نادر زاهدی – وجود احکام تبعیض‌آمیز و فضای زن‌ستیزانه در جمهوری اسلامی، در سالهای اخیر باعث فرار عده‌ای از زنان ایرانی به خارج از کشور شده است؛ زنانی که از احقاق حقوق انسانی محروم هستند، با آرزوی داشتن امنیت خاطر و دستیابی به حقوق خود و زندگی در امنیت، راهی خارج از کشور میشوند؛ بیشترین تجمع زنان ایرانی فراری از ذهنیت و احکام تبعیض‌آمیز و خشن جمهوری اسلامی در ترکیه مستقر هستند. بیشتر این زنان تنها یا به همراه کودکانشان زندگی میکنند. انتخاب ترکیه برای گذار به کشورهای غربی و یا ایجاد زندگی انسانی در آنجا، به خاطر دفتر امور پناهندگان سازمان ملل متحد، عدم درخواست ویزای ترکیه برای خارجیان و شرایط آسان دریافت اقامت در ترکیه است. با این حال، زنان و بانوان هم‌میهن در دورانی که در ترکیه بسر می‌برند- با وجود قوانین برابر برای زنان و مردان، معیارهای حقوقی نوین در قوانین خانواده و اشتغال و ازدواج در ترکیه، با مشکلاتی مواجه هستند؛ نبود حمایت مالی از پناهندگان و بی‌پناهی در کشوری دیگر- گرفتاری در فضاهای ناشناخته و غیرمسئولانه‌ای که در شرایط کاری و اجتماعی گریبانگیر آنان است، از مشکلاتی است که برای بانوان ایرانی ساکن در ترکیه وجود دارد.
می‌دانیم که کمیساریای عالی امور پناهندگان سازمان ملل متحد در ترکیه چند سالی است که شعبه خود را در ترکیه بسته است. پرونده درخواست پناهندگی کسانی که در این سازمان ثبت کرده‌اند، به اداره مهاجرت ترکیه منتقل شده و امور مربوط به مهاجران و پناهندگان تازه‌وارد، طبق قوانین سازمان ملل متحد بر عهده اداره مهاجرت ترکیه قرار گرفته است؛ لازم به یادآوری است که این اداره زیرمجموعه وزارت کشور ترکیه بوده و مطابق با قوانین این کشور به امور پناهندگان و درخواست کنندگان اقامت رسیدگی میکند. در چنین شرایطی، زیادی پرونده‌ها و کندی کار رسیدگی به درخواست‌های پناهندگی پیشین و اقامتی جدید، فشارهای اجتماعی- روانی و بهم‌ریختگی معیشت و گذران زندگی را برای بانوان ایرانی در ترکیه فراهم ساخته است.
با وجود این مسائل، زنان ایرانی سرپرست خانوار و تنها در ترکیه دچار مشکلات تازه‌ای میشوند؛ مسائلی چون عدم امنیت شغلی- تأمین هزینه‌های زندگی و عدم حمایت‌های قانونی و حقوقی از آنان- به خاطر خارجی بودن در ترکیه، بی‌توجهی فعالین سیاسی و اجتماعی ایرانیان خارج از کشور و وجود جاسوسان رژیم جمهوری اسلامی، زنان ایرانی را دچار گرفتارهای اجتماعی و روانی میکند.
همانطور که اشاره کردم، زنان ایرانی با وجود مشکلاتی که دارند، به امید دستیابی به زندگی توأم با امنیت و آرامش در آرزوی ایجاد زندگی بهتر در ترکیه و یا کشورهای دیگر، جزو فراموش‌شدگان ایرانی هستند که در برزخ خشونت زن‌ستیزانه جمهوری اسلامی ایران و آینده مبهم ورود به کشوری دیگر، در بلاتکلیفی زندگی میکنند.
