دختران و زنان مبتلا به درد پریود اغلب از فعالیت بدنی اجتناب می‌کنند، اما آخرین مطالعات نشان می‌دهد که انجام تمرینات ورزشی واقعا می‌تواند تسکینی برای دردهای ناشی از این پدیده‌ی طبیعی باشد.
تحقیقات پژوهشگران نشان داده که ۹۰ درصد زنان در دوران پریود درد می‌کشند. درد ناشی از پریود می‌تواند هر ماه روال زندگی روزانه زنان را با محدودیت‌هایی مواجه کند و احتمالا فعالیت‌های آنان را با اختلال روبرو کند. این درد عمدتا یک دلیل رایج برای حاضر نشدن در مدرسه و یا سر کار نیز به شمار می‌رود.
در طول دوره‌ی پریود عضلات رحم برای کمک به خروج مایع منقبض می‌شوند. مواد چربی به نام پروستاگلاندین باعث انجام فرایند انقباض در زهدان می‌شوند و هرقدر میزان پروستاگلاندین بیشتر باشد، به معنای گرفتگی عضلات بیشتر و احتمالا درد بیشتر است.
شکم‌درد و گرفتگی عضلات معمولا در ابتدای پریود یا کمی قبل از آن بروز می‌کند و حدود دو تا سه روز ادامه می‌یابد. علاوه بر شکم‌درد، تهوع، استفراغ، خستگی، کمردرد، سرگیجه و اسهال هم می‌تواند در این دوره ظاهر شود.
اغلب خانم‌ها در این مدت برای کاهش درد، مسکن‌هایی مانند قرص ایبوپروفن و پاراستامول مصرف می‌کنند. پزشکان همچنین می‌توانند قرص‌های ضدبارداری خوراکی را برای کاهش درد و باز شدن بافت ماهیچه‌ها تجویز کنند. با این حال، این داروها، به همه افراد برای رهایی از درد ناشی از پریود کمک نمی‌کنند و علاوه بر این مثل همه داروها عوارض جانبی نیز دارند.
فیزیوتراپی نیز گاهی به عنوان درمان برای درد پریود توصیه می‌شود. کارشناسان پس از بررسی شواهد تاثیرات فیزیوتراپی در این دوره به نوعی فیزیوتراپی با حرارت شکمی رسیده‌اند که با یک دستگاه الکترونیک خفیف، گرما تولید می‌کند. یوگا، طب سوزنی و طب فشاری هم در مقایسه با داروها چندان موثر نبوده‌اند.
فقدان شواهد کافی
در زمینه درمان درد پریود تحقیقات زیادی صورت نگرفته ولی مطالعات علمی در کشور انگلستان در اینباره انجام شده است. در این مطالعه ۷۰ خانم را که بطور دائم درد پریود داشته‌اند، مورد بررسی قرار گرفتند. در این آزمایش هر کدام این زنان بطور تصادفی به دو گروه، یکی ورزش در هوای آزاد و دیگری گروه تحت مراقبت تقسیم شدند که گروه دوم درد خود را به صورت طبیعی کنترل می‌کرد.
در این مطالعه، درد از مقیاس صفر (بدون درد) تا ۱۰۰ (درد غیرقابل تحمل) اندازه‌گیری شد. در ابتدای این مطالعه، زنان در هر دو گروه دارای درد متوسط بودند (بطور متوسط ۶۰). اما در پایان مطالعه شش ماهه، زنان گروه ورزش در هوای آزاد درد خفیفی را گزارش کردند که ۲۲ درصد کمتر از درد زنان گروه تحت مراقبت بود.
زنان در گروه ورزش همچنین بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی خود داشته و عملکرد بدنی خوبی هم در زندگی روزانه مانند رفتن به سر کار یا بالا رفتن از پله‌ها داشتند.
ورزش چیزی است که کمیت آن بر کیفیت نهایی تاثیر می‌گذارد: هرقدر بیشتر تمرین کنید، بیشتر هم از مزایای سلامتی ناشی از ورزش بهره‌مند می‌شوید. اما هنوز معلوم نیست که آیا ورزش در دوران پریود هم سبب کم شدن درد می‌شود یا نه. در آزمایش بالا، ورزش در هوای آزاد با ۷۰ تا ۸۵ درصد افزایش ضربان قلب برای ۳۰ دقیقه، سه بار در هفته تجویز شد که شامل تمرین‌های مناسب برای گرم کردن و خنک کردن بود. این موضوع البته بسیار حساس است و ممکن است کاهش درد با تمرین‌های سبک‌تر به دست بیاید.
بر اساس آزمایش‌هایی که در هنگ‌کنگ صورت گرفته است، محققان دریافته‌اند که زنان مبتلا به پروستاگلاندین که درد پریود دارند وقتی ورزش می‌کنند در مقایسه با زنان مبتلایی که ورزش نمی‌کنند، درد کمتری را متحمل می‌شوند.
تمام این یافته‌ها این نکته را نیز نشان می‌دهد که زنان و دختران بجای اینکه از رفتن به باشگاه و یا ورزش در دوران پریود اجتناب کنند، بیشتر علاقمندند به یک راه حل قطعی برای کاهش درد دست پیدا کنند.
انسان نمی تونه ۲۵درصد عمرش خونریزی کنه و همچنان به زندگیش ادامه بده