هزاران کشته، زخمی، گمشده و بی‌خانمان و کار و کسب از دست داده، بخشی از پیامد فاجعه‌‌ی انفجار ۴ ژوییه ۲۰۲۰ در بیروت است. علت این انفجار و اینکه چه کسانی مسئول آن هستند البته بسیار مهم است اما نقشی در جان‌های از دست رفته و شهری که ویران شده بازی نمی‌کند.
اگر حوادث اتمی مانند چرنوبیل (آوریل ۱۹۸۶) در اتحاد شوروی سابق به دلیل اشتباه در محاسبه و خطای انسانی و فوکوشیما (مارس ۲۰۱۱) در ژاپن به دلیل زلزله و سونامی، آنهم در نیروگاه‌هایی که برای استفاده‌ی صلح‌آمیز از انرژی اتمی تأسیس شده بودند، پیامدهای سنگین داشتند، اما پخش و نگهداری عامدانه و هدفمند مواد انفجاری و تأسیسات اتمی و موشکی در نزدیکی شهرها و در مناطق مسکونی را با هیچ تصور و هدفی جز ترور و دفاع از ایدئولوژی‌های ضدبشری به بهای جان مردم نمی‌توان توضیح داد.
انفجار بیروت به عنوان حادثه نیز اگر فقط یک درس داشته باشد، این است که نتیجه‌ی عملکردهای خطرناک انسان مانند انبار کردن مواد خطرناک و انفجاری، چه پنهان و چه آشکار، و با هر هدفی، هر اندازه که در محاسبات دقت هم شده باشد، می‌تواند از اراده و اختیار خارج شود و فاجعه‌ای جبران‌ناپذیر به بار آورد.
این نکته از این نظر مهم است که پخش تأسیسات اتمی و موشکی که فقط نام برخی از آنها شناخته و معروف شده در نقاط مختلف ایران به عنوان تاکتیک بازدارندگی و پیشگیری از حمله به این تأسیسات، نهایت بی‌مسئولیتی و خیانت یک حکومت نسبت به شهروندان خود است. آنهم در حالی که فلسفه‌ی وجودی حکومت‌ها از قدیم حفظ امنیت ساکنان قلمرو خود بوده است!
سیاست‌های داخلی و خارجی جمهوری اسلامی، از سرکوب و کشتار مردم و غارت ثروت ایران و ریختن آن به پای غزه و سوریه و ونزوئلا و شبه‌نظامیان و گروه‌های تروریستی در منطقه در یکسو تا حراج منافع و منابع ملی کشور و دریوزگی به درگاه روسیه و چین و دشمنی کور با ایالات متحده آمریکا از سوی دیگر، و حتی سیاست‌های مسئولان درباره ویروس کُرونا که یک بحران جهانیست و به آسانی می‌توانستند برخی از تدابیر کشورهای دیگر را تقلید کنند نیز نشان داده است که نمی‌توان از این زمامداران توقع داشت طور دیگری رفتار کرده و مردم را سپر بلای خود و حکومت‌شان نکنند.
بمب اتمی اتحاد شوروی را با آنهمه عظمتی که به نظر می‌رسید داشته باشد، نگه نداشت چه برسد به آتش خشم و انزجاری که در بطن جامعه شعله می‌کشد و بیش از هر «خطر خارجی» این نظام را تهدید می‌کند.
با این آتش‌سوزی‌ها و انفجارهای سریالی که در ماه‌های اخیر به طرز غیرعادی در ایران تکرار می‌شود، فقط باید امیدوار بود هیچ حادثه‌ای در تأسیسات اتمی و موشکی کشور رخ ندهد. فاجعه‌ای که دامنه‌اش درون مرزهای ایران محدود نخواهد ماند.
الاهه بقراط
ایران ما را فدای اسلام‌تان نکنید!