اکنون که بخشی از خشونت‌های داخل ایران علیه زنان کشورمان در رسانه‌های جمعی و مجازی مطرح شده است، جای دارد که درباره وضعیت تأسف‌بار زنان گرفتار در ترکیه و کشورهای دیگر هم اطلاع‌رسانی شده و به تناسب وضعیت زندگی و حساسیت موقعیت آنان، راهکاری بر اساس قوانین حقوق بین‌الملل و با کمک و همکاری فعالین حقوق زنان و تشکل‌های اپوزیسیون اندیشیده و عمل شود. تردیدی نیست که بانوان فراموش شده خارج از کشور به خاطر وجود احکام و اعمال خشونت‌آمیز و ضد زن ناچار به دوری از سرزمین ملی و وطن خودشان شده‌اند و بایسته است که صدای آنان شنیده شود.
بسیار کامل و جامع از کلیه مشکلات ما زنان پناهجو در ترکیه صحبت شد سپاس فراوان از شما
جناب دکتر زاهدی گرامی سپاس از بیان ضروریات عینی ولی کمتر توجه شدۀ این روزگار اهرمنی که توسط شما بیان شده است.
با سلام خدمت جناب دکتر زاهدی از توضیحات کاملتان که به نوعی بارقه ای از امید در قلب تمام زنان ایرانی ساکن در ترکیه روشن کرد و به ما یادآوری کرد که هووز زنده هستیم و کسی به فکر ماهست، سپاسگذارم. لازم به ذکر است که ترکیه اتاق خلوت جمهوری اسلامی است، اینها با هم روابط دیپلماتیک دارند و اینکه ما به عنوان انسانهایی که پشت به جمهوری اسلامی کرده ایم در چه شرایطی زندگی میکنیم برای آنها هیچ اهمیت ندارد و علاوه بر این تلاش میکنند که شرایط زندگی ما هر روز سختتر و مدت پناهندگی ما طولانی تر شود شاید از پناهندگی منصرف شده، یا به ایران بازگردیم و یا پرونده های پناهنی خود را بسته و اقدام به دریافت اقدام به اشکال دیگر در ترکیه نگاییم که در هر دوصورت اسم ما از لیست پناهندگان خارج شود و آمار پناهندگان جمهوری اسلامی کمتر نشان داده شود. همانطور که مستحضر هستید ایران کشوری است که بدون وجود جنگ در آن بیشترین تعداد پناهندگان را در دنیا دارد و این وجهه جمهوری اسلامی را مخدوش کرده است و اکنون با همکاری مستقیم دولت ترکیه به دنبال بازیابی وجهه از دست رفته خویش میباشد. با تشکر از بقیه دوستان که موارد دیگر را به شکل کامل و جامع توضیح دادند، امید که به زودی در ایران آزاد دست در دست هم به بازسازی میهنمان بپردازیم
بسیار زیبا دکتر. سازمان زنان ایران دو سال است که صدها نامه برای این عزیزان به منابع بین آللملی نوشتهایم بدون هیچگونه پاسخی مثبت. بمانند اینکه این زنان پناهجو نیستند و بهیچ کجا تعلق ندارند. حاضر با صحبت با شما هستیم تا چاره ای برای این فرزندان بی وطن ایران بیندیشیم. اینان ایرانی هستند که قربانی سیاستهای این رژیم سفاک شده‌اند. دنبال یک مکان امن برای خود و فرزندانشان هستند. تعدا بیشمار است دکتر زاهدی و نیاز فراوان.
