تعدادی از اقتصاددانان ایران که پیشتر نامه‌ای برای راهکارهای برون‌رفت از بحران فعلی اقتصاد «بدون تکیه بر خارج» نوشته بودند، نامه سرگشاده دوم خود به رئیس دولت دوازدهم را منتشر کرده‌اند. محور نامه دوم ارائه راهکارهای داخلی برای رفع مشکلات مزمن اقتصاد ایران، «تسهیل صدور مجوزهای شروع کسب و کار و رفع انحصارها از دسترسی به شغل» است.
نامه دوم ۵۶ نفر از اقتصاددانان ایران درباره راهکارهای داخلی رفع مشکلات مزمن اقتصاد ایران با موضوع «تسهیل صدور مجوزهای شروع کسب و کار و رفع انحصارها از دسترسی به شغل» خطاب به روحانی منتشر شد.
نخستین نامه این اقتصاددانان به حسن روحانی پس از آن منتشر شد که رئیس دولت دوازدهم در مجمع عمومى بانک مرکزى عنوان کرد که قادر نخواهد بود بدون ارتباطات بین‌المللی وضعیت اقتصاد را بهبود ببخشد.
این سخنان روحانی در شبکه‌های اجتماعی با واکنش زیادی روبرو شد و کاربران نیز با استفاده از هشتگ #من_بلد_نیستم از او انتقاد کردند. بسیاری معتقدند روحانی در فرصت طلایی که برجام در اختیار دولت او گذاشت نیز نتوانست از این فرصت بهره ببرد و حالا به بهانه تحریم و عدم مذاکره با آمریکا، از زیر بار مسئولیت سامان دادن اقتصاد کشور شانه خالی می‌کند.
روحانی در مجمع عمومی بانک مرکزی گفته بود: «ما می‌دانستیم که بخشی از اقتصاد وصل به سیاست و سیاست خارجی است، اگر کسی بگوید من به دنیا کاری ندارم، کاملا درونگرا هستم و اقتصادم تمام مشکلاتش را حل می‌کنم، حالا من بلد نیستم، البته اقتصاددان نیستم ولی بلد هم نیستم؛ اگر اقتصاددانی بلد است بیاید به ما بگوید که اگر همه روابط خارجی بهم ریخته و تخریب شده باشد و مردم احساس کنند شرایط هر روز سخت‌تر می‌شود و در فروش محصولاتمان با مشکل مواجه شویم و در عین حال اقتصاد مملکت دست نخورد؛ حداقل من بلد نیستم.»
۲۴ تن از اقتصاددانان کشور به دلیل همین سخنان روحانی، نامه نخست خود به روحانی را با عنوان ۱۰ راهکار برای بهبود وضعیت اقتصادی ایران منتشر کردند. این اقتصاددانان با بیان اینکه ارتباطات بین‌المللی برای اقتصاد مفید است، آن بخش‌هایی از اقتصاد را که در پی بی‌توجهی و فرصت‌سوزی دولت روحانی و دولت‌های پیشین با بحران روبرو شده یادآور شدند.
https://kayhan.london/1398/10/27/%d9%86%d8%a7%d9%85%d9%87-%d8%ac%d9%85%d8%b9%db%8c-%d8%a7%d8%b2-%d8%a7%d9%82%d8%aa%d8%b5%d8%a7%d8%af%d8%af%d8%a7%d9%86%d8%a7%d9%86-%d8%a8%d9%87-%d8%b1%d9%88%d8%ad%d8%a7%d9%86%db%8c%d8%9b-%d8%aa%d8%a3
حالا این اقتصاددانان به همراه تعداد دیگری از همکاران خود نامه دیگری به روحانی نوشته و راهکارهای مشخصی را برای ایجاد رونق در فضای کسب و کار و انحصارزدایی و فسادزدایی در این حوزه ارائه کردند. آنها هدف خود از نگارش این نامه‌ها را «کمک به مسئولان در جهت رفع مشکلات مزمن اقتصادی در وضعیت فعلی و پرهیز از نقد غیرسازنده» عنوان کرده‌اند.
