کشورهای اروپایی حاضر در توافق هسته‌ای همزمان نقش پلیس خوب و بد را در ارتباط با جمهوری اسلامی بازی میکنند. نقش دوگانه‌ای که حکایت از پیچیدگی روابط با جمهوری اسلامی و آمریکا دارد، و فرزند دغدغه‌ها و نگرانی‌های متفاوت اتحادیه اروپا و ۲۹ کشور عضو آن است. نگرانی اروپا از خروج جمهوری اسلامی از توافق هسته‌ای و بازگشت سریع این کشور به فعالیت‌های اتمی با اهداف نظامی، بدون شک یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های کشورهای اروپایی است. این دغدغه تنها به سیاست خلاصه نمی‌شود، جغرافیا نیز در آن نقش مهمی را ایفا می‌کند.
فاصله برخی از کشورهای اروپایی با ایران در حدی است که اگر ادعاهای موشکی زمامداران ایران با واقعیت منطبق باشند یا روزی تحقق پیدا کنند، می‌توانند جنوب اروپا را هدف قرار دهند. این تهدید اگر این موشک‌ها قادر به حمل کلاهک اتمی باشند و ایران قادر به تولید بمب هسته‌ای، حتا یک بمب هسته‌ای باشد، به کابوسی تبدیل خواهد شد که حتا تصور آن نیز برای بسیاری از دولتمردان اروپایی خارج از تحمل به نظر می‌رسد. کابوسی که خواب بسیاری از کشورهای منطقه را نیز به کابوس تبدیل ساخته است. اروپایی‌ها معتقدند در موقعیت کنونی بهترین روش برای جلوگیری از این واقعیت و یا به تعویق انداختن آن، وقت‌کشی است.
سیاست وقت‌کشی اروپا
یکی از ابزرار این وقت‌کشی، وعده‌ی اجرایی کردن ساز و کار مالی یا «اینستکس» است. بیانیه شش کشور اروپایی (بلژیک، دانمارک، فنلاند، نروژ، سوئد و هلند) مبنی بر آمادگی پیوستن به «اینستکس» را باید در همین رابطه در نظر گرفت. این ساز و کار مالی که قرار بود دقیقا ۱۲ ماه پیش، در دسامبر ۲۰۱۸، اجرایی شود، هنوز کوچکترین گامی برای اجرایش برداشته نشده است و بسیار بعید به نظر می‌رسد که بتواند از حد طرح عبور کند. اگر هم قدم به مرحله اجرایی بگذارد، هرگز نخواهد توانست حداقل خواست‌های جمهوری اسلامی را که فروش نفت و فرآورده‌های پتروشیمی است، پاسخگو باشد.
هیچ شرکت نفتی اروپایی حاضر نیست در شرایط کنونی از ایران حتا یک قطره نفت بخرد و ریسک در حاشیه قرار گرفتن در بازار آمریکا را بپذیرد. ایتالیا و یونان که در مرحله اول تحریم‌های نفتی آمریکا از معافیت برخوردار بودند، در آن دوران نیر حتا یک قطره نفت از جمهوری اسلامی نخریدند. البته آمادگی این ۶ کشور اروپایی برای پیوستن به «اینستکس» هم مشروط به عقب‌نشینی جمهوری اسلامی از گام‌هایی است که در ماه‌های گذشته در جهت تعلیق تعهدات برجامی خود برداشته است. اسحاق جهانگیری معاون اول حسن روحانی نیز به این واقعیت در روزهای گذشته اذعان کرد و در نشست «بیست و سومین سالروز ملی صادرات» خیلی روشن اعلام کرد که فشارهای تحریمی آمریکا در حدی تاثیرگذار بوده است که حتا کشورهای دوست و همسایه هم جرأت خرید نفت از جمهوری اسلامی را ندارند.
