استاد رمضان سلمانی بردری، دوتارنواز و از گنجینه‌های موسیقی مقامی خراسان روز پنجشنبه ۲۱ آذرماه سال ۱۳۹۸ درگذشت. دوتارنوازی وی به عنوان یکی از اسناد «موسیقی بخشی شمال خراسان» منجر به ثبت این موسیقی، جزو میراث جهانی یونسکو شد.
استاد رمضان سلمانی بردری، دوتارنواز و از گنجینه‌های موسیقی نواحی شمال خراسان، صبح روز پنجشنبه ۲۱ آذرماه در سن ۹۱ سالگی درگذشت و در شهرستان قوچان به خاک سپرده شد. وی تا پیش از ابتلا به بیماری آلزایمر، همچنان دوتار می‌نواخت و از قدیمی‌ترین روایتگران موسیقی کرمانجی منطقه به شمار می‌رفت.
رمضان سلمانی بردری، در سال ۱۳۰۷ در روستای بردر در جنوب غربی منطقه باجگیران خراسان رضوی متولد شد و تا پایان عمر در روستا زندگی می‌کرد.
پدرش استاد محمدحسین بردری از نوازندگان چیره‌دست دوتار بود و نسب مادرش مریم به روستای باغان شیروان می‌رسید. او دارای ۳ فرزند دختر و ۳ فرزند پسر بود. بردری، دوتارنوازی را نزد رحیم‌خان بخشی آموخت و از قدیمی‌ترین روایتگران موسیقی کرمانجی در منطقه‌ی خراسان به شمار می‌رفت.
نمونه اثر صوتی و تصویری استاد سلمانی به عنوان یکی از اسناد پرونده‌ی ثبت جهانی «موسیقی بخشی شمال خراسان» که سال ۱۳۸۹ به یونسکو ارائه شده بود، همراه با پرونده‌ی آن، در وبسایت یونسکو قرار گرفت.
در دو پرونده موسیقی ثبت شده در فهرست نمونه میراث ملموس یونسکو استفاده شده است.
رضا سلیمان‌نوری فعال میراث‌فرهنگی درباره خصوصیات هنری این استاد موسیقی به ایسنا گفته که او، «بیش از ۸۰ سال سابقه دوتارنوازی و مقام نوازی داشت و در بین نوازندگان خراسان بیش از همه سنت‌های استاد خود را رعایت می‌کرد.»
سلیمان‌نوری گفت: «انگشت‌گذاری دقیق، ویبره‌های شیرین و منحصر به فرد دوتاری، روایت شفاف مقام‌های سازی و آوازی، پنجه‌های ترکیبی و ریز منحصر به فرد از ویژگی‌های تکنیکی این هنرمند بود.»
سلیمان‌نوری می‌گوید: «رمضان سلمانی با همه چیره‌دستی‌اش در دوتارنوازی، خواننده نبود. قبل از انقلاب به همراه برادرش لاچین به استودیوی برنامه کُردی در مشهد رفت و مرحوم هاشم صادقی آهنگ زیبای «اللی‌خانی» را که با صدای لاچین و نوازندگی رمضان اجرا شده ضبط کرد. وی بهترین خواننده‌ای که به همراه نوازندگی او خوانندگی می‌کرده را امام وردی ابراهیمی از بردر می‌داند و طنین کلام برادرش لاچین را بی‌مانند می‌دانست.»
ساز دوتار رمضان سلمانی بردری خود حکایت جالبی دارد. این دوتار خاص که گفته می‌شود بیش از ۱۴۰ سال قدمت دارد، متعلق به طاهر نوازنده اهل قوچان و ساکن کهنه اوغاز سیروان بود که به ۸ کیلو روغن زرد و ۸ قران به کربلایی نوروز آهنگر می‌فروشد و در گذر زمان، ابتدا پسرعموی استاد رمضان سلمانی بردری آن را می‌‌خرد و بعد به دست پدر وی خریداری می‌شود و در نهایت به دست استاد بردری می‌رسد.
