رئیس مؤسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی اعلام کرده در ماه‌های گذشته که کشور درگیر کُرونا بوده در مجموع ۴.۸ میلیون شغل نابود شده. این رقم معادل ۲۰.۳ درصد از کل اشتغال در کشور است.
روزبه کردونی رئیس مؤسسه عالی پژوهش تأمین اجتماعی روز یکشنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۹ اعلام کرده که بیماری کُرونا اثرات عمیقی بر اقتصاد کشور داشته و با اشاره به گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس گفته است: «در دوره‌ی همه‌گیری در بهترین حالت ۲.۹ میلیون نفر و در بدترین حالت ۶.۴ میلیون نفر از کل شاغلان کشور کاسته می‌شود.»
او همچنین به آمارهای بینالمللی آسیب‌های اقتصادی ناشی از کُرونا پرداخته و گفته که «به گزارش سازمان بینالمللی کار، کرونا همچنان منجر به کاهش بی‌سابقۀ فعالیت‌های اقتصادی و ساعات کار می‌شود. برآورد می‌شود ۴.۸ درصد از ساعات کار در طول سه ماهه‌ی نخست سال ۲۰۲۰ (معادل تقریباً ۱۳۵ میلیون شغل تمام‌وقت با فرض ۴۸ ساعت کار در هفته) نسبت به سه ماهه‌ی چهارم سال ۲۰۱۹ از دست رفته باشد. تا ۱۷ می ۲۰۲۰، برآوردها نشان می‌دهند که ساعات کار در سه ماهه جاری حدود ۱۰.۷ درصد نسبت به آخرین سه ماهه‌ی ۲۰۱۹ کاهش خواهد یافت که معادل ۳۰۵ میلیون شغل تمام‌وقت (با فرض ۴۸ ساعت کار در هفته) است.»
رئیس موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی افزوده که بر اساس گزارش معاونت اقتصادی وزارت رفاه، کسب و کارهای آسیب‌دیده از بحران کُرونا بالغ بر ۴.۸ میلیون شغل، که معادل ۲۰.۳ درصد از اشتغال کل است را به خود اختصاص داده‌اند.
این مقام مسئول، طرح‌های بیمه‌ی اجتماعی و بیمه‌ی بیکاری را مهمترین طرح‌های حمایتی از افراد آسیب‌دیده از کُرونا عنوان کرده و گفته که «بطور مشخص، ۱۷۱ کشور مجموعاً ۸۰۱ اقدام حمایت اجتماعی (شامل برنامه‌های مساعدت اجتماعی، بیمه‌های اجتماعی و سیاست‌های بازار کار) را در مواجهه با کووید ۱۹ برنامه‌ریزی، معرفی یا اجرا کرده‌اند. بطور‌ی که، ۲۱۵ اقدام در مقابله با کُرونا در حوزه بیمه‌های اجتماعی در کشورهای مختلف به اجرا گذاشته شده است (۲۷ درصد کل اقدامات حمایت اجتماعی) که مزایای بیکاری با مجموع ۶۱ اقدام و سهم ۲۸ درصد بیشترین فراوانی را داشته است.
روزبه کردونی اقداماتی چون «افزایش مقدار مقرری و تقویت کفایت مزایا برای حصول اطمینان از ایجاد امنیت درآمدی برای بیکاران، تسهیل شرایط و الزامات برخورداری از مقرری برای پوشش تعداد بیشتری از بیمه‌شدگانِ بیکارشده در اثر کُرونا» را از جمله بهترین اقدامات در سطح جهان عنوان کرد.
او افزوده که «پرداخت مقرری بیکاری برای مدت سه ماه (اسفندماه ۹۸ و فروردین و اردیبهشت ۹۹)»، «هوشمندسازی سامانه در جهت تسهیل فرایند رسیدگی به درخواست‌های بیمه بیکاری» و «آسان کردن شرایط دریافت بیمه بیکاری» اقدامات موثر در ابران بوده است.
او چنین ادعایی را در حالی مطرح کرده که تعداد زیادی از افراد مشمول بیمه بیکاری از ناکارآمدی سامانه ثبت نام و همچنین پرداخت نشدن حقوق بیکاری شکایت دارند.
از سوی دیگر دولت شاغلان همه رسته‌های شغلی را مشمول بیمه بیکاری نکرد و در میان مشمولان نیز تنها افرادی می‌توانند برای بیمه بیکاری درخواست بدهند که قرارداد رسمی کار داشته باشند. این در حالیست که بسیاری از نیروهای کار به ویژه در حوزه‌های کارگری و خدماتی بدون قرارداد کار می‌کنند!
ولی اسماعیلی نایب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی تیرماه سال جاری اعلام کرد که «۴ میلیون و ۷۰۰ هزار کارگر ایرانی هیچگونه قراردادی ندارند، برخی از کارفرمایان برای فشار به کارگر، قرارداد سفیدامضا می‌گیرند.»
او افزوده است که «متأسفانه در دوران کرونا کارگران کشورمان آسیب‌های زیادی دیده‌اند، ضمن اینکه بیمه بیکاری هم به برخی از کارگران تعلق نگرفت. برخی از کارفرمایان برای فشار به کارگر قرارداد سفیدامضا از او می‌گیرند این در حالی است که کارفرما هیچ تعهدی هم در قبال او امضا نمی‌کند که دلیل این کار شانه خالی کردن کارفرما از زیر بار مسئولیت‌هایش است.»