زیبا گفته شده این فرزندان ایران کاملا فراموش شده هستند. بانوانی با فرزندانشان که سالهای زیادی است منتظر رسیدن کشوری امن برای یک زندگی آزاد هستند. این عزیزان با داشتن عدم اجازه کار و نداشتن بیمه ابتدایی دست و پنجه نرم میکنند اینان فرزندان ایران زمین هستند که قربانی جهان وطننان بی کشور شده‌اند. سازمان زنان ایران دو سال است که برای رهایی این زنان تلاش کرده با نوشتن نامه های ممتد و بدون هیچ پاسخ امیدوار کننده ایران UNHCR. اینان فرزندان سرگردان وطن هستند که برای کشوری امن و آزاد شجاعت را به حداکثر رسانیدهاند ما صدای آنان هستیم و همیشه حمایت خود را از آنان اعلام داشته و خواهان کمک به آنان شده و هستیم. بامید رهایی کشورمان ایران از چنگال اهریمنان تاریخ.
با سپاس از جناب دکتر زاهدی گرامی جای دارد در اینجا یک مطلب نیز اضافه کنم و آن هم این است که پناهندگان در ترکیه علاوه بر مشکلات مالی و روحی که بر آنها چیره شده با یک مشکل جدی دیگر روبه رو هستند آنهم نداشتن امنیت از سوی جمهوری اسلامی در ترکیه است به راحتی در این کشور از طریق فضای مجازی یا تماس تلفنی تحدید میشوند اما پلیس ترکیه از ثبت یک شکایت برای آنها دریغ میکند فعالین سیاسی حتی حق فعالیتها سیاسی خود برعلیه جمهوری اسلامی در ترکیه را ندارند در صورت اقدام به فعالیت علیه جمهوری اسلامی حکم دیپورت برای آنها صادر خواهد شد و با وجود اینکه اکثریت فعالین سیاسی که زیر بار احکام سنگین حبس صادر شده از سوی جمهوری اسلامی مجبور به فرار از کشور شده انددر کشورترکیه نیز از این قائله دور نبوده اند بارها شاهد ضرب و شتم یا حتی ترور افراد سیاسی علیه نظام در ترکیه بوده ایم و با توجه بر این مسئله که افراد سیاسی امنیت جانی ندارند و مجبور به زندگی پنهانی و اغلب به صورت خانه به دوش هر چند زمان در یک محل نامشخص سکان میپذیرند پلیس ترکیه آنها را در موارد اورژانسی خطر قرار نداده و سالها باید منتظر برای یک نوبت اینترویو باشندحال در این بین چه اتفاقی برای آنها رخ خواهد داد نامشخص است.
بسیار جامع و کامل ,مسائل مربوط به بانوان فراموش شدۀ پناهنده در ترکیه ؛ مطرح شد و به قول شاعر” جانا سخن از زبان ما میگویی” جا دارد که از عواملین کیهان لندن و به طور خاص از آقای دکتر زاهدی سپاسگزار باشیم , چرا که پس از مدتها فراموش شدن و نادیده گرفته شدن ؛ به ناگاه حسِ زنده بودن به من دست داد و جوانۀ امید در وجودم شکوفه زد واین درست زمانی اتفاق افتاد که ناامیدانه به هشت سال گذشته نگاه میکردم که وقتی دست دخترکم را گرفتم و به ترکیه پناه بردیم ، چه عبث و بیهوده گذشت و چه لحظات زیبای زندگی را در انتظار ؛ گذراندیم. باز هم سپاس گزارم برای این سورپرایز زیبا
بی نهایت سپاس از دکتر زاهدی گرامی
اجازه بدهید این را من اضافه کنم که دولت ترکیه از یک طرف اجازه کار به پناهنده گان نمیدهد و از طرف دیگر کوچکترین حمایت مالی از پناهندگان ایرانی نمیکند و تعداد زیادی از زنان به خاطر اینکه درعین کار قاچاق دستگیر شده اند پرونده هاشون بسته و برگه دیپورت دارند که این موضوع باعث شده حتی کسانی که قبولی سازمان ملل را دارند سالهای زیادی بلاتکلیف در ترکیه در شرایط بسیار بد روحی و مالی سرگردان باشند
و ضمنا ترکیه اصلا کشور امنی برای زنان و کودکان پناهنده ایرانی نیست