نامه این ۵۶ نفر عضو هیئت علمی دانشگاه‌ها و پژوهشگران اقتصادی به شرح زیر است:
یک هفته پیش، نامه ای مشتمل بر ده راهکار کم‌هزینه، ضروری و اثربخش برای نجات اقتصاد ایران با تکیه بر توان داخلی و بدون وابستگی به موضوع تحریم‌ها را به امید حرکت اقتصاد ایران در «راه نو» با امضاء جمعی از اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها و پژوهشگران اقتصاد ایران، به حضورتان تقدیم کردیم. نظر به اصرار نویسندگان نامه مبنی بر کمک به مسئولان در جهت رفع مشکلات مزمن اقتصادی در وضعیت فعلی و پرهیز از نقد غیرسازنده، بر آن شدیم، تفصیلی بر راهکارهای پیشنهاد شده را به حضورتان ارائه نماییم. لذا در این نامه، به تشریح اقدامات عملیاتی مرتبط با اجرای نخستین راهکار اشاره شده در نامه قبل با موضوع «تسهیل صدور مجوزهای شروع کسب و کار و رفع انحصارها از دسترسی به شغل» خواهیم پرداخت.
بوروکراسی حاکم بر نظام اداری کشور، دولت را به یکی از مهمترین مهمترین مرجع تولیدکننده و توزیع‌کننده‌ی مجوزها تبدیل کرده است.
دشواری در مسیر صدور مجوزهای شروع کسب و کار و برخی مفسده های مترتب بر آن، در عمل، معنایی جز عدم اجازه برای تولد کسب و کارهای جدید ندارد و از دیگر سو، تجربه یک دهه تلاش در اجرای مواد ۶ و ۷ قانون اجرای سیاستهای کلی اصل ۴۴ و قانون بهبود مستمر محیط کسب وکار و فرآیند هیات مقررات‌زدائی نیز تقریبا بدون دستیابی به نتیجه ای چشمگیر پیش روی ماست.
این موارد در حالی است که:
• اولا؛ نهادهای نظارتی و تنظیم‌گر در استفاده از ابزارهای متنوع حکمرانی نابلد و ناکارآمد هستند و عملا صدور مجوز را یکی از ابزارهای مهم حکمرانی می‌دانند و بر این اساس، فعالان خصوصی را به تمکین از مقررات متعدد و متنوع وادار می‌کند.
• ثانیا؛ مجوزها به یکی ابزار حصول درآمدهای اختصاصی مراجع صدور تبدیل شده‌اند و از این رهگذار، زمینه پیدایش قدرت پنهان، رانت و پدیده‌هایی همچون «امضای طلایی» در کشور را بوجود آورده است.
• ثالثا؛ مجوز تا بدانجا ارزش یافته که به کالایی قابل معامله تبدیل شده است و از طریق خلق انحصار و رانت برای صاحبان مجوز، به مزیتی ثروت‌سازی پایدار برای متنفذان تبدیل شده است.
و این چنین است که تلاش‌های هیئت نحیف مقررات‌زدایی در مواجهه با چنین منظومه‌ی پیچیده‌ای از زر و زور عملا آنگونه که باید به نتیجه نرسیده است.
در چنین شرایطی پیشنهاد می‌شود «صدور یک روزه تمام مجوزهای شروع کسب وکار در مواردی است که به سلامت، امنیت و محیط زیست ارتباط مستقیم ندارد» به عنوان هدف محوری در شروع اصلاحات داخلی اقتصاد بخش خصوصی از سوی دولت تعیین شده و بر این اساس:
۱. ایجاد درگاه واحد صدور مجوز را به عنوان یکی از اولویت‌های اقتصادی کشور در دستور کار قرار دهید. متقاضیان دریافت مجوز باید صرفا با یک درگاه واحد مواجه باشند و از سرگردانی بین مراجع متعدد صدور مجوز و ارائه مکرر مدارک واحد به آنها خلاصی یابند.