شکایت از جمهوری اسلامی به شورای امنیت
اروپایی‌ها که روز جمعه، ۶ دسامبر ۲۰۱۹، در وین در نشستی با چین، روسیه و جمهوری اسلامی، به بالین توافق بی‌جان برجام شتافتند، چند روز قبل از آن در نامه‌ای خطاب به آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، برنامه‌های موشکی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را نقض قطعنامه ۲۲۳۱ خواندند و خواهان به بحث گذاشتن این مسئله در نشست ۲۰ دسامبر شورای امنیت شدند. در یکی از بندهای این قطعنامه از جمهوری اسلامی خواسته شده است هرگونه فعالیت مرتبط با توسعه سیستم‌های موشکی بالستیک با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای را متوقف سازد. به احتمال زیاد در نشست ۲۰ دسامبر شورای امنیت سازمان ملل، دو مورد دیگر از نقض قطعنامه‌های این نهاد توسط جمهوری اسلامی نیز در دستور کار قرار خواهد گرفت.
شورای امنیت جمهوری اسلامی را از فروش و حمل جنگ‌افزار و تسلیحات در خارج از مرزهایش منع کرده است. تنها در هفته گذشته اخباری مبنی بر ارسال موشک‌های هدایت‌شونده برای حوثی‌های یمنی و انبار کردن موشک‌هایی با برد محدود در خاک عراق، در انباری که رسما به حشدالشعبی تعلق دارد، منتشر شد. ارسال موشک برای حوثی‌ها نقض قطعنامه دیگری نیز هست. سازمان ملل فروش و ارسال سلاح و تسلیحات برای شورشیان یمنی را نیز غیرقانونی اعلام کرده است. اگر اخباری که در این دو مورد منتشر شده‌اند تائید شوند، جمهوری اسلامی در نشست آینده شورای امنیت در جایگاه متهم قرار خواهد گرفت.
در ارتباط با برنامه‌های موشکی جمهوری اسلامی، کشورهای اروپایی می‌توانند «مکانیسم ماشه» را نیز بر اساس آنچه در توافق هسته‌ای آمده است، فعال کنند. بر اساس این مکانیسم، هرکدام از امضاکنندگان برجام می‌توانند در صورت نقض آن و همچنین نقض قطعنامه ۲۲۳۱ که به این توافق رسمیت بین‌المللی بخشیده است، خواهان ارسال مجدد پرونده به شورای امنیت بشوند. قرار گرفتن مجدد این پرونده در دستور کار شورای امنیت به معنای بازگشت خودکار قطعنامه‌های قبلی و تحریم‌های بین‌المللی است. به همین خاطر نیز جمهوری اسلامی پس از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای به این مکانیسم متوسل نشد.
خیزش مردم ایران قربانی اختلافات در غرب
در بررسی رفتار ضد و نقیض اروپا با جمهوری اسلامی، نمی‌توان برخی اختلاف نظر‌ها بین دو سوی آتلانتیک، یا اروپا و آمریکا را مد نظر نداشت. تصمیم یکجانبه آمریکا برای خروج از برجام، بدون رایزنی با کشورهای اروپایی، سیاست‌های اقتصادی کاخ سفید که محدودیت‌هایی برای واردات از اروپا را در بر می‌گیرد و همچنین اختلاف نظر در ارتباط با سیاست‌های محیط زیست، بر روابط بین دو سوی آتلانتیک سایه انداخته‌اند. برای اروپا پیروی از تصمیمات کاخ سفید و مستأجر آن بدون اینکه در مورد آنها رایزنی صورت گرفته باشد پذیرفتنی نیست. اروپا برای اثبات استقلال خود از متحد دیرینه‌اش، آمریکا، در بسیاری موارد تلاش دارد سیاست متفاوتی اتخاذ کند. مورد ایران یکی از آنهاست. اگر در زمان ریاست جمهوری باراک اوباما که صدای معترضین در ایران در سال ۸۸ را نخواست بشنود، اروپا از جنبش سبز حمایت کرد. امروز که کاخ سفید هر روز صحبت از حمایت از خیزش مردمی در ایران می‌کند، اروپا برای نشان دادن استقلال خود از این حرکت فاصله گرفته است!
