هیفا الامین نماینده حزب کمونیست در مجلس ملی عراق، به تازگی در اعتراض به سرکوب خونین تظاهرکنندگان در شهرهای مختلف عراق از نمایندگی مجلس کناره‌گیری کرد. او در مصاحبه‌ای با روزنامه چپگرای تاگس تسایتونگ (تاتس) به تشریح دلایل خیزش عراقی‌ها علیه فساد رهبران سیاسی و مداخلات خارجی در این کشور پرداخته است.
از دید این سیاستمدار عراقی، احزاب که باید باعث تثبیت دموکراسی باشند، در عراق مثل قارچ از زمین روییده‌اند، بسیاری از آنهادارای شاخه مسلح نظامی‌هستند و از سوی حکومت ایران پشتیبانی می‌شوند.
هیفا امین می‌گوید: «یکی از خواست‌های محوری معترضان عراقی این است که تصمیمات مربوط به کشورشان مستقل از قدرت های خارجی اتخاذ شود. ما نمی‌توانیم اجازه بدهیم که عراق به میدان بازی میان طرفین تنش‌هاباشد، به ویژه تنش میان ایران و آمریکا به عراق زیان می‌زند زیرا بسیاری از احزاب عراقی از سوی حکومت ایران پشتیبانی می‌شوند».
به گفته‌ی هیفا امین عراق تا امروز دارای ۲۰۶ حزب شده است، اما اکثریت قریب به اتفاق اعضای این احزاب دار و دسته‌های سودجویی هستند که دور یک فرد یا باند بانفوذ گرد آمده‌اند و هیچ هدفی جز کسب امتیازات مالی ندارند.
روزنامه تاتس در مقدمه‌ای که بر این مصاحبه نوشته به این نکته اشاره می‌کند که در جریان ناآرامی‌هایی که از اوایل اکتبر امسال در عراق ادامه دارد، تا کنون دست کم ۵۰۰ تن کشته شده‌اند و اوضاع می‌تواند بحرانی‌تر از آنچه هست بشود.
-خانم امین، جوانانی که در عراق با به خطر انداختن جان خود از اول اکتبر امسال دست به تظاهرات اعتراضی زده‌اند سیستم صدام حسین را هرگز تجربه نکرده‌اند. آنهادر یک سیستم پارلمانی رشد کرده‌اند. انگیزه آنها برای اعتراض چیست؟
-۱۶ و ۱۷ و ۱۸ ساله‌هایی که پس از سال ۲۰۰۳ [سرنگونی صدام حسین پس از حمله آمریکا به عراق] رشد کرده‌اند، گشایش سیاسی کشور را تجربه کرده‌اند. آنها با نقاط دیگر جهان ارتباط دارند و خودشان را با جوانان سایر کشورها مقایسه می‌کنند. مشکل عراق نه پارلمانتاریسم بلکه شکل توسعه سیستم سیاسی از سال ۲۰۰۳ به اینسو است. مسئولیت‌ها بر اساس وابستگی مذهبی و قومی [و نه تخصص و کارآمدی] تقسیم می‌شود و نهادهای دولتی کاربردی هرگز نتوانسته‌اند ایجاد شوند.
-تاثیر این امر چگونه است؟
-ما بیکاری به شدت بالایی داریم. حتی دانش‌آموختگان دانشگاه‌ها کاری پیدا نمی‌کنند. بیماران مجبورند برای درمان مناسب به خارج بروند. سیستم آموزشی دولتی تقریبا بطور کامل از هم پاشیده و مدارس خصوصی هم خیلی گران هستند. کار کودکان بسیار گسترش یافته زیرا جنگ با داعش بیوه‌ها و یتیم‌های زیادی برجای گذاشته، اما یک سیستم بیمه‌های اجتماعی کارآمد وجود ندارد. همه اینها شکاف عمیقی میان فقیر و غنی ایجاد کرده است.
-آیا بیشتر تهیدستان هستند که به پا خاسته‌اند؟
-نه؛ تقریبا همه لایه‌های اجتماعی با این جنبش همراهی می‌کنند. در آغاز دانشجویان بودند، بعد فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها، بیکاران، کارگران، قبایل، سندیکاها و اتحادیه‌ها نیز به آنان پیوستند. همچنین روشنفکران پشت خواسته‌هایی ایستاده‌اند که همگی در شعار «ما سرزمین پدری‌مان را می‌خواهیم» خلاصه شده است.
-… سرزمین پدری؟!
-منظور یک سیستم دموکراتیک واقعی است که در آن شهروندان در درجه اول قرار گرفته باشند و نه نمایندگان احزاب!
-صحبت شما از این احزاب نشان می‌دهد که گویا آنها مانع گسترش دموکراسی هستند. در چنین اوضاعی معترضان بطور مشخص چه می‌خواهند؟
-نخستین خواست آنها برکناری دولت و ایجاد یک کابینه مرکب از وزیران مستقل از احزاب است. دوم، انحلال مجلس و برگزاری انتخابات تازه؛ سوم، یک قانون جدید انتخابات تا تمام قشرهای جامعه را نمایندگی کند. یک کمیسیون مستقل انتخابات باید ایجاد و انتخابات تازه با نظارت بین‌المللی انجام شود.
-علی عبدالمهدی نخست وزیر عراق در ماه نوامبر کناره‌گیری کرد. به زودی مهلت تعیین جانشین او بسر می‌رسد.
-بر سر اینکه چه باید کرد اختلافات زیادی وجود دارد. احزاب می‌خواهند یکی از خودشان را به این مقام برسانند، چیزی که معترضان بطور کلی رد می‌کنند. مردم معترض اصرار دارند که رئیس دولت را خودشان تعیین کنند. در پایان مهلت تعیین شده، بر اساس قانون اساسی باید بطور موقت برهام صالح رئیس جمهور مسئولیت اداره کشور را به عهده بگیرد…
-… چیزی که رضایت معترضان را تأمین نخواهد کرد…
-… احزاب نمی‌توانند خواست خود را به مردمی که به خیابان آمده‌اند تحمیل کنند. یا تسلیم می‌شوند یا می‌ترسم وضعیت بحرانی‌تر شود.
-با اینکه به صورت جدی برای اعتراضات مسالمت‌آمیز فراخوان داده می‌شود اما تظاهرات به خشونت شدید کشانده شده. مسئولیت آن با کیست؟
-تعداد کشته‌شدگان در این جنبش از ۵۰۰ تن فراتر رفته است. ۲۰ هزار تن هم مجروح و هزاران تن ربوده شده‌اند. کشتن افراد در روز روشن در خیابان‌ها عادی شده! مسئولیت مستقیم چنین وضعیتی متوجه نیروهایی است که خارج از کنترل حکومت اسلحه حمل می‌کنند. اینها همان شبه‌نظامیان احزاب هستند که تظاهرکنندگان را به قتل می‌رسانند. اما مسئول نهایی دولت است که وظیفه تأمین امنیت معترضان را به عهده دارد.
*منبع: روزنامه آلمانی تاتس
*ترجمه و تنظیم: جواد طالعی
سهیل شاهین، سخنگوی دفتر سیاسی طالبان در قطر شامگاه جمعه ۲۰ دسامبر اعلام کرد، مذاکرات بین الافغانی صلح زمانی آغازمی شود که توافقنامه خروج کامل سربازان خارجی با امریکا امضا شود!. ( تامثل عراق راه برای داعش ( با پشتیبانی قطر) و فاطمیون و سلیمانی و پاسداران باز شود؟)