حاجیه سجودی ده دی‌ماه در سن ۸۹ سالگی در تهران درگذشت. این زن خستگی‌ناپذیر که دو فرزند و عروس‌اش در دهه ۶۰ اعدام شدند، در تمام این سال‌ها حتا یک لحظه نیز پرچم دادخواهی را بر زمین نگذاشت و تا آخرین روزهای زندگی صدای تمام مادرانی بود که در چهار دهه جمهوری اسلامی فرزندان‌شان توسط این نظام کشته شدند. «مادر قائدی» تا زمانی که هنوز قادر به حرکت بود، هر ماه به خاوران می‌رفت تا مبادا جنایات نظام به فراموشی سپرده شوند.
۲۰ ژانویه در دفتر سازمان عفو بین‌الملل در لندن مراسمی در بزرگداشت حاجیه سجودی برگزار خواهد شد.
احمد رأفت با مرسده قائدی که خود در دهه ۶۰ همراه با برادرانش در زندان بود و در سال ۱۳۶۹ آزاد شد و به بریتانیا مهاجرت کرد گفتگویی انجام داده است. مرسده قائدی همچنین از برگزارکنندگان «ایران تریبونال» است.
