فدراسیون بینالمللی فوتبال (فیفا) در نامه‌ای به فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران بار دیگر خواستار رفع ممنوعیت ورود زنان در تمام مسابقات اعم از داخلی و خارجی شده است.
در نامه فیفا ۳ بند وجود دارد که در آنها بطور شفاف توضیح داده است که زنان باید تماشاگر کدام بازی‌ها باشند:
۱- در مسابقات انتخابی جام جهانی صندلی بیشتری به زنان اختصاص پیدا کند.
۲- در بازی‌هایی که تیم‌های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا میزبان هستند، زنان باید بتوانند وارد ورزشگاه شوند.
۳- شرایطی فراهم شود که از ماه ژوئن (خرداد- تیر) در لیگ داخلی هم زنان بتوانند بازی‌های تیم‌های مورد علاقه‌شان را در ورزشگاه ببینید.
اینها در شرایطی مطرح شده که فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی به هیچیک از تعهدات پیشین خود در مورد رفع ممنوعیت زنان برای ورود به استادیوم‌‌ها عمل نکرده و اولتیماتوم‌‌های فیفا نیز تا کنون چندان اثربخش نبوده است.
در مرحله انتخابی جام‌جهانی، ایران میزبان تیم‌های بحرین، عراق و هنگ‌کنگ است. بازی ایران و هنگ‌کنگ نخستین بازی است که زنان می‌توانند امیدوار باشند به ورزشگاه بروند. این بازی ۷فروردین ۹۹ برگزار می‌شود. ۱۵خرداد ایران میزبان بحرین است، بازی برگشت ایران با عراق هم ۲۰خرداد برگزار می‌شود.
در لیگ قهرمانان آسیا هر چند دو فصل پیش زنان به استادیوم رفتند ولی این حضور تنها در بازی فینال اتفاق افتاد. فصل گذشته در هیچیک از بازی‌های این لیگ صحبتی درباره تماشاگران زن نشد. با این تأکید فیفا، زنان در مسابقات گروهی هم باید بتوانند بازی‌ها را تماشا کنند.
طبق برنامه تا ۱۸ فروردین ۹۹ هیچ تیم ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا میزبان نیست. در این روز شهرخودرو میزبان شباب الاهلی امارات است و یک روز بعد استقلال میزبان الوحده امارات. اول اردیبهشت هم پرسپولیس در تهران با الدحیل قطر بازی دارد و سپاهان میزبان العین امارات است. اگر طبق نامه فیفا، فدراسیون فوتبال ایران خودش را موظف بداند تا شرایط را برای حضور تماشاگران زن فراهم کند، این بازی‌ها نخستین بازی‌هایی خواهند بود که در شهر‌هایی غیر از تهران میزبان تماشاگران زن هستند.
بازی‌های استقلال و پرسپولیس در تهران، بازی‌های شهرخودرو در مشهد و بازی‌های سپاهان در اصفهان برگزار می‌شود. پرسش مهم این است که در شهر مشهد که احمد علم‌الهدی پدرزن سیدابراهیم رئیسی رئیس قوه قضائیه آن را تیول خود می‌داند و با هر گشایش فرهنگی و هنری و ورزشی در این شهر مخالفت می‌کند، آیا این اجازه به زنان داده می‌شود که به ورزشگاه بروند؟
در همین ارتباط روزنامه همشهری می‌نویسد: آخرین روزهای سال ۲۰۱۹ بود که رویترز خبر داد فدراسیون ایران برای فراهم‌کردن شرایط حضور تماشاگران زن در لیگ‌های داخلی به فیفا تعهد کتبی داده است. رویترز از زبان یک منبع آگاه نوشته بود فیفا برای عملی‌شدن این خواسته، برای فدراسیون ایران ضرب‌الاجل تعیین کرده است.
مسئولان نزدیک به وزارت ورزش در گفتگو با همشهری و در واکنش به خبر رویترز، حضور تماشاگران زن در لیگ‌های داخلی را رد کرده‌اند. نظر آنها این بود که بازی‌های لیگ با بازی‌هایی که در سطح ملی برگزار می‌شود، متفاوت است و ایران در شرایطی نیست که بتواند با حضور زنان در بازی‌های لیگ موافقت کند. گفته می‌شد فیفا شرایط ایران را درک کرده و پذیرفته است که فقط به حضور زنان در بازی‌های ملی رضایت دهد. اما با توجه به آخرین نامه این نهاد بینالمللی، این پرسش مطرح است که آیا فدراسیون جمهوری اسلامی ایران برنامه خاصی برای لیگ دارد؟ مسئولان فدراسیون باید به این پرسش جواب بدهند ولی دیروز تماس‌های همشهری با مدیران فدراسیون فوتبال بی‌نتیجه ماند. پرسش‌‌های دیگری هم مطرح است از جمله اینکه در لیگ‌های دسته‌های پایین‌تر هم زنان می‌توانند به ورزشگاه بروند؟ در بازی‌های آینده حضور زنان گزینشی است یا بلیت‌فروشی می‌شود و این بلیت‌فروشی به چه تعداد است؟
این گزارش روزنامه همشهری با واکنش کیهان تهران روبرو شده است.
این روزنامه در مطلبی با عنوان «فشار فیفا را بچسب مردم را دنبال نخود سیاه بفرست!» نوشته است که ارگان شهرداری تهران، در اقدامی غیرحرفه‌ای، مرزهای اجنبی‌زدگی را جابجا کرد.
از دید گردانندگان کیهان تهران، استقبال از این موارد حاشیه‌ای در حالیست که این روزنامه در صورت مردمی بودن باید به مسائل مهم روز اقتصادی و سیاسی کشور (نظیر انتخابات) بپردازد اما چون طیف سیاسی متبوع شهرداری و شورای شهر تهران فاقد کارنامه‌ای قابل عرضه به مردم در شورای شهر، دولت و مجلس نیستند، بنابراین ترجیح می‌دهند دو قطبی‌های حواس‌پرت‌کن را هماهنگ با محافل خارجی، تبدیل به مسئله روز کشور کنند.
در ادامه این مطلب آمده «شورای شهر تهران ظرف ۲ سال گذشته، ۳ شهردار عوض کرده و هم‌اکنون نیز کش و قوس گسترده‌ای میان سه طیف وابسته به حزب کارگزاران، اتحاد ملت و حزب اعتماد ملی در جریان است. سیاسی‌کاری در شورا، تغییر نام خیابان و زمزمه گران کردن برخی خدمات شهری، حداکثر کارکرد طیف یاد شده در شهرداری و شورای شهر بوده است.»