البته عوامل دیگری نیز در حمایت محتاطانه اروپا از خیزش مردمی در ایران و حتا عراق نیز دخیل هستند. یکی از همراهان جوزپه کونته نخست وزیر ایتالیا در اجلاس اخیر پیمان آتلانتیک که در بریتانیا برگزار شد، به کیهان لندن می‌گوید: «نگرانی‌ها از رفتار جمهوری اسلامی روز به روز رو به افزایش است. آنچه در داخل ایران می‌گذرد، دخالت‌های ایران در سوریه، عراق، لبنان و یمن، حمایت‌های نظامی تهران از حماس و جهاد اسلامی در غزه و از گروه‌های مشابه در بحرین، کویت و پادشاهی سعودی، از جمله مسائلی هستند که بدون استثنا در کلیه دیدارهای جانبی این نشست در دستور کار قرار داشتند.»
«صفر»های سرنوشت‌ساز
همین منبع در توجیه عدم محکومیت سرکوب شدید معترضین در جمهوری اسلامی از سوی کشورهای اروپایی به کیهان لندن می‌گوید: «در موقعیت کنونی ما نمی‌خواهیم وضعیتی به وجود آید که جمهوری اسلامی فعالیت‌های خرابکارانه‌اش را به کشورهای عضو پیمان آتلانتیک (ناتو) گسترش دهد. نگرانی ما از امکان گسترش فعالیت‌های خرابکارانه ایران در خاک کشورهایمان است و بر اساس اطلاعاتی که سرویس‌های امنیتی کشورهای اروپایی و آمریکا به دست آورده‌اند، جمهوری اسلامی ایران خود را آماده چنین عملیاتی می‌کند. وظیفه ما قبل از حمایت از خواست‌های بحق مردم ایران، حفاظت از امنیت و جان مردم کشورهایمان است.»
البته باید این مسئله را نیز در نظر داشت که تحریم اقتصاد ایران از جانب آمریکا که ۴۰ سال است روابط تجاری قابل توجهی با جمهوری اسلامی ندارد، قابل مقایسه با روابط اقتصادی اروپا با این کشور نیست. یکی دیگر از نگرانی‌های اروپا همین است که در صورت تغییر شرایط در ایران، موقعیت اقتصادی را که مدیون غیبت آمریکاست، از دست بدهد. وزن این نگرانی چه بسا بیشتر از نگرانی‌های کشورهای اروپایی درباره سرکوب وحشیانه معترضین و نقض سیستماتیک حقوق اولیه شهروندان در جمهوری اسلامی باشد. چندی پیش یکی از فعالین حقوق بشر ایتالیایی با طنز تلخی گفت: «واحد اندازه‌گیری نقض حقوق بشر سرنوشت انسان‌ها نیست، بلکه صفرهای ارقام صادرات به کشور ناقض این حقوق است.»