۲. نسبت به اصلاح نواقص قوانین مربوطه از جمله قانون اجرای سیاستهای اصل ۴۴ قانون اساسی اقدام فرمایید. به طور خاص ابهام در تعیین مصادیق کسب و کار و در نتیجه حفظ انحصار در برخی مشاغل دارای قانون خاص، عدم تمکین برخی مراجع صدور مجوز از اجرای این قانون (به ویژه ماده ۷)، و محدودیت شورای رقابت در وضع جرایم موثر بر اخلالگران در رقابت از مواردی هستند که باید در اسرع وقت مورد بازبینی قرار گیرند.
۳. ظرفیت‌گذاری بر کسب و کارها و لزوم رعایت حریم صنفی که اصلی‌ترین مانع صدور مجوزهای شروع کسب و کار بوده و در بسیاری از اصناف به غلط، مانع از ورود تازه واردها به بازار شده حذف شود تا سازمان‌های صنفی به دور از حواشی، تمرکز بر مأموریت حقیقی خود یعنی ارزیابی صلاحیت‌های حرفه‌ای متقاضیان ورود به بازار و رتبه‌بندی کیفی فعالان بازار، آموزش و نظارت بر عدم تخطی صاحبان مجوز از قانون را دنبال کنند.
۴. از ایجاد مشاغل تسهیل‌گر کسب و کار و با ماموریت هایی همچون هدایت و مشاوره، خدمات تحقیق و توسعه، طراحی و تکمیل زنجیره ارزش، دسترسی به بازار و دسترسی به منابع مالی حمایت کنید. وظیفه مهم اتحادیه‌های صنفی نیز به جای صدور مجوز و وضع محدودیت‌های مختلف صنفی باید به این امور تغییر یابد. باور عملی داشته باشید که پول‌پاشی و تأمین نقدینگی کسب و کارهایی که از اساس غلط طراحی شده‌اند یا تخصیص ارز ارزان برای واردات برخی کسب و کارها، اصرار بر اشتباهی تکراری و رانت‌زاست.
۵. مجوزهای شروع کسب و کار را (در موضوعاتی که تبعات آنها جبران‌ناپذیر نیست) با استعلام‌های برخط و در یک روز کاری صادر کنید. اما همزمان اعلام کنید: «حقوق مدنی ذی‌نفعان و مسئولیت‌های دریافت‌کنندگان مجوز چیست؟»، «تنبیه‌های بازدارنده برای هرگونه تخلف دریافت‌کنندگان مجوز از مسئولیت‌ها کدام است؟» و «جوایز سوت زنی تخلف دریافت‌کنندگان مجوز چیست؟»
۶. به هر طریق ممکن مانع از تعطیلی بنگاه‌های فعال تولیدی توسط بانکها در فرایند وصول مطالبات شوید. اگر همین یک قانون ساده «تملک بانک بر یک بنگاه، نباید مانع استمرار تولید شود» را اعمال نمایید، اصلاح مهمی رخ خواهد داد.
۷. فرآیندی شفاف برای مجازات مدیرانی که با تصمیمات اشتباه و تدابیر ناگهانی، موجب ورود خسارت به فعالان بخش خصوصی می شوند طراحی کنید و بودجه دستگاه‌های متخلف را به نفع جبران خسارت وارده بر بخش خصوصی، کاهش دهید.
۸. هر سال گزارشی از درجه رقابت و انحصار در بخش‌ها و بازارهای مختلف با ذکر «سهم بخش دولت و سهم بخش غیردولتی» منتشر کنید و مشوق‌های لازم برای شکستن انحصار بخش دولتی و عمومی را اعلام نمایید تا دولت، تدریجا رقابت با بخش خصوصی و تعاونی را کنار بگذارد.
