رکود اقتصادی ناشی از شیوع کُرونا در ایران کم‌کم اثرات خود را در بخش‌های مختلف اقتصاد نشان می‌‌دهد. پیک‌های موتوری یکی از اصنافی هستند که این روزها با وجود بازگشایی کسب و کارها با مشکلات زیادی روبرو شده‌اند.
تقاضا در بازار پیک‌موتوری‌ها ۷۰ درصد کاهش یافته و دولت هم حمایت‌هایی چون توزیع لاستیک دولتی موتورسیکلت را متوقف کرده است. پیک‌های موتوری از یکسو با کاهش درآمد و از سوی دیگر با افزایش هزینه‌ها روبرو شده‌اند.
داود محمدی رئیس اتحادیه حمل بار سبک شهری و پیک موتوری در گفتگو با خبرگزاری ایسنا گفته است که «برخلاف اینکه تصور می‌شود با شیوع کرونا و کم شدن رفت‌وآمدها تقاضا برای پیک‌های موتوری بیشتر شده، اما واقعیت اینطور نیست چراکه فعالیت بیشتر کسب و کارها کاهش داشته و برخی از کسب و کارهای اینترنتی هم با تاخیر می‌توانند کالای مورد نیاز مشتریان را فراهم کنند.»
داوود محمدی با تأکید بر اینکه فعالیت پیک‌های موتوری در پی شیوع کُرونا با کاهش ۷۰ درصدی مواجه شده، به مشکلات دیگر این صنف از جمله تخصیص نیافتن لاستیک با قیمت دولتی به آنها خبر داده و گفته که همین موضوع به افزایش هزینه‌های آنها منجر شده است.
رئیس اتحادیه حمل بار سبک شهری و پیک موتوری همچنین گفته است که رانندگان وانتبار که زیرمجموعه همین صنف به فعالیت مشغول هستند با مشکلاتی مشابه روبرو شده‌اند.
او با بیان اینکه «حداقل تفاوت قیمت لاستیک دولتی و آزاد ۱۵۰ هزار تومان است» گفته که اختلاف قیمت لاستیک دولتی و آزاد برای وانت نیسان که عرضه کم و تقاضا زیاد بوده بیشتر است.
او گفته از متقاضیان دریافت لاستیک دولتی ثبت‌نام به عمل آمده و ابراز امیدواری کرده که دولت زودتر لاستیک با نرخ دولتی را به رانندگان اختصاص دهد.
محمدی از کم بودن سهمیه بنزین وانت‌بارها هم انتقاد کرده و گفته که وانت‌بارهای فعال روزانه ۳۰ لیتر بنزین مصرف می‌کنند و چون از این اتومبیل‌ها حمایتی نشده است آنها فرسوده هستند و در هر صد کیلومتر ۱۵ لیتر بنزین مصرف می‌کنند.
افزایش هزینه‌ها و همزمان، کاهش درآمد در میان این اقشار در حالی زندگی آنها را با مشکلاتی روبرو کرده که هزینه‌های معیشت در ایران پس از شیوع کُرونا افزایش پیدا کرده است.
برای نمونه حداقل هزینه زندگی جامعه کارگری که پیش از شیوع کُرونا از سوی کمیته مزد شورای عالی کار حدود ۴ میلیون و ۹۴۰ هزار تومان برآورد شده بود پس از کُرونا و طی دو ماه گذشته به ۵ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان رسید.
با افزایش هزینه‌ی زندگی خانواده‌‌های افرادی چون نظافتچی‌‌ها، کارگران ساختمانی و خدماتی، مشاغل خانگی و غیررسمی، مسافرکش‌ها، تاکسی‌ها و پیک‌های موتوری و فروشندگان خرد، رستوران‌ها، هتل‌دارها، تالاردارها و ده‌ها شغل دیگر، آنها بیکار شده‌اند و قرنطینه برای آنها به معنی بیکاری بوده است.
«هر کسی کو دور ماند از اصل خویش / باز جوید روزگار وصل خویش»
بریم سر اصل مطلب.
بدبختیهای ما ملت با این جمله شروع شد: «و لاکن، اقتصاد مال خر است!»
میخواهید با رژیم مبارزه کنید؟ باید مشروعیت زدایی کنید. شعار نویسی کنید؛ روی تمام اسکناس‌ها بنویسید: «و لاکن، اقتصاد مال خر است!»