احمد رأفت
اخوندهای پست فطرت ، نوکران دشمنان ایرانند . اما دشمنان تاریخی تا به امروز برای غارت و تجزیه ایران اروپا و روسیه بوده و هستند ، باید شرایط زندگی برای ماموران و کارمندهای اروپائی وروسی در ایران هم مثل شرایط زندگی مردم عادی کشور باشد انقدر امنیت جانی داشته باشد مثل هزاران ایرانی بی گناه که در کف خیابانها بدست رژیمی که انان حمایتش میکنند کشته میشوند ، نه بیشتر . اروپائی ها در اینگونه شرایط زود فرار میکنند و از سیاست خود عقب نشینی . در حالی که هزاران هزار نفر در زندانها زیر شکنجه کشته میشوند و با صدور گواهی فوت از طرف پژشک قانونی بسیج و سپاه با عنوان انفولانزا بی سر و صدا دفن میشوند ، سفارتهای انگلیس و روسیه و فرانسه و سوئد و سوئیس و المان در مهمانی های هفتگی تهران ، در تدارک تبلیغ انتخابات مجلس اخوندی ، روی خره و اسب و قاطر ، خاتمی و کهروبی و موسوی با خامنه ای و مجتبی مشغول شرط بندی در حفظ نظام تا دوره بعدی انتخابات جعلی چهل ساله غارت و کشتار و بد بختی و فلاکت خمینیسم استالینیسم هستند . تنها ره رهائی ، پس گرفتن امنیت دزدیده شده ملی به هرقیمتی . تا زمانی که امنیت ملی مان را پس نگیریم ، راه مبارزه مدنی حرکت در تاریکی بدونه امنیت است . امنیت موجب اعتماد و اطمینان میشود ، انگاه میتوان هر جنبش مدنی را با سرعت به نتیجه مطلوب رساند .
این اتحاد اروپا بیشتر یک بنگاه اقتصادی هست تا یک تشکل سیاسی، هدف تمام آنها افزایش درامد سالیانه هر کشور هست و رقابت شدیدی بین خود دارند، در صورتی که هدف اصلی این بود که اتحادیه مردم اروپا را به هم نزدیک کند و مثل یک ملت بشوند تا جنگی دیگر بوجود نیاید، ولی الان دعوای داخلی بین ملت‌ها وجود دارد که نمیخواهند ثروت و رفاه خود را با دیگر ملل به اشتراک بگذارند درست بمانند انگلیس که به زودی از این اتحادیه بیرون میاید. امیدوارم این ترک بزودی به تمام اروپا برسد و سرشان به سنگ بخورد.
اروپا از موشک های جمهوری اسلامی نمی ترسد چون کشورهای بزرگ اروپا خود ابرقدرت نظامی هستند و درصورتی که جمهوری اسلامی دست از پا خطا کند می توانند دخل آن را بیاورند ترس آنها از دست دادن بازار انحصاری ایران در صورت سرنگونی جمهوری اسلامی و همچنین از دست رفتن مهره ای به نام ایران در درگیری ها با آمریکا است
چند جوان دیگر باید کشته شوند تا امثال موسوی و خاتمی و کروبی دست از امام دجالان بر دارند ؟
در تظاهرات مرگ بر خامنه ای همراه با لعنت بر خمینی بود .لعنت بر امام دجالان ، لعنت بر بی سواد و جنایتکار جماران ،لعنت بر خمینی دجال که از اسلام سنگری ساخت برای تروریسم در ایران و منطقه و دزدی و تاراج .بعنت بر خمینی که اکنون نتیجه اش در کانادا با میلیون ها دلار پول مردم ایران ،نماز با کیفیت می خواند و در سر پویا بختیاری جوان دسته گل و آزادی خواه گلوله می کارند .لعنت بر خمینی لعنت بر خمینی لعنت بر خمینی
کاربری ( عس…..)که در طی شبانه روز در این سایت کمین کرده تا به عقاید متفاوت از خود با ازادی کامل بد و بیراه بگوید اکنون باید خود یک تنه نسبت به جایگزینی حضور کاربران دیگر بازار گرمی کند !!!!
خیالت راحت شد که بیشتر انها را از این سایت تار و مار نمودی !!!
اینگونه نسبت به شاهزاده طرفداری و نیرو جذب میکنی !!!!
سران ودست اندرکاران مدیریت کشورهای بزرگ اروپائی بخاطر کینهٔ عمیقی که نسبت به شخص پرزیدنت ترامپ دارند نمیخواهند درزمانی که حزب دموکرات ، دوست صمیمی آنها ، مشغول ساختن کوهی ازکاه برای بر کناری دونالد ترامپ است اروپا ئیان را همسوی سیاست های پرزیدنت ترامپ نشان دهند.