۹. با وضع مالیات بر مجموع درآمد افراد به نحوی که در سالهای اولیه اجرا صرفا به صدک‌های بالا درآمدی اصابت کند، ضمن کنترل رفتارهای سفته‌بازانه در بازارهای مختلف، به شفاف‌سازی داوطلبانه تراکنش‌های بانکی بزرگ توسط دارندگان حساب‌های متعلق به آنها کمک نمایید. ضمن اینکه از طریق وضع مالیات بر عایدی سرمایه، پشتوانه اجرایی کافی برای مقابله با ورود اشخاص حقوقی دولتی و بانکها به بازار دارایی‌هایی مانند مسکن فراهم نمایید. به این ترتیب امیدها برای بازگرداندن صرفه به فعالیت‌های مولد احیا خواهد شد.
۱۰. تا زمان تصویب قانون در مجلس، با ابلاغ تصویب نامه‌ای موقعیت‌های تعارض منافع درون دولت را مدیریت نمایید و از نقش آفرینی صاحبان ثروت در خلق ضوابط و مقررات مولد انحصار و رانت، جلوگیری کنید.
ضمن اطلاع از محدودیت در چارچوب اختیارات دولت در اجرایی‌سازی برخی راهکارهای برشمرده شده فوق، همچنان باور داریم سر آغاز چنین تحولاتی، دولت بوده و در صورت عزم جدی دولت و با توجه به جایگاه ویژه دولت در شورای هماهنگی اقتصادی سران قوا، جلب مساعدت روسای سایر قوا در خصوص موارد یاد شده دشوار نخواهد بود.
با آرزوی ایرانی سربلند و مقتدر
شنبه ۵ بهمن‌ماه ۱۳۹
امضاکنندگان به‌ترتیب حروف الفبا:
۱-دکتر زهرا ابوالحسنی، پژوهشگر اقتصاد
۲-دکتر روح‌الله ایزدخواه، پژوهشگر اقتصاد
۳-دکتر میثم پیله‌فروش، پژوهشگر اقتصاد
۴-مجتبی توانگر، پژوهشگر اقتصاد
۵-محسن جلواتی، پژوهشگر اقتصاد
۶-دکتر محمد جلیلی، پژوهشگر اقتصاد
۷-دکتر پیمان حدادی، پژوهشگر اقتصاد
۸-دکتر سیدمحمدرضا حسینی، پژوهشگر اقتصاد و حقوق
۹-دکتر سید مجتبی حسینی، پژوهشگر اقتصاد
۱۰-دکتر سید مرتضی حسینی، پژوهشگر اقتصاد
۱۱-دکتر سید احسان خاندوزی، عضو هیئت علمی دانشگاه
۱۲-علیرضا خدابخشی، پژوهشگر اقتصاد
۱۳-دکتر هادی دیبا، پژوهشگر اقتصاد
۱۴-دکتر مجتبی رضاخواه، عضو هیئت علمی دانشگاه
۱۵-دکتر محمدجواد رضایی، عضو هیئت علمی دانشگاه
۱۶-دکتر سید حسین رضوی‌پور، پژوهشگر اقتصاد
۱۷-دکتر سیدمحمدرضا رضی، پژوهشگر اقتصاد
۱۸-دکتر سیدمهدی زریباف، پژوهشگر اقتصاد
۱۹-دکتر مصطفی زمانیان، مدیرعامل پژوهشکده آیندگان
۲۰-دکتر مرتضی زمانیان، عضو هیات علمی دانشگاه
۲۱-دکتر حسین زندی، پژوهشگر اقتصاد
۲۲-دکتر محسن زنگنه، عضو هیئت علمی دانشگاه
۲۳-دکتر علی سعیدی، عضو هیات علمی دانشگاه
۲۴-دکتر یونس سلمانی، پژوهشگر اقتصاد
۲۵-دکتر سید امیر سیاح، پژوهشگر اقتصاد
۲۶-دکتر مالک شریعتی، پژوهشگر انرژی
۲۷-دکتر محمدجواد شریف زاده، دانشیار دانشکده اقتصاد
۲۸-دکتر محمدرضا شکوهی، عضو هیات علمی دانشگاه
۲۹-دکتر محمد شیریجیان، پژوهشگر اقتصاد
۳۰-دکتر حامد صاحب هنر، عضو هیات علمی دانشگاه
۳۱-هادی طالبیان مقدم، پژوهشگر اقتصاد
۳۲-دکتر علی طاهری فرد، پژوهشگر اقتصاد
۳۳-دکتر مهدی طغیانی، عضو هیئت علمی دانشگاه
۳۴-دکتر ارسلان ظاهری، پژوهشگر اقتصاد
۳۵-دکتر صمد عزیزنژاد، عضو هیئت علمی
۳۶-محمد عنبری، پژوهشگر اقتصاد
۳۷-دکتر علی کاشمری، پژوهشگر اقتصاد
۳۸-دکتر مجید کریمی، پژوهشگر اقتصاد
۳۹-دکتر سجاد کلانتر، پژوهشگر اقتصاد
۴۰-عبداله لطفی؛ کارآفرین و فعال اقتصادی
۴۱-دکتر میثم لطیفی، عضو هیئت علمی دانشگاه
۴۲-دکتر محمدجواد محقق نیا، عضو هیئت علمی دانشگاه
۴۳-دکتر حمید رضا مقصودی، پژوهشگر اقتصاد
۴۴-دکتر مهدی موحدی، عضو هیئت علمی دانشگاه
۴۵-دکتر روح الله مهدوی، پژوهشگر اقتصاد
۴۶-محسن مهدیان، پژوهشگر اقتصاد
۴۷-دکتر مینا مهرنوش، عضو هیات علمی دانشگاه
۴۸-دکتر علی حسین نبی زاده، پژوهشگر اقتصاد
۴۹-دکتر داود نصرآبادی، پژوهشگر اقتصاد
۵۰-محمدجواد نظرزاده، پژوهشگر اقتصاد
۵۱-دکتر محمد تقی نظریان، پژوهشگر اقتصاد
۵۲-دکتر محمد نعمتی، عضو هیات علمی دانشگاه
۵۳-دکتر محمد نوروزی، عضو هیات علمی دانشگاه
۵۴-دکتر ناصر یارمحمدیان، عضو هیئت علمی دانشگاه
۵۵-دکتر وحید یاوری، عضو هیات علمی دانشگاه
۵۶-دکتر مصطفی سمیعی نسب، عضو هیات علمی دانشگاه
اقتصاد مال خر است …
یعنی این دوستان اقتصادی ما نمیدونند که
۱- دولت های فشل قبلی و فعلی برنامه ای برای بهبود اقتصاد ندارند
۲- تو این چند ساله چند صد نفر به این ارازل از بالا تا پایین نهیب زدند که این ره که تو میروی به ترکستانه
۳- دولت های قبلی و فعلی برای گروه های خاص خودشون آمدند و برای عموم مردم تره هم خرد نمیکنند
۴- تیم اقتصادی فریدون اصلا شعور فهم و درک اقتصادی ندارند
۵- دولت سایه از این مترسک ها استفاده کرده تا مثل طویله الدنگ بزرگ و شورای اقتصادی و خبرگان فسیل و وو سیاست خودش رو پیش ببره
۶- هر کدوم از این اطلاعاتی هایی که به تناسب و زمان عنوان نخست وزیر و رییس جمهور رو یدک میکشند فقط و فقط مجری عوامر الدنگ برای تخریب بیشتر و پیش بردن سیاستهای تروریستی و تخریب حکومت‌های منطقه ای پول و منابع و سرمایه های ایران رو فدای توسعه طلبی های جاه طلبانه فرقه تبهکار میکنند
۷- بعد از چهل سال توصیه و ارایه راهکار نه گوش شنوایی دیدند و نه چشم بینایی
بسیار نیکو ! اگر تا بحال در رو این پاشنه چرخیده البته آنچه به جایی نرسد فریاد است
شما هم خودتان رو خسته نفرمایید چون به کسی گفتند این جوری آب نخور عقلت کم می‌شود و طرف گفت چی چی کم می‌شود ؟
گفتند بخور. تا فرو پاشیدن این نکبت راهی و وقتی نمانده
ما خودمان میدونیم وقتش که برسد یقه سه سانتی چه کسانی را باید فشرد