آرمیتیس شفیعی، جامعه‌شناس، هفته گذشته مهمان بنیاد فردوسی لندن بود. این جامعه‌شناس در این نشست در در مورد ناسیونالیسم ایرانی سخنرانی کرد.
ناسیونالیسم چیست؟ چرا در زبان فارسی ترجمه دقیقی برای صحبت در مورد ناسیونالیسم وجود ندارد؟ کدام یک از ترجمه‌ها بیشتر به مفهوم ناسیونالیسم نزدیک است؟ در ایران از کدام ناسیونالیسم می‌توان صحبت کرد؟ هویت ایرانی را چگونه می‌توان تعریف کرد؟ این پرسش‌ها و پرسش‌های دیگری را احمد رأفت با آرمیتیس شفیعی در گفتگویی که در دفتر کیهان لندن انجام گرفت، مطرح کرده است.
فرانسویان «دین» را یک نوع «فرهنگ» وجزو «اخلاقیات » تلقی میکنند که سهم بزرگی درطرززندگی اجتماعی دارد. ولی مسلمانها «دین » را به احکام شرعی مربوط میدانند که با ارزش های اخلاقی واجتماعی اروپائیان کاملأ مغایرت دارد. برای بسیاری از فرانسویان حجاب اسلامی واحکام شرعی درمورد زنان رفتاری تبعیزآمیز وتحقیرنسبت به زنان ونا مناسب با ارزش های انسانی واجتماعی قابل قبول رایج درفرانسه است. روی این اصل موقعی که زنان محجبهٔ مسلمانان را درکوچه وخیابان میبینند احساس « تهاجم = Invasion» میکنند.
برای اروپائیان ، در این عصر «جهانی شدن» ، واژهٔ ناسیونالیسم رنگ دینی وفرهنگی گرفته است
جهت توسعه امور تروریستی و و خودنمایی با پول نفت ایران و ملت فاقد وجاهت و غیر قابل توجیه است متاسفانه آندسته از روشنفکران که در واقع در تاریکی جهل خود غرق شده و عناوین استاد دانشگاه و مربی و معلم جامعه را به نا حق با خود حمل میکنند چون کبکی سر در لجنزار جمهوری اسلامی برای لقمه نانی فروبرده و سعی در فریب دانشجویان خود دارند سوریه و لیبی هیچگاه به حریم کشور های دیگر تجاوز نکردند و ملت آنها مانند ایران به این اندازه از حکومت خویش نفرت نداشتند و به اندازه‌ملت ایران دارای رشد اطلاعت و باور ذاتی نبودند پس ایران هیچگاه لیبی و سوریه به لطف دانش ملتش نخواهد شد