکار هستند که باید دقت نظر را همواره داشته باشند و ما نیز همواره باید هوشیار باشیم.
ما باید شفاف باشیم و آقاى نورى علا هستند. اختلاف من با جناب آقاى نورى علا در الویت بخشیدن به آزادى هاى اجتماعى و اقتصادى بر آزادى هاى سیاسى است. بدان معنى که ما مجاز هستیم در برابر گروه هاى مخالف آزادى هاى اجتماعى و اقتصادى با قدرت قانون اساسى آینده بایستیم و این یعنى دموکراسى هدفمند و نه دموکراسى ولنگ و باز.
شاه فقید با تکیه بر این اصل بود که ارتجاع سرخ و سیاه را مطرح کرد و در برابر آنان ایستاد.
در پایان از جوابیه متین شما سپاسگزارم.
عذر خواهى کوچک شدن نیست و شما با کامل کردن سخن خود بنوعى عذر خواهى کرده اید.
من با سخنان آقاى نورى علا درمورد ضرورت تشکل سیاسى موافقم و دغدغه ایشان این است که این اعلامیه موجب انحراف و حرکات پوپولیستى شود که کاملاً منطقى است و گوشزد کردن این خطر همراه با هم راى نشان دادن خودشان درست است و البته من تا سخنان ایشان را نشنیده بودم به این مسئله توجه نکردم و جو گیر شدم ولى از این حرکت با توجه به این نکته حمایت مى کنم.
هیچ شخصی در جهان کامل نیست . اما دکتر نوری علا از ان دسته روشنفکرانی میباشد که دانش و تجربه تلخ و شیرین سیاسی را در طول عمر دارد . او با شجاعت و شفاف سخن میگوید . جوانان بیشماری در ایران و خارج نقطه نظرات بدونه لا پوشانی او را دنبال میکنند . نوری علا باعث جرقه زدن و روشن شدن مبحث ، لازمه سکولار دموکراسی برای ایران ، در هه اخیر بوده و تا کنون تلاشهایش با کارشکنی های بسیاری از مدعیان مخالفان و براندازان روبرو ، اما مثل همیشه به باور ما باورمندان سکولار دموکرات ، زحمات او پوینده و حتما به ثمر خواهد نشت . او یک قدرت طلب نیست . یک روشنگر است که بی پروا سخن می گوید . افکار و گفتار و اعمال او در کنار دیگر روشنگران چه بخواهیم یا نه در تاریخ ثبت خواهد شد .
من نظرات دگتر نوری علا را از تلویزیون شنیدم. سخنانشان روشن و شفاف بود . وضرورت ایجاد تشکیلات برای براندازی از کلیدی ترین گفتار ایشان . رضا شاه روحت شاد.
آقای پویا،
۳٫ شما نوشته اید: «خواهش من این است از آقاى نورى علا عذر خواهى کنید. ایشان یکى از شخصیت هاى ارزشمند جامعه ماست.» نوشته من محترمانه و مستدل است. آنجا که دقت لازم نداشت، تذکر شما را پذیرفته و عذر خواهی کردم. دلیلی برای عذر خواهی از آقای نوری علا نمی بینم. به باور من لازمه تقویت فرهنگ دمکراتیک، نقد یکدیگر است. احترام نسبت به افراد نباید دلیلی برای ممانعت از طرح انتقاد باشد.
با احترام- حیدرنژاد
۲٫ آقای پویا، نوشته اید: «آقاى نورى علا اعلام کرد که حزب ایشان حمایت کرده است و این به معنى حمایت تمام اعضاى حزب است.» آقای نوری علا می گوید: «حزب ما اولین تشکلی بود که پس از انتشار این اعلامیه، همراه با حزب مشرو طه یک اعلامیه مشترک دادند، ستایش کردند شجاعت این عده را و …» برای من مهم بود که بدانم که منظور کدام اطلاعیه است؟ اگر منظور این لینک باشد: https://isdparty.com/?p=570 … در این اطلاعیه اشاره ای به بیانیه ۱۴ نفر نشده، اطلاعیه بسیار کلی و در مورد “کنشگران درونکشوری” می باشد. توضیح آقای نوری علا در این مورد که ما اطلاعیه دادیم و به این خاطر نیازی به امضا کردن نمی بینیم (نقل به مضمون) از نظر من استدلال قانع کننده ای نیست و آنرا در راستای تقویت کار دسته جمعی نمی دانم.
آقای پویا
۱٫ شما نوشته اید: « با بیان نادرست از کلمه پس “چه غلطى مى کنید” را مبهم “غلط کردن” نوشته اید و جمله را هم کامل بیان نکردید.” این تذکر شما درست است. در نقل قول دقت لازم نداشته ام. از شما و دیگر خوانندگان پوزش می خواهم. چند جمله مربوط به این موضع را از قول آقای نوری علا در ادامه نقل قول می کنم. «[…] میگه من فعال سیاسی هستم، من حمایت می کنم، من امضا می کنم، بیاید به من نشان بده که در راستای آنچه که در حال حاضر مفقوده، داره چیکار می کنه. تک تک آدم ها می آیند و میگند، اعلام می کنم که من نه عضو حزبی هستم و نه دسته ای هستم. پس چه غلطی داری می کنی؟ حمایت می کنی؟»
من این لحن و فرموله کردن را توهین به مردم و امضا کنندگانِ بیانیه حمایتی می دانم.
نویسنده محترم!
قبل از هر جیز بگویم من طرفدار بازگشت به نظام شاهنشاهى پهلوى با بسط آزادى هاى سیاسى با تکیه بر اولیت آزادى هاى اجتماعى و اقتصادى هستم.
از این روى با جناب نورى اعلا اختلاف نظرى فاحش دارم.
من سخنان آقاى نورى علا را شنیدم.
نقد شما نادرست و در بهترین گمان کج فهمى است و گرنه با این مقاله مى توان نقد شما را غرض ورزانه و دشمنانه دانست.
آقاى نورى علا اعلام کرد که حزب ایشان حمایت کرده است و این به معنى حمایت تمام اعضاى حزب است و نیز با بیان نادرست از کلمه پس “چه غلطى مى کنید” را مبهم “غلط کردن” نوشته اید و جمله را هم کامل بیان نکردید.
خواهش من این است از آقاى نورى علا عذر خواهى کنید.
ایشان یکى از شخصیت هاى ارزشمند جامعه